Şeker Kız Bilge | Texting

🍬NİŞANLIM🍬

İyi okumalar💙

🍬

"Bir kaşık daha..."

Serpil bir tatlı kaşığı tuzu daha eklediğinde gözlerimi kocaman açtım. Hayır ya!

"Kızlar çok oldu. Off!"

Gülüşleri kulağıma gelirken kaşlarımı çattım. Yeniden kahve mi yapsak?

"Hadi bekletmeyelim. Geç kaldık." dedi Aliye hararetle. Terleyen ellerimle yüzüme havalandırma yaptım. Salık dalgalı saçımı düzeltip pembe elbisemi son kez kontrol ettikten sonra tepsiyi kavramıştım. Hazırım sanırım.

Mutfaktan çıktığımızda tepsiye bakmamaya çalışarak salona doğru ilerledim. Kahveleri dökmekten korkuyorum, evet.

Kahveyi sırasıyla İlhan Amca, Jülide Teyze ve kızlara dağıttım. Eren'in kahvesini uzatırken kalp atışlarım hızlanmıştı. İçten içe kendimi kötü hissetmiştim. İnşallah bir şey olmaz.

Başımı kaldırıp ona baktığımda gülümseyerek bana bakıyordu. Gülümsemem büyümüş, tepsiyi daha çok kavramıştım. Takım elbisenin içinde çok hoş duruyordu. Eren'im...

Yerime geçtim. Gözlerim salonda gezinirken memnun yüzlerle çok mutlu oluyordum. Benim tek ailem olacaktı. Eren ile benim tek ailem olmuş olacaktı. Yaşayan tek ailem...

Dolan gözlerimle gözlerimi kırpıştırdım hemen. Kızlar makyajımın akmaması için uyarmıştı beni. İçten içe güldüm. Benim için ne çok uğraştılar. Elbisem, saçım, hafif makyajım, kahveler...

Gözlerimi Eren'e çevirdiğimde durgunca bana bakıyordu. Şaşırdım. İlhan Amca ile Jülide Teyzeye döndüğümde bana baktıklarını gördüm. İlhan Amca yerinde dikleşip boğazını temizledi. Eren'in yanında oturuyordu. Benim yanımda da Jülide Teyze vardı.

"Hadi oğlum iç kahveni. Kızı vermeyecekler yoksa." dedi ciddiyetle. Kızların gülüşleri kulağıma gelirken Güneş de onlara katılmıştı. Yanan yanaklarımla başımı eğip gülümsedim.

Ortamda oluşan sessizlikle başımı kaldırdım. Eren eline kahvesini almıştı. Onu izlerken birkaç yudumda içti kahvesini. Gözlerimi kocaman açtım. Eren...

"S-su..." dedim kısık sesle. Sesimin duyulduğundan emin değilim. Yüzü kızarmıştı. Hafifçe öksürdü ve birkaç yudum su içti. Gözlerimi ondan çekemiyordum. İyi misin hayatım?

Başını kaldırıp bana baktığında kalp atışlarımı hissettim. Gülümsedi. Güven veren gözlerinde gülümsedim. Yanındayım, iyiyim, diyordu. Yalnız değilsin, diyordu bana. Seni seviyorum, diyordu.

Gözlerinde geçen hüzünle gülümsemem solmuştu. Yanağımdan hızla süzülen yaşlarla sertçe yutkundum. Başımı eğip yüzümü silmeye başladım hemen. O sırada İlhan Amcanın sesi geldi kulağıma. Memnun ve bir o kadar durgun sesi. Neşeli tutmaya gayret gösterdiği kucaklayan sesi...

"Kahveleri içtik. Eline sağlık kızım... Sebebi ziyaretimiz belli. Allah'ın emri peygamberin kavliyle kızımız Bilge'yi, oğlumuz Eren'e istiyorum. Jülide Hanım cevabınız nedir?"

Güldük. Jülide Teyze düşündüğünü belli eden sesler çıkartırken yanıma döndüm. Jülide Teyze gülümseyerek bana bakıyordu.

"Bilemedim ki şimdi... Ne diyelim kızım?"

Yanan yanaklarımla gülümsüyorum. Jülide Teyze memnun hâlde başını İlhan Amcaya çevirdi.

"İlhan Bey kızım çok değerli. Sizi biraz bekletmekte mahzur yoktur umarım. Düşünmem lazım."