Gewoon Vrienden

Hoofdstuk 4: Thomas - Geen slecht weekend

Ik plaatste mijn fiets in de garage en ging de keuken binnen. "Ma! Ik ben thuis!" ik trok de koelkast open en inspecteerde de inhoud. Niets eetbaars te zien, er stond wel een bord met een verdacht oranje papje.

"Ik heb al gegeten want papa en ik moeten vanavond naar dat personeelsfeest, weet je nog schat? Ik heb een bord lasange in de koelkast gezet, dat kan je straks opwarmen als je honger krijgt."

Dat verklaarde dus het oranje goedje. Mijn moeder was dan wel een echte carrièrevrouw, maar koken? Neen, daar was ze niet goed in. Ze liep de keuken binnen en kuste me op mijn voorhoofd. Ze droeg een grijs jurkje met rode hoge hakken, een echte verfrissing wanneer je weet dat ze elke dag een zwart mantelpakje met zwarte platte schoenen draagt.

"Ma, let op, straks herkennen je collega's je niet." 

"Haha heel grappig Thomas. Gedraag je je een beetje vanavond?"

"Ik ben een voorbeeldige zoon, ik gedraag me altijd." Ik nam een appel uit de schaal op tafel, gooide hem in de lucht, ving hem soepel terug op en nam een hap. "Je bent toch niet vergeten dat het morgen het schoolbal is en ik dus laat thuis ga zijn?" 

"Juist, je vader zei er nog iets van vanochtend. Wel niet later dan half 4 thuis, he Thomas en alsjeblieft drink niet te veel. Ik zou het aangenaam vinden als je je huis nog terug vindt morgennacht."

"Ik drink  toch niet, ma? Wat denk jij nu, ik heb in mijn hele leven nog geen druppel alcohol aangeraakt!" Ik keek haar onschuldig aan en nam nog een hap van mijn appel. "Veel plezier vanavond ma, ik zie je morgen!"

"Tot morgen schat!"

Ik liep de trap op en sloot de deur van mijn kamer achter me. Ik gooide mijn rugzak naast mijn bureau en liet me op mijn bed vallen. Eigenlijk moest ik leren voor een toets van chemie maandag, maar ik was er 99% zeker van dat ik dit weekend, zoals gewoonlijk, mijn boeken niet ging aanraken. Ik was niet zo'n geweldige student, gelukkig deden mijn ouders niet zo moeilijk over mijn punten, zolang ik er maar door was aan het einde van het jaar. 

- piep piep-

"Sms, wow wat zijn we populair!" Tegen mezelf praten, een vreemde gewoonte die ik echt eens moest afleren, Valentina lachte zich altijd kapot wanneer ze me er weer eens op betrapte. Ik nam mijn gsm uit mijn rugzak en zag Steven op het schermpje verschijnen. Zin om vanavond nieuwe GTA te spelen? Verveel me dood. Ik stuurde hem een berichtje terug dat hij rond 7uur naar mij kon komen en dat we pizza konden bestellen. Geen haar op mijn hoofd dacht eraan om dat oranje goedje dat lasagne moest voorstellen op te eten.
Een uurtje later hoorde ik de deurbel en liet Steven binnen.

"Thomas, hoe is het?" Hij gaf me een highfive en liep de woonkamer binnen.

"Goed, er is nog niets veranderd sinds de laatste keer dat ik je zag 3 uur geleden." Ik nam GTA van hem over en stak de cd in mijn playstation. Geweldig om te spelen als mijn ouders niet thuis waren, konden ze niet zagen over het geluid dat veel te hoog stond of het 'ongepaste taalgebruik'. Ik nam de telefoon en bestelde 2 pizza's. Haaa, dit was het goede leven.

"Morgen bal, heb je een date gescoord?" Steven legde zijn voeten op de glazen tafel en even dacht ik om er iets van te zeggen, maar who cares, ma was niet thuis. Ik legde mijn voeten ook op tafel en nam de afstandsbediening.

"Neen, ik zie daar wel of ik iemand geschikt vind."

"Volgens mij is Katja wel geïnteresseerd." Steven grijnsde.

"Pfff, Katja is me een klein beetje te plakkerig. Ik bedoel, ze is een knappe meid, maar ze week geen seconde van mijn zijde."

"Ach ja, je hebt natuurlijk altijd nog Valentina als backup he Thomas."

"Steven, niet beginnen he. We zijn gewoon vrienden." ik gaf hem een duw waardoor zijn voeten van de tafel vlogen.

"Weet ik wel gast, het was maar een grapje, komaan laten we beginnen, kan je je agressie uitwerken in het spel en niet op mij."

Ik startte het spel op en we begonnen met spelen, toen een beetje later de deurbel ging en de pizza voor mijn neus stond, wist ik dat dit geen slecht weekend ging worden.