Gewoon Vrienden

Hoofdstuk 17: Valentina - Gemiste kansen?

De volgende ochtend werd ik wakker met een glimlach op mijn gezicht. Het was zo'n leuke avond geweest, als je mijn gênante ontmoeting met Thomas tenminste niet meetelt. Nadat Victor en ik waren weggegaan van Thomas en Katja was het even awkward geweest en wist ik niet goed hoe ik mijn 'beste vriend' moest verantwoorden. Gelukkig had Victor er niet moeilijk over gedaan, me nog een drankje ingeschonken en me daarna meegenomen naar zijn dakterras waar we een uitzicht hadden over de hele tuin en waar Thomas ons niet kon storen. We hadden de hele avond gepraat en zelfs nog wat gedanst op het terras. Rond half 2 had Sara me een berichtje gestuurd dat ze naar huis ging en of ik mee ging fietsen. Victor had voorgesteld dat hij me thuis zou brengen en ik had dat voorstel blij aangenomen. Sara had geantwoord met een knipoog en ons veel plezier gewenst. Ongeveer een uurtje later waren de meeste feestgangers vertrokken en zei ook ik dat ik naar huis ging gaan. Victor fietste met mijn fiets en ik ging achterop, het was al koud dus hij had me zijn trui geleend. Voor mijn huis had hij me nog gekust en gezegd dat hij me zeker zou bellen. Ik was moe, maar voldaan, in bed gekropen.

Nu was het ongeveer half 11 en ik had nog veel huiswerk te doen vandaag dus ik stond op en kleedde me aan. Het was nog steeds stralend weer, dus ik nam een lichtblauw zomerjurkje uit de kast en deed mijn haar in een losse staart. Toen ik terug in mijn kamer kwam, zag ik dat Victor's trui op mijn stoel hing en ik glimlachte. Wat had ik die jongen verkeerd ingeschat zeg. Ik vouwde de trui op en checkte mijn gsm, geen nieuwe berichten. Ik liep de trap af en zag Emil aan de keukentafel zitten met zijn neus in één van zijn studieboeken. Die jongen deed niets anders meer.

"Goedemorgen Emil, weeral druk aan het studeren?"

"Goedemorgen en ja zie je toch?"

"Zo kun je toch niet genieten van je eten!"

"Zusje, bovenaan mijn lijstje staat mijn diploma halen en niet genieten van mijn eten."

Hij nam een slokje van zijn koffie en negeerde me verder. Wow, niet iedereen had een goed humeur blijkbaar. Ik liet hem gerust en schonk wat fruitsap in een glas, vulde een kom met havermout en frambozen, zette dit allemaal op een plateau en ging op het terras in de zon zitten. Met de warme ochtendzon op mijn gezicht genoot ik van mijn ontbijt. Toen ik klaar was waste ik vlug mijn glas en kom af (gezaag van mijn moeder vermijden) en liep terug de trap op. Ik nam mijn schoolboeken en ging aan mijn bureau zitten, ik checkte nog vlug eens mijn gsm en ik zag dat ik 3 nieuwe berichten had. 2 van Thomas en 1 van Victor. Laten we het slechte nieuws voor laatst houden en eerst het bericht van Victor openen: Goedemorgen schoonheid, lekker geslapen? ;)

Ik glimlachte en antwoordde dat ik heerlijk geslapen had en zijn trui nog steeds had. Next, Thomas. Zijn eerste berichtje was hetzelfde als de vele berichtjes die ik deze week al van hem gekregen had: We moeten praten. Het tweede berichtje baarde me iets meer zorgen: Sara zei me iets vreemds gisteren, iets van gemiste kansen, wat bedoelt ze? OMG, wat had Sara met haar dronken kop tegen Thomas gezegd?! Shit.

Ik duwde mijn schoolboeken opzij en belde Sara. De telefoon bleef maar over gaan en vlak voor hij op voicemail zou springen nam Sara op.

"Goeiemorgen Val, hoe was het nog met Victor gisterenavond?"

"Verdomme Sara, hoe kan je zo vrolijk doen?! Wat heb je allemaal gedronken gisterenavond?"

"Uhm, niet zo veel, ik was een beetje aangeschoten, maar komaan het was een feestje. Waarom ben je zo opgefokt?"

"Waarom? Waarom?! Wat heb je in godsnaam allemaal tegen Thomas gezegd? Ik kreeg een sms van hem waarin hij zei dat jij hem iets verteld had over zijn gemiste kansen!"

"Ik heb hem helemaal niks... Ow, shit."

"Sara!"

"Sorry! Ik was tipsy! Ik heb geloof ik niks specifieks gezegd, als ik het me goed kan herinneren heb ik alleen gezegd dat hij niet jaloers moest zijn op Victor. Hij had zelf zijn kans gemist omdat hij dronken was. Ja, dat was het enige, echt sorry."

"O Sara, gelukkig valt het nog mee. Ik kan de schade wel nog beperken!"

"Waarom is het eigenlijk zo erg als hij het weet? Jij hebt nu Victor en hij voelt toch niks voor je, misschien zullen jullie er samen over kunnen lachen!"

"Ik weet het niet Saar, ik wil onze vriendschap niet op het spel zetten en ik ben nog niet volledig over hem heen..."

Sara zuchtte en ik hoorde haar moeder op de achtergrond roepen.

"Sorry Val, ik moet gaan. Spreek alsjeblieft snel af met Victor zodat je over Thomas heen bent. Hij is je verdriet echt niet waard!"

"Oké, bedankt Saar, tot maandag!"

"Tot maandag meid! Kusjes!"

Ik hing de telefoon op en liet me op mijn bed vallen. Ik vermoedde dat ik niet veel aan mijn huiswerk ging doen vanochtend.