Gewoon Vrienden

Hoofdstuk 8: Thomas - Wazige gedachten

5 cocktails en 2 glazen champagne later heb ik het gevoel dat ik de wereld aankan. Ook lijkt het alsof ik Steven 2 keer zie, maar dat is volgens mij normaal. Ik hou ook plotseling dubbel zoveel van hem dus dan is het toch logisch dat ik hem 2 keer zie? Ik hou nu al een tijdje Valentina en Bart in de gaten and I don't like what I see. Bart zijn handen lijken overal te zijn en dat is geen hallucinatie van de alcohol. Het vreemdste van allemaal is dat Valentina het nog toelaat ook. Oké, ik weet dat ze hem 'sexy' vindt enzo, maar komaan zo ver zal ze toch niet gaan? Nu probeert Bart haar te kussen en ik zie gelukkig dat ze haar hoofd wegdraait. Ze lacht en Bart fluistert iets in haar oor terwijl hij zijn handen rond haar middel laat glijden en haar dichter tegen zich aantrekt. Plotseling voel ik een vlaag van woede over me heen komen, wat denkt die gast wel niet? Normaal gezien zou ik Bart nooit aankunnen omdat hij fitness doet en verschrikkelijke spieren heeft, maar vanavond lijken die spieren niets. Ik heb het gevoel dat ik hem kan verslaan, ik voel me enorm sterk! Ik stap de dansvloer op en zie Sara met een dwingende blik naar me kijken en gebaren dat ik weg moet gaan. Haar blik zegt duidelijk: 'durf niet in haar buurt te komen'. Maar het kan me niet schelen, Bart zijn ego is veel te groot en hij moet Valentina met rust laten. Ik stap op hen af en geef Bart een duw tegen zijn schouder.

"Laat haar los man!"

Bart draait zich om en kijkt me dreigend aan.

"Wat is je probleem Thomas?!"

Ondertussen zie ik Valentina paniekerig van mij naar Bart kijken en ik word nog bozer. Bart geeft me een duw terug en Valentina trekt ons uit elkaar en begint te roepen.

"Stop! Jullie gaan hier toch niet serieus beginnen vechten?! Doe normaal!"

Bart trekt zijn arm los en kijkt boos naar mij, daarna kijkt hij neerbuigend naar Valentina.

"Leuke beste vriend heb jij zeg, probeer hem maar in toom te houden. Wat een drama zeg, voor mij hoeft het niet meer, jaloerse zak."

Hij loopt weg en ik wel hem alweer een duw geven, maar Valentina houdt me tegen.

"Thomas! Waar was dat nou weer goed voor?! Hij deed toch niets verkeerd? Hoeveel heb je gedronken?"

"Een paar cocktails en dat heeft er niks mee te maken! Hij moet zijn handen thuishouden, ik heb altijd al geweten dat hij een loser is."

Valentina zuchtte en gaf me klopje op mijn schouder.

"Kalmeer nu maar oké, hij is weg. Komaan, laten we dansen."

Ze trok me mee naar de dansvloer en ik zag Sara op ons afkomen. Ik weet niet wat ik ooit fout gedaan heb, maar Sara haat me echt. Ze kan er totaal niet tegen dat Valentina en ik vrienden zijn (volgens mij is ze gewoon jaloers) en zoals gewoonlijk wanneer ze mijn gezicht ziet, staat haar gezicht op onweer. 

"Val! Wat doe je nu, je vond Bart toch zo sexy? Dit was je kans!"

Nog voor Valentina de kans had om antwoord te geven, sloeg ik mijn arm om Sara heen.

"Sara, waarom haat je mij eigenlijk zo? Weet je, jij, Valentina en ik zouden eigenlijk perfect beste vriendjes kunnen zijn! En maak je niet druk om Bart, dat is gewoon een klootzak!"

Sara staat met haar mond vol tanden, iets wat niet veel voorkomt, en Valentina kan met moeite haar lach in houden. Sara haalt mijn arm van rond haar schouders en loopt weg.

"Thomas, jij hebt echt een slechte invloed op Valentina!" roept ze over haar schouder terwijl ze een weg zoekt tussen de dansende massa. Valentina heeft nu de slappen lach en slaat haar armen om me heen.

"Haha Thomas toch, je hebt toch een beetje te veel gedronken he?"

"Maar nee, ik denk dat als we er echt allemaal samen aan werken dat we zeker vrienden kunnen worden! Sara moet natuurlijk wel haar best doen he..."

Valentina gooit lachend haar hoofd in haar nek en trekt me mee, dieper de dansende menigte in. We dansen voor wat wel uren lijkt en dan draait de DJ plotseling ons favoriete nummer: Casanova van Ultimate Kaos. Valentina en ik kijken elkaar aan en beginnen enthousiast mee te zingen, zeg gerust mee te brullen.

"I AM NOT YOUR CASANOVA! ME AND ROMEO HAVE NEVER BEEN FRIENDS! CAN'T YOU SEE HOW MUCH I REALLY LOVE YOU? GONNA SAY IT TO YOU TIME AND TIME AGAIN! OH CASANOVA!"

We laten ons volledig gaan en ik leg mijn armen rond Valentina haar middel en draai haar in het rond, voor zover dat gaat op de kleine ruimte die we hebben. Ze lacht naar me en legt haar handen in mijn nek. Mijn gedachten zijn wazig en de glitters van Valentina haar kleedje vermengen zich met de lichtjes van de discobal. Mijn zintuigen lijken de omgeving heel onduidelijk en wazig waar te nemen, alleen Valentina staat op scherp. Ik ruik haar zoete, bloemige en zo herkenbare parfum, ik hoor haar klaterende lach en plotseling zie ik kleine gouden vlekjes in haar groene ogen die me nog nooit eerder opgevallen waren. En waren haar lippen altijd al zo mooi en roze? Ik vraag me af hoe het zou zijn om haar te kussen, zulke gedachten associeer ik normaal niet met Valentina maar nu komen ze automatisch mijn hoofd binnen. Ik leg mijn ene hand in haar nek en met mijn andere hand veeg ik een verdwaalde krul uit haar gezicht. Ik zie hoe haar groene ogen groter worden en me verbaasd aankijken. Ik blijf Casanova meefluisteren en kom met mijn gezicht steeds dichter bij het hare tot wanneer mijn lippen de hare raken en ik de smaak van frambozen en munt proef.

_________________________________________________________________

Jeej! Ik zie net dat mijn verhaal 100 keer gelezen is! Wat vinden jullie er al van? En wat denken jullie dat er gaat gebeuren? Laat zeker wat tips of commentaar achter :) xxx