Gewoon Vrienden

Hoofdstuk 21: Valentina - Oude eiken en Hollywoodkoppels

Ken je dat moment wanneer je net ontwaakt en je even alles vergeten bent? Het duurt maar een milliseconde, maar het is één van mijn favoriete momenten van de dag. Je herinnert je niks meer, weet zelfs niet meer wie of waar je bent, al je zorgen zijn verdwenen. Niet dat ik nu zo veel zorgen had om te vergeten, maar ik had gisterenavond toch nog even wakker gelegen van Thomas en de dubbeldate. Ik vond Victor zo leuk en Thomas had nog nooit een probleem gemaakt van mijn keuzes in jongens. "Misschien is hij wel jaloers..." fluisterde een stemmetje ergens vanachter in mijn hoofd. Ik schudde deze gedachte van me af en sprong uit bed. Ik liep naar mijn raam en schoof mijn gordijnen opzij. Typisch, het regende. Ik zuchtte, trok een joggingbroek en een t-shirt aan en liep de trap af. Ook Emil was (eindelijk) klaar met zijn examens en zou in de loop van deze week horen of hij geslaagd was, nog even stressen dus. Mijn ouders en Emil zaten al aan de ontbijttafel en dronken allemaal een grote kop koffie, papa en Emil hadden een discussie over hoeveel gasten Emil mocht uitnodigen op zijn feestje volgende week (wanneer mama en papa op reis waren) en mama was de krant aan het lezen. Ze keek op en glimlachte.

"Goedemorgen, bella. Hoe voelt het om afgestudeerd te zijn?"

"Wel ik ben klaar voor meer studeren."

Ik ging zitten en begon een broodje met nutella te smeren, mama schonk me een glas fruitsap in en keek me glimlachend aan.

"Eerst vakantie Valentina! Dus, vanavond heb je een date?"

Ze zei het met een giechel in haar stem en knipoogde naar mijn vader. Tsss, alsof ik een 12-jarige was die haar eerste "vriendje" had. Ik rolde met mijn ogen en zuchtte.

"Ja mam, en Victor komt me hier vanavond halen, dus ik zou het appreciëren als jij en papa je normaal gedragen."

"Waarom kijk je naar mij? Het is je moeder die er iets van zei! Ik zal je niet meer lastig vallen als je me één ding zegt: is hij een Italiaan?"

Hij zag mijn blik en dook snel weg achter mama's krant. Emil grinnikte en stak de oortjes van zijn ipod in zijn oren. Ik nam mijn gsm en checkte instagram.

"Wow, wat heb ik toch 2 supersociale kinderen!" verzuchte mijn moeder en ze richte haar blik naar omhoog alsof ze uitleg vanboven verwachte.

Ik lachte en kuste haar op haar wang. "Ik ben ook sociaal mama, op het internet."

Ze lachte terwijl ik de trap op liep. Ik zou mijn outfit voor vanavond al eens kunnen uitzoeken? Een goede voorbereiding was cruciaal in een situatie als deze. -ping!- Een sms van Sara: 'Hey meid, heb je niet veel meer gezien gisterenavond! Hoe was het nog met Victor? ;) xxx'

Ik grinnikte en stuurde snel mijn antwoord: 'Heb je gemist hoor, avond nam een onverwachte wending toen Victor Thomas en zijn date uitnodigde voor een etentje met ons vanavond... Daar gaat onze romantisch date... xxx'

Nog geen 30seconden later kreeg ik al een berichtje terug: 'WAT? Hij is iets van plan, let op Val en laat hem maar eens goed zien dat je iets hebt met Victor nu ;) xxx'

Ik stuurde niet terug, haar laatste zin had me aan het denken gezet. Had ik iets met Victor? We hadden het nooit echt officieel gemaakt, het waren gewoon een paar dates. En wou ik wel dat het officieel werd? Vragen waar ik nu niet echt over moest nadenken, mijn outfit was iets belangrijker. Goh, wat klinkt dat oppervlakkig zeg.

DIE AVOND

De bel ging en ik sprong recht. Ik checkte vlug mijn lipgloss in de spiegel en keek goedkeurend naar mijn outfit. Ik wist niet precies waar Victor onze date gepland had, maar had voor een lichtblauw jurkje met spaghettibandjes gekozen en had mijn  zwarte sleehakken aangetrokken. Niet te chic, maar ook niet te casual, perfect dus.

"Ma, pa! Victor is hier, ik ben weg!"

Er kwam wat onverstaanbaar gemompel dus ik ging er vanuit dat ze me gehoord hadden. Ze keken naar Italiaanse show waar ze allebei  verslaafd aan waren en dan waren ze in een soort van trance, een echt antwoord verwachtte  ik dus niet. Ik liep naar de voordeur en lachte toen  ik Victor zag staan, hij lachte en gaf me een bos rode rozen. Wat was deze jongen toch attent. Ik nam de bloemen aan en vroeg me af of hij me er elke date zou geven, hij had me de vorige dates ook altijd al op bloemen getrakteerd. Ik kuste hem en we liepen naar zijn auto.

"Het is niet zo ver hoor, maar ik dacht, met dit weer is het niet zo aangenaam om je in de regen te laten lopen."

Hij knipoogde en ik bloosde. Shit, ik moest echt iets aan al dat blozen doen. We reden de straat uit en hij zette de radio aan. We zeiden niet veel, maar het waren geen gênante stiltes, we hadden niet echt de nood om ze op te vullen. Na nog geen 5 minuutjes rijden kwamen we aan een klein restaurantje omringd met bomen. Het zag er best chic uit dus ik was blij dat ik niet gewoon een jeans en topje had aangetrokken. Victor nam mijn hand vast en leidde me mee naar binnen. Ik hield even mijn adem in, wauw. Het was alsof we een soort van tuin binnen gestapt waren, de muren waren bijna volledig begroeid met klimplanten en in het midden van het restaurant stond een grote, oude eik. Volgens mij was het restaurant rond de eik gebouwd want hij groeide gewoon door het plafond. Overal hingen kleine lichtjes en op elke tafel stond een vaas met pioenrozen en een grote witte kaars.

"Wauw, Victor dit is de mooiste en meeste romantische plaats waar ik ooit geweest ben."

"Dus je keurt mijn keuze goed? Ik hoop dat het eten ook lekker is en dat we niet genoodzaakt zullen zijn om de planten van de muren op te eten", fluisterde hij in mijn oor en ik giechelde. Een ober begeleide ons naar onze tafel en ik zag 4 stoelen. O ja, ik was even vergeten dat Thomas en zijn date ook nog zouden komen. Ik ging tegenover Victor zitten en lachte. Victor keek even op zijn horloge en keek me aan.

"Thomas en Paulien zullen niet lang meer wegblijven."

Ik keek verbaasd en probeerde een gezicht aan de naam Paulien te koppelen. Kenden we iemand die Paulien noemde? Op het moment dat ik wou vragen aan Victor wie Paulien was ging de deur van het restaurant open en kwamen er 2 mensen binnen die eruit zagen als een Hollywood-koppel. Thomas droeg een zwarte smoking en had zijn normaal warrige haar netjes naar achteren gekamd. Toen ik zag wiens hand hij vasthad, viel mijn mond open. Een meisje met de langste benen die ik ooit gezien had en lang, glanzend rood haar lachte stralend een rij witte, perfecte tanden bloot. Ze droeg een kort wit jurkje en hoge hakken die haar benen nog langer deden lijken dan ze al waren. Ik keek verbaasd hoe ze op ons afkwamen.

"Dat is Paulien?"

______________________________________________________________________

Eindelijk een nieuw hoofdstuk! Hopelijk vinden jullie het goed! Ik heb veel ideeën voor de volgende hoofdstukken, maar ik moet ook werken dus ik ga mijn best doen om zo snel mogelijk een nieuw te plaatsen. I am excited! :D Laat weten wat jullie er van denken! xxx