Gewoon Vrienden

Hoofdstuk 13: Valentina - Let's party

Ik probeerde Thomas al een week te ontlopen, en ik kan je één ding zeggen: het is niet makkelijk. Hij duikt overal op waar ik ben, belt en sms't me de hele tijd en vraagt zelfs aan Sara waar ik ben, iets wat hij normaal gezien zeker zou vermijden. Ik durf hem gewoon niet onder ogen te komen, ik weet niet wat ik hem moet vertellen en ben bang dat wanneer hij in mijn ogen zou kijken, onmiddellijk zou weten dat ik aan het liegen ben tegen hem. Hoe verberg je in godsnaam dat je je beste vriend gekust hebt terwijl hij het zich niet eens kan herinneren omdat hij te dronken was?

Ondanks mijn verwachtingen was Sara heel begripvol geweest. Toen ik haar belde na mijn bezoekje aan Thomas had ze gezegd dat ik onmiddellijk naar haar moest komen en me alles moest vertellen. Ik had haar alles verteld en we hadden de hele avond gepraat, ik heb echt geluk met zo'n lieve vriendin. Nu had ze wel weer een goed excuus om een hekel aan Thomas te hebben, ze 'moest mij steunen in deze moeilijke periode en ze vond het ongelofelijk dat Thomas zich niks kon herinneren'.

Het was vrijdagavond en normaal gezien zouden Thomas en ik samen iets doen, zoals elke week, vandaag leek me dit alleen niet zo'n goed idee. Ik had wel nog een paar sms'jes van Thomas gekregen waarin hij vroeg wat er in hemelsnaam aan de hand was en of we vanavond nog een film gingen kijken bij hem thuis. Ik had heel kort geantwoord dat ik al met Sara ging afspreken. Dat was ook waar, deels. Aangezien het bijna het einde van het schooljaar was, gaf een vriend van Sara een feestje bij hem thuis. Hij zat bij ons op school, ook in het 6e jaar, maar ik kende hem niet zo goed. Gelukkig had ik een heel sociale vriendin en zij werd dan ook constant uitgenodigd voor feestjes, mij nam ze dan mee als haar plus 1. We hadden een paar weken geleden al gezegd dat we zouden komen naar het feestje, maar na vorig weekend had ik niet zo veel zin meer om te gaan. Eigenlijk had ik geen zin om ook maar iets te doen.

Ik had mijn pyjama aan, niks van make-up op mijn gezicht en mijn haar zat in een slordige knot bovenop mijn hoofd. Mijn ouders en Emil waren niet thuis en ik was dus maar in bed gekropen met een beker ijs en mijn laptop. Jammer genoeg had het lot iets anders voor deze avond voor mij gepland.

-TRRRRRING!-

De deurbel. Geweldig. Even twijfelde ik of ik gewoon in bed zou blijven, maar degene die mijn avond verstoord had, was niet van plan om me met rust te laten. De deurbel ging opnieuw dus stapte ik zuchtend mijn bed uit. Ik deed met een chagrijnig gezicht de deur open en keek in het lachende gezicht van Sara. Nog voor ik hallo kon zeggen, stapte Sara binnen en zag ik haar lach veranderen in een bezorgd gezicht.

"Valentina, waarom zie je er zo onverzorgd uit?"

Ze liep mijn slaapkamer binnen en zag mijn laptop (ik was naar de Notebook aan het kijken) en de gigantische beker ijs staan. Sara draaide zich naar me om en keek me met een vastberaden blik aan.

"Oké, Val, ik weet dat je het moeilijk hebt met Thomas en al dat gedoe, maar dat is echt geen reden om op een vrijdagavond zielig te zitten doen in je eentje."

Ze trok me mee naar de badkamer en dwong me om mijn gezicht te wassen, haar te kammen en zelfs mascara aan te doen. Ik sputterde tegen, maar wist dat protest toch niet zou helpen.

"Zo, nu zie je er al veel beter uit! Komaan, kleed je maar aan, we gaan naar het feestje van Victor weet je nog? Een beetje sociaal contact zal je goed doen!"

"Saar, ik heb echt geen zin om nu naar dat feestje te gaan, er zijn veel te veel mensen daar. Plus, ik ga niet de hele avond faken dat ik het naar mijn zin heb terwijl ik me verschrikkelijk voel."

Sara zuchtte en trok mijn kledingkast open, ze haalde mijn lichte jeans, een rood los topje en mijn sandalen uit de kast.

"Je gaat niet moeten faken, want het gaat super worden! Trek deze outfit aan, rood laat je er levendig uitzien."

"Zie ik er nu dood uit misschien? En trouwens, wat als Thomas daar is? Het is een feestje voor alle zesdejaars, weet je nog?"

"Val, Thomas komt niet, hij kent Victor niet en hij had je toch gezegd dat hij niet kon komen?"

Misschien had Sara gelijk, hij had dat inderdaad gezegd en ik kon toch moeilijk mijn hele leven binnenblijven omdat ik bang ben om Thomas tegen het lijf te lopen. Ik trok de outfit aan die Sara voor me had uitgezocht en spoot nog wat parfum op.

"Oké, je hebt gelijk, laten we gaan. Ik hoop dat er alcohol is, ik ga het nodig hebben."

Sara knikte goedkeurend en haakte haar arm in de mijne.

"That 's my girl!"

Ik nam mijn tas en trok de voordeur achter me dicht, let 's party.