Gewoon Vrienden

Hoofdstuk 18: Thomas - Stalkers in de supermarkt

Het was zaterdag en ik moest echt studeren. De examens kwamen eraan en mijn gemiddelde zag er momenteel niet echt rooskleurig uit. Ik had alleen wat moeite met me concentreren op het leven van Shakespeare. De hele tijd speelde Sara haar opmerking door mijn hoofd met af en toe het beeld van Victor die Valentina kust. Ik duwde mijn boek van me af en liep naar beneden waar mijn moeder (voor de verandering) aan het schoonmaken was. Ze had een roze plumeau in haar handen en zwaaide hem door de lucht terwijl ze vals meezong met een nummer uit de jaren 80. Ik hield even halt in de deuropening en leunde geamuseerd tegen de deurpost. Plotseling draaide mijn moeder zich om en keek me aan.

"Ben jij je arme moeder nu aan het uitlachen?"

"Zou ik nooit doen ma! Ik kon me niet concentreren op het leren dus ik kwam even naar beneden om te vragen of ik je kon helpen?"

"Wow, spontaan aangeboden hulp, dat ik dat nog mag meemaken op mijn oude dag! Maar ja je kan me helpen, ik heb nog een paar dingen nodig uit de winkel, zou jij die anders vlug willen halen? Of verlies je te veel tijd?"

"Nee het is goed, ik doe het wel!"

Ik nam het boodschappenlijstje en geld van de keukentafel en nam de sleutel van mijn fiets van het haakje. Een jas had ik gelukkig niet nodig. Wat was het toch een zalig weer! Dat is echt typisch België, het is stralend weer als de examens eraan komen en als de vakantie dan eenmaal begint, regent het de hele dag lang. Ik maakte mijn fiets vast in de fietsenstalling en liep de supermarkt in. Ik slenterde langs de rekken en knipoogde naar een meisje dat de conserven aan het aanvullen was. Ze lachte terug en liet per ongeluk een blik tomaten vallen. Ik grinnikte terwijl ik mijn lijstje bekeek: sla, melk, yoghurt en bloem. Neuriënd liep ik de gang van de bloem in en zag Valentina voor de bloem staan, ze was aan het bellen met iemand en die persoon zie blijkbaar iets grappig want ze moest lachen. Het was haar oprechte lach, ik herkende hem. Valentina had verschillende lachjes: ze had haar gegiechel wanneer ze verlegen was (dat ging meestal samen met blozen), een glimlach wanneer ze beleefd wou zijn en dan had ze ook nog haar oprechte, luide, klaterende lach die ze normaal gezien alleen voor mij (en Sara, detail) bewaarde. Ik vroeg mij af met wie ze aan het bellen was.

"Hey, Valentina!"

Valentina keek op, zag me en zwaaide. Ze nam afscheid en stak haar telefoon weg in haar tas. Lachend liep ze naar me toe.

"Hi Thomas, wat doe jij in de supermarkt? Ik dacht dat je deze plaats liever vermeed sinds je stalker?"

Ze had het over een meisje dat hier werkte, ze was de dochter van een vriendin van mijn ma en ze had me gedwongen om haar een keer mee uit te nemen. Het was de meest awkward date  van mijn leven geweest en dat kind had de weken daarna blijven sms'en. Sindsdien ging ik liever naar een andere supermarkt.

"Ach ja, ik moest snel iets halen voor mijn ma en ik had geen zin om nog verder te fietsen. Ik denk trouwens dat ze hier niet meer werkt."

"Haha, ik hoop het voor jou."

Even viel er een stilte en ik dacht terug aan gisterenavond.

"Dus, was dat Victor aan de telefoon?"

Valentina bloosde en sloeg haar ogen neer. Een pluk haar viel voor haar gezicht en ze plukte met haar vingers een denkbeeldig pluisje van haar trui.

"Uhm, ja. Hij vroeg me of ik zin had om nog eens af te spreken..."

"Een date? Leuk voor je!"

Het was eruit voor ik mezelf kon tegenhouden. Wat zei ik nu? Ik wou helemaal niet dat Val met die arrogante kwal uitging. Valentina keek me verbaasd aan.

"Echt? Wow, dankje, na gisterenavond dacht ik eigenlijk dat je niet echt fan was van Victor."

"Wel, ik ken hem natuurlijk niet echt he, ik ben er zeker van dat hij een goede gast is!"

Valentina lachte en knikte.

"Ja, dat is hij echt, ik heb hem echt verkeerd ingeschat."

Opnieuw viel er een stilte. Valentina nam een pak bloem uit de rekken en draaide zich opnieuw naar me toe.

"Ik ga de rest van mijn boodschappen halen, ik zie je maandag?"

"Ja, maandag is goed."

Valentina lachte nog eens en gaf me een knuffel. Ze draaide zich om en liep de gang uit. Ik keek haar na en kreeg dat vreemde gevoel weer dat ik gisterenavond ook gehad had. Zuchtend liep ik de supermarkt uit en eenmaal op de fiets besefte ik plots dat ik niks van de boodschappen gekocht had.