Masum Değiliz

1. Bölüm

♣️♣️♣️

Sevgili Eftal ,

Sana bu notu yazarken en içten ve inandırıcı olmasına çok dikkat ettim. Biliyorum ki bir yabancıdan bunları duymak elbetteki seni tereddüte uğratacaktır. Bana inanmayabilirsin hatta belkide șuan bu notu okumuyorda olabilirsin . Eğer bu notu okuyorsan gönderdiğim fotoğrafın arkasındaki adrese gelmeni istiyorum .
Gelip gelmemek sana kalmıș .
Belki annen için gelirsin
Bir dost ; )

Belki annen için gelirsin . ..

Adres ...

Fotoğraf...

Annen ... Annen için ... Gelirsin...

Notu okumamla beynimden vurulmuşa döndüm . Bunca zamandır bir iz bulamazken şimdi aradığım iz bana gelmişti . Gerçekliğinden ya da doğruluğundan emin değilim . Tek bildiğim doğru yada gerçek olmaksızın bu adrese ulaşmak . Yaptığım ve yapacağım şeyleri artık sorgulamayacağım , sorguladığım zaman neler olduğunu bizzat kendim gördüm .

Bütün hazırlıklarımı yaptım , ne olur ne olmaz diye yanıma kendimi koruyacak şeylerde almıştım . Unutmadan adreside alıp evden ayrıldım . İçimden bir his kötü bir şey olacağını söylüyor ama umrumda değil. Nolursa olsun sonuna kadar gideceğim . Ucunda ölüm bile olsa .

Evden çıkmadan önce çağırdığım taksiye bindim . Adresi bir kağıda yazmıştım çünkü fotoğraf benim için önemliydi . Elimde tuttuğum kağıda göz atıp şoföre uzattım. Yol boyu akıp giden yolu izlemiştim . Taksici arabanın giremeyeceği bir yola saptığımızı söyleyince ücreti ödeyip arabadan indim ve telefonumdan navigasyonu açarak adresi yazdım . Biraz zor çekiyordu muhtemelen bir süre sonra hepten bağlantı kopacaktı.

Neden böyle bir yer seçtiklerini anlayamadım . Çok ıssız , bir kuş bile yok. Nereye gittiğimi bilmeden ilerledim . Sonunda iki katlı müstakil bir ev gördüm . Navigasyona baktığımda bağlantı kopmuştu ama adres gözüküyordu . Doğru adrese geldiğimi anlamıştım . Kendimden emin adımlarla eve doğru yürüdüm . Kapının tam önünde durdum . Ahşap oymalı bir kapıydı . Muhtemelen eski bir yapı .

Kapıyı tıklatmak için vurdum ama kendiliğinden açılmıştı . Sanki lanetli bir yerdeymiş gibi hissettim , o yerde kaybolup gitmekten korkmuyor değilim ama cesur olmak zorundayım . Yavaş adımlarla içeri girdim . Tam karşımda bir merdiven vardı , sağımda bir soba ve koltuk onun hemen yanında da duvara monte edilmiş bir dolap . Emin olamasamda merdivenlere doğru ilerledim .

Merdivenlerin gıcırtısı korku filmlerini anımsatmıştı . Her adımımda farklı bir sesle irkiliyorum fakat hala cesaretliyim . Üst kata ulaştığımda bomboş bir odayla karşılaştım alt kata nazaran burası daha bi karanlıktı . Kim yaşıyor acaba burda daha doğrusu yaşayabilen varmı ?

"Kimse yokmu ? "

Cevap yok sanırım boş bir yere geldim . Kandırılmış olabilirmiyim acaba , birisi bana oyun mu oynuyor , yoksa tuzakmı kurdular . Odaları gezmeye başladım hepsi bomboştu , sadece pencereler ve duvardan ibaretti . Çok saçma ! Biri bana oyun oynuyor olmalı . Hiç komik değil : (

Bir hıșımla merdivenleri indim etrafta kimse yoktu . Geldiğimde açık olan kapı hala aynıydı . Sinirle kapıya doğru ilerledim ,çıkmak istedim ama kapı birden kapandı . Ne kadar açmaya zorlasamda olduğu yere mıhlanmıș gibiydi . Sanki ben açmaya zorladıkça karşıdan da başka biri çekiyormuș gibiydi . Sonunda kapıyı zorlamayı bıraktım , ben zorlasamda açılmayacak biliyorum .