Herkese merhabalar , öncelikle hayırlı Ramazanlar diliyorum hepinize , dualarınızın kabul olması dileğiyle ....
Bu bölümü sevgili arkadașım SistemTeknik0 ' e doğüm gününün anısına armağan ediyorum .
Keyifli okumalar... 🤗
💫💫💫
Hayatta beklenmedik şeyler olur ve biz her şeye karşı kendimizi hazırlamalıyız derdi , yurtta çalışan Ayșen teyze . Çoğu zaman anne sevgisiyle yaklaşır her çocuğa gösterdiği sevgiyi bana da gösterirdi .
Ayşen teyzenin şefkati hiç bitmezdi , yaşadığı şeyler onu çok çok iyi bir insan yapmıştı . Sanırım bunda hiç çocuğu olmayışı da etkiliydi . Bizi kendi evladı gibi görür , sevgisinden ve şefkatinden mahrum bırakmazdı .
Hiç olmayan annem gibiydi Ayşen Teyze , yetimhaneyi sevmesemde Ayşen teyzenin her sabah o güzel gülümsemesi ve kuzularım diye bizi bağrına basması yetimhaneyi benim için sever hale getiriyordu .
Sular durulunca Ayşen teyzeyi ziyaret etmeyi aklımın bir köşesine not edip , şimdiye döndüm . Sanırım bunu hiç bir zaman gerçekleştiremeyecektim . Çünkü sonumuzun geldiğini siren seslerinin şiddetinden anlayabiliyordum .
Gittikçe yaklaşan siren sesleri elimi ayağıma dolaştırırken kendime gelip açık olan kapıyı hızlıca geri kapattım . Bir şeyler yapmamız gerekiyordu , öylece teslim olamazdık , üstelik daha yaşayacak çok şeyim varken.
"Ne yapacağız şimdi ? ".
Korku ve endişeyle karışık kurduğum cümleyle Eymen'in beni kolumdan tutup çekiștirmesi bir oldu .
"Gel benimle ."
Eymen ' i dinleyip peşinden ilerledim . Mutfağa geldiğimizde buzdolabını kenara çekip perdeyi araladı , önümüze çıkan ikinci bir kapıyla kısa süreli şaşkınlık yaşamıştım
Eymen kapıyı açıp geçmem için bekledi. Ben geçtikten sonra kendiside çıkıp , buzdolabını zorda olsa eski konumuna getirdi . Kapıyı kapatıp kilitledi ve anahtarı cebine attı . Ardından bana döndü ve elimi tuttu .
"Üç deyince koşmaya başlayacağız , sakın arkana bakma ."
Hızlıca bașımı sallayıp komutunu bekledim. Eymen " üç" deyince beraber koşmaya başladık . Kesinlikle arkama bakmıyordum , zaten arkama bakarsam tökezleyip düşeceğime adım gibi emindim . Vakit kaybından başka bir işe yaramazdı.
Koşarak ormanlık yola girdiğimizde , Eymen geriye bakıp takip edilip edilmediğimize bakmıştı . Ben se ona uyum sağlıyor o ne yaparsa aynısını yapıyordum . Onunla beraber arkama baktığımda kimsenin olmadığını farkettim . Rahat bir nefes verip önüme dönmemle ağaca çarpıp düşmem bir oldu .
"Ahh..."
Önüme bakmadığıma şimdiden bin pişman olmuştum . Bananeydi ki neden önüme bakmadıysam oysa o kadar demişti sakın arkana bakma diye . Kendime bir kez daha kızarken ayağımın açısıyla bir kez daha inledim.
"Eftal iyi misin ?" Ah elbette bomba gibiyim , harikayım . Ağaca çarpıp yere düşmedim zaten .
Sorusunu duymazden gelip kalkmak için çabaladım , başarısız olup oflayarak vazgeçtim ve Eymen'in bana yardım etmesi için yavru köpek bakışlarımı ona çevirdim .
"Yardım et , kalkamıyorum ." Dudaklarımı büzerek elimi ona uzattım yardım etmesi için ama o elimi tutmayıp beni kucağına aldı . Küçük bir çığlık dudaklarımdan firar etti , refleksle ellerimi boynuna doladım .
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Masum Değiliz
Romance"Sonsuza dek masum kalamayız . Çünkü biz masumuyetin katiliyiz ..."
