Herkese merhabalar , Hayırlı Ramazanlar diliyorum hepinize .
Bu mübarek Ramazanda bütün dularınızın kabul olması dileğiyle ...
Bölümü geciktirdiğim için kusura bakmayın , aksilikler bir türlü peşimi bırakmıyor ne yazık ki .
Artık bölümlerimi hem sizi bekletmemek adına hem de sıkıcı olmasın diye daha kısa yazmaya karar verdim .
Şimdi ilk kısa bölümümü siz sevgili okurlarım için yayınlıyorum .
Keyifli okumalar , umarım beğenirsiniz.
Sevgiyle kalın...
🍂🍂🍂
✔ KAÇIŞ ✔
Başımdaki ağrı gittikçe şiddetini artırıp kendini belli ederken daha fazla dayanamayacağımı anlamıştım . Gözlerimdeki sızıya aldırış etmeden yavaş yavaş gözlerimi araladım . Bütün vücudum ağrıyordu , en son kriz geçirdiğim zamanlar böyle oluyordu . Muhtemelen şimdide kriz geçirmiş olmalıydım .
Yattığım yerden yavaşça doğrulup etrafı inceledim , nerde olduğumu bilmiyordum . Başımdaki ağrılar bazı şeyleri daha da zorlaştırıyordu.
Düne dair kafamda silik silik görüntüler oluşmaya başladığında gözümü korkuyla yumdum . Saniyeler sonra tekrar gözlerimi açtığımda herşeyin gerçek olduğu an ve an ortadaydı . Yeni yeni idrak ediyordum . Ben birini öldürmüştüm , acı gerçekle bakışlarım ellerime kaydı hala dünden kalma kan izleri vardı .
Kalbim ritmini şaşırırken birden hızlanmaya başladı. Kafamın içindeki uğultu artarken ellerimi kulaklarıma siper ettim . Bacaklarımı kendime çekerek ağlamaya başladım . Ben ağladıkça bedenim sarsılıyor beynim bir şeyler fısıldıyordu .
'Sen Katilsin.'
"Hayır .... hayır ... Olamaz." Kendi kendime sürekli tekrar ettiğim cümleler bile anlamını yitirirken , kapı sesiyle olduğum yere iyice sindim . Bu sefer ellerim saçlarıma nüfuz etti , sertçe saçlarımı çekerek canımın acımasına neden oldum . Gelen kişiyle biraz olsun kendime gelmeye çalıştım fakat beynim buna izin vermiyordu , anlamadığım bir şekilde bana düşmanlık besliyor gibiydi .
'Onu öldürdün , onun kanı var ellerinde .'
Eymen endişeyle bana yaklaşarak bașımı gömdüğüm dizlerimden kaldırdı . Korkuyla ona bakarak bașımı iki yana salladım, aklım kabul etmek istemesede bunu ondanda duymak istiyordum . Sanki bana doğruyu söyleyecek tek kişi oydu.
"O-onu ...öldür-düm mü?" Umutla gözlerine baktım , gözleri bana istediğimi vermezken ellerim tekrar saçlarıma gitti saçlarımı sertçe çekerek hıçkırdım , gözlerimden yaşlar yerini yadırgamıș gibi firar ediyordu . Eymen ellerimi saçlarımdan çekerek sıkıca sarıldı . Zaten güçsüz olan bedenim ona karşı koyamamıștı.
"Eftal , sakin ol , ben yanındayım , hepsi geçecek." Saçlarımı okșayarak sarfettiği sözcükler sakinleșmemi sağlamıştı . İlk defa biri saçımı okșuyordu küçüklüğümde bile saçımı okşayanım olmamışken şimdi bunu Eymen'in yapması içimde garip bir duyguya neden oldu. Duygularımı bastırıp biraz olsun kendime geldiğimde Eymen 'den yavaşça uzaklaştım .
Elimi tutarak beni oturduğum yerden kaldırdı . Orta sehpanın üzerine bıraktığı poșeti alarak bana uzattı .
"Sana bir kaç parça kıyafet ve gerekli olan her şeyi aldım . Üst katta banyo ve boş oda var . Duş alıp üzerini orda değiştirebilirsin. "
"Teşekkür ederim . " Bana uzattığı poşeti aldım . Zar zor teşekkür ettikten sonra kendimi üst kata çıkan merdivenlere yönlendirdim . Hala dünün verdiği şoktan çıkamamıștım . Duş alırsam belki biraz kendime gelebilirim diye düşünüyordum .
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Masum Değiliz
Romansa"Sonsuza dek masum kalamayız . Çünkü biz masumuyetin katiliyiz ..."
