Masum Değiliz

17.BÖLÜM

Merhabalar . Biraz kısa bir bölüm oldu umarım beğenirsiniz.  Keyifli okumalar diliyorum 🤗

🌸

Ne zaman zamanın  durmasını istesem sanki zaman bana meydan okuyor ve olabildiğinden daha hızlı  akıp gidiyordu.  İşte her şey tam olarak akıp giden zamanın  saliselik kısmında  gerçekleşiyor , bazı şeyleri imkansız kılmaktan kaçınmıyordu.

Geçip giden zaman bazı şeylerin çözüme kavuşması için yetmiyor  olsa da  sadece   ertelememize yardımcı oluyor , bizi zamana mecbur bırakıyordu . 

Evet zamana mecbur kalmıştık  .

Zaman bizi bazı şeylere mecbur bırakmıştı. 

Şu son zamanlarda daha çok idrak ettiğim bir şey varsa o da zamanın bizim için yetersiz kalmasıydı.  Evet belki her şeyi zamana bırakarak  tüm sorumluluğu  üzerimizden  atmaya ,   bir süreliğine de  olsa bazı şeyleri  görmezden gelmeye alışmıştık. 

Gözden kaçırdığım  bir diğer nokta ise benim hiçbir zaman galip olamayacağımdı . Benimle savaşan kişi her kimse benden daha zeki ve planlı hareket ederek öne geçmeyi ve skorunu korumayı başarıyordu.  Malum kişinin  benim hakkımda her şeyi biliyor olması  ama benim onun hakkında hiç bir şey bilmiyor olmam asıl canımı sıkan şeydi  .

Elimde hiç bir ipucu olmadan bende bu savaşa dahil olmuştum fakat bu şekilde her defasında yenilen taraf ben olacaktım  . Bunun bilincindeydim. 

Tıpkı şimdi olduğu  gibi .

Yine ve yine benimle ilgili her detaya hakim olduğunu  ve benim asla ondan daha güçlü  olamayacağımı  bir kez daha anlamıştım  . Karşımda gördüğüm  ve bundan sonra yaşayacaklarımın sadece bu kısımdan  ibaret olmadığını  biliyordum. 

Aklı başında bir insan her zaman doğru yolu bulurdu fakat ben artık neyin doğru neyin yanlış olduğunu bilemeyecek kadar dengemi şaşırmıştım  . Ne olacaksa olsun ve bitsin istiyordum . Sonu kötü de olsa .

Ayna da yazanları tekrar tekrar okudum . Ne bir adım ileri gidebiliyor ne de bir adım geri atabiliyordum.  Sanki birisi ayaklarıma beton kalıplar bağlamış ve beni yere sabitlemiş gibiydi. Hareket edemiyordum. 

Bakışlarım etrafta dolanırken  lavabo zeminine bırakılmış kutuyu farketmem çok uzun sürmedi.  Kutuya doğru ilerledim ve elime aldım  . Simsiyah kare şeklindeki desensiz kutu bütün negatif enerjisini hissettirmiş olsa da kutuyu açtım .

İçinden bir tane siyah beyaz fotoğraf çıkmıştı  sadece başka hiç bir şey yoktu . Fotoğrafta bir kadın ve adam vardı , kadının  kucağında  ise bebek . Kız çocuğuna benziyordu üzerindeki kıyafetlerden.  Kadın ve adam kadraja gülümseyerek bakıyorlardı fakat çocuk için aynı şeyi söylemek pek mümkün  değildi.  Kadın ve adam halinden her ne kadar memnun görünse de çocuk için aynı şey geçerli değildi  . Surat ifadesinden anlaşılıyordu  .