Her kalp ayrı imtihanlara tabi tutulurdu bu hayatta. Mathieu' nun kalbi korkularından oluşan bir kafesin için de esirken, Eslem'in kalbi bilinmeyene sürgün acemi bir serçeydi.
Adamın çocukluğu korkma sev dedi kalbine, inandı masum çocuk, sevdi...
...
Selamün Aleyküm yol arkadaşlarım! Nasılsınız? Umarım hepiniz iyisinizdir. Aime Moi Eslem'in daha geniş bir kitleye ulaşması için arkadaşlarınızı etiketlerseniz çok sevinirim. Şimdiden teşekkürler ❤️
Keyifli okumalar...
Bölüm öncesi yeni görsellerimizide paylaşmak istedim. Sosyal medyası olmayan arkadaşlar için...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🧕🧕🧕🧕🧕🧕🧕🧕🧕🧕🧕🧕🧕🧕🧕🧕
Telefonu kapatır kapatmaz söylene söylene yaprak sarma almak için dışarı çıkan kız, kapıda hazır bekleyen Kadim ile omuzlarını şişiren bir nefes aldı ve heyecanla saldı dudaklarından. En yanlış zamanlarda susmak bilmeyen çenesi, genç adamı görür görmez kepenkleri kapatıyordu. Bir kaç saniye gözlerini kapatıp gücünü toplamak istercesine sessizliği dinledi umutla. Göz kapaklarına işlediği adamın yakışıklı yüzü zihninde belirdiğinde ise gözlerini hiç kapatmamış ve sanki en sevdiği filmin en heyecanlı sahnesini izler gibi çırpınmaya başladı kalbi. Telaşla gözlerini açtığında yağmurdan kaçarken doluya tutulan umutsuz bir yolcu gibi gözleri doldu. Ela gözleri yüreğinden taşan yaşlar ile açık bir yeşile dönüşmüştü. "Öz baban sevmemiş, elin adamı niye sevsin. Ahmaksın ahmak!" diye mırıldandı ağzının içinde.
Adımları yeniden can bulduğunda Kadim'le göz göze gelmemeye çalışarak "Mahalleye, Mahmut Amca'nın lokantaya gideceğiz." dedi, sesi ruhundaki yıkımı saklarcasına soğuk ve ifadesiz çıkmıştı.
