Eyes Can Tell

Kabanata 25

"Oh matulog na kayo mga bata, bukas na kayo mag celebrate hah." paalala ni Nanay.

Nasa sala na kami at ku-kwentuhan nila Jax, Alhen, at Tricia. I can't take my eyes from Jax. He called me 'mahal' at hindi ko ipagkakaila na wala akong naramdaman na kahit ano. Iba ang naramdaman ko noong tawagin niya ako no'n. Something new, something raw.

"Ah opo, Nay. Aalis na rin po kami." paalam ni Jax.

Kumunot naman ang noo ng lola ko. "Anong aalis? Gabi na ah."

Napakamot ng batok si Alhen. "Magbobook po kami ng hotel, Nay. Mayroon po kaming nakita sa daan kanina malapit dito. Babalik na lang po kami bukas."

Bumuntong hininga si Nanay. "Gabi na at siguradong mahal ang mga hotel dito. Magsasayang pa kayo ng pera kung may libreng kwarto naman dito."

Nagkatinginan ang dalawa na alam kong nahihiya kaya wala akong nagawa kundi ang matawa.

"Sige 'pag umalis kayo ngayon, 'wag na kayong babalik bukas." banta ni Nanay.

Nanlaki naman ang mata ni Jax at mabilis na sumagot. "Saan po ang kwarto, Nay? Kapagod po ang araw na 'to 'e."

Mas natawa ako sa reaksyon niya. Ang lola ko talaga parang teenager.

"Tin-tin, doon ka sa kabilang kwarto matutulog ah." banta naman sa akin ni Nanay.

I chuckled. "Opo, Nay."

Nang umalis na silang lahat, hinigit ko ang kamay ni Jax na papasok na rin sana sa kwarto nila ni Alhen. Kanina ko pa gustong itanong ito.

Tila nagulat siya sa paghila ko sa kanya kaya nagsalita na 'ko agad. "Nagpaalam ka ba, Jax?"

Nagulat siya sa biglaang pagtanong ko no'n. Wala siyang balak magsalita dahil iniiwas niya ang tingin niya kaya tinaasan ko siya ng kilay kaya napilitan siyang magsalita.

"No.." mahinang sagot niya.

I sighed. "Why? Are you still mad at your mom?"

Mas iniwas niya ang mga mata niya kaya napilitan akong hawakan ang mukha niya at pwersahang iharap ito sa akin. "Jax, mahirap magtanim ng galit. Nakakasama ito rito." sabay turo sa puso niya.

He sighed heavily. "I know... I just can't get the point. I'm now of legal age, I can do whatever I want. And they only know the business. Wala naman silang pakialam. So what's the point, right?"

"Still, you should tell them where you are. They are your parents."

He sighed and hugged me. I hugged him too. This man has a lot of issues with his family. Kaya hangga't maaari sa akin na muna ang mga problemang pampamilya ko. Hindi ko alam kung paano at kailan sila magkakaayos pero alam kong darating din ang panahon na 'yon. Dahil lahat ng mga nangyayari may mapupuntahan. Kailangan lang natin magtiwala sa Kanya.

We stayed like that for a few more minutes. I convinced him to tell her mom where he is and he followed. After that we went to our room to have a good sleep. But I thought I could sleep soundly because of the tiredness I am feeling but I was wrong. It is already 1:30 am and I am still awake. So, I just decided to take a look at my social media. It has been more than a week since the last day I checked it.

And the first thing I saw was the 15B na nawala ng PhilHealth. Jusmiyong bansa. Makakaahon ka pa ba?

I shrugged and continued to check. I noticed that my Twitter has a lot of notifications. I checked it immediately and I was shocked because I have 124 follower requests. Paano nila nalaman ang twitter ko? Nakaprivate ako dahil ayoko ng atensyon! Sino sila?