After You [Book 1] ✓

After You 6

Z A N N AH

I waited for him. Yes.

Hindi ko alam kung anong oras na. Hindi ko rin alam kung ilang oras na ako naghihintay dito. Basta ang alam ko lang, hindi pa dumating si Drey para puntahan ako.

Right now, I'm in the parking lot of the restaurant. Nilalamok at inaantok.

Sa mga tantsa ko, alas dos na ng madaling araw. Base na rin sa lamig ng hangin.

Sa totoo lang, hindi ko alam kung pupuntahan pa ba niya ako. Basta kanina, nakita ko silang lumabas sa restaurant at pumasok sa isa pang building.

Bar yata yun base na rin sa ingay mula rito.

I hate waiting, really.

Ang pinakaayoko kasi sa lahat ay ang pinaghihintay ako. Pero sa sitwasyon na 'to, I'm willing to wait no matter what is it.

Kahit ano pa ang maging resulta.

Niyakap ko ang sarili nang biglang humangin. Malamig ito na tila ba'y umaayon sa lamig na nararamdaman ko.

Pinilig ko ang ulo nang nagbabadya ulit na tumulo ang mga luha ko. It's frustrating. I feel so pathetic but I cannot do anything. Gusto kong maayos namin.

I breath deeply.

I waited for another hour. Maybe two.

And at last they came.

Malapit na sana akong makatulog nang marinig ko ang tawanan nila. Halatang mga lasing na.

I stand up, near Drey's car. Pinagpag ko ang duming dumikit sa damit.

Malapit na sila sa pwesto ko nang pamansin ako ng isa sa mga kaibigan ni Drey.

"Oh, nandito pa si Zannah," he said.

Tumingin si Drey sa pwesto kung saan nakaturo si Carlo— ang kaibagan niya.

He smirked that made me step back and gulped. 

Hindi ko napansin si Samantha at iba pa nilang babaeng kasama kanina. Siguro ay umuwi na nang hindi ko namamalayan.

It was a relief.

Drey made his way to me. Pagiwang-giwang pa ito kung maglakad.

Nang malapit na ito sa akin ay siya rin namang kawalan niya ng balanse. Natumba ito.

I panicked. Dinaluhan ko siya at inalalayang tumayo.

I thought he would stand but his next move caught me off guard.

Sinandal niya ako sa gilid ng kaniyang kotse at siniil ng malalim na halik.

It wasn't gentle. Hindi na ito ang halik na karaniwan niyang binibigay sakin. Because right now, his kiss is rough and hard. Nagpaparusa.

Patuloy lang ang paggalaw ng kaniyang labi. Hindi iniisip ang sakaling mararamdaman ko. If it would hurt me or not.

Kusa na lang tumulo ang luha ko nang bigla niyang kinagat ang pang-ibaba kong labi ng walang pag-iingat. I can already taste my own blood.

I felt disrespected by his action. Hindi ito ang habol ko. This is not what I want. This is not what I'm expecting but what else can I do?

Sinubukan ko siyang itulak pero wala yung epekto sa kaniya. Hindi ko alam ang gagawin lalo na't mas nagiging mapusok siya kaya hindi ko na mapigilang ang mga kamay ko.

I slapped him.

Dahil siguro dun kaya siya natauhan. He faced me. Mapang-uyam ang tingin.

"You slapped me," he said. It wasn't a question because it is a statement.

Sinubukan ko siyang hawakan pero hinawi niya lang ang kamay ko.

"D-drey..." I continuously shaking my head, denying the fact that I slapped him.

Sinamaan niya ako ng tingin at bigla na lang ding sinungggaban ng sampal.

It was hard to the point that I could feel my cheek sting. I can also feel his deadly glare to me.

I can't stop my tears anymore. Siguro dahil sa sobrang pagod, physical and emotional. Kaya hindi ko na kaya pa.

"You don't like my kiss, bitch? Ha?" Hinawakan niya ako sa panga, mariin, making me face him.

Kung noon puno ng pagmamahal at pag-iingat ang mga mata niya tuwing titingin siya sakin, ngayon puno na ito ng galit at pang-iinsulto.

"Why? Mas gusto mo na ang halik ni Drake kaysa sakin?!" he asked, full of anger.

I didn't answered that made him more angry. "Answer me?!" he yelled, straightly into my face.

In this moment, all I can do is to cry.

"Wala kang silbe! You're such a flirt, whore and slut! Katulad ng iba, wala kang pinagkaiba sa kanila!"

That was the last thing he said before totally leaving me... alone.

In a dark place, as the cold wind breeze, I cried my heart out.

Like a baby, needed to be comfort by her mother.

"M-mom..."

★ S H A N A Y S 2 3 ★