Love born of hate|SasuSaku|

13.Çaldın!

"Sakura ne bu acele bir şey mi oldu." diyerek oturduğu sandalyeden ayağa kalktı. Kapıyı arkamdan kapattım ve kilitledim. Sakinleşmek için derin nefesler alıyordum. Gözlerimin dolduğunu hissettim. Gözümde bir yaş aktığında ablamın şaşkınlığı endişeye dönüşmüştü.

"Tatlım.. İyi mi-"

"Neden..." diyerek ağlamaklı bir şekilde konuştum zorlukla. "Neden bana ihanet ettin!" bağırdığımda irkildi. Burnumu çektim. "Sasuke ile ne gibi bir ilişkin var!?" dediğimde tedirgince bana bakmaya başlamıştı. gözlerini kaçıyor ve elleriyle oynuyordu. Hiç birşey demeden bana bakıyordu.

Bazen sessizlik en büyük cevaptır. Cevabımı almıştım. Bana asla ihanet etmez dediğim insandı... Yıkılmışçasına ona baktım.

"Biliyordun... Onu sevdiğimi biliyordun!" ağlama ve sinir ile bağırdım. Hüzünlü bir şekilde yüzünü eğdi. Ağlamam şiddetlenmişti. Bir anda kapı çalmaya başlamıştı.

"Akemi! Kızım iyi misin!?" annemin sesini duyduğumda yutkundum. Sadece akemi demişti.

Benim bir kere bile iyi olduğumu sormadı ama ona çok kez sordu. Onu pamuklara sarıp sarmaladı. Beni ise hiç doğurmamış gibi yalnız bıraktı. Akemi'yi kıskanıyordum. Herşeyimi çalan kişiyi kıskanıyordum. Annemi babamı çalan, mutluluğumu çalan ve sasuke'yi çalan kişiyi kıskanıyordum. Ondan nefret edememek beni sinirlendiriyordu. O kadar iyi rolü yaptı ki onu kötü birisi olarak göremiyordum.

"HERŞEYİMİ ÇALDIN!" diyerek patladım. "AİLEMİ ÇALDIN! MUTLULUĞUMU ÇALDIN! YETMEDİ AŞKIMI ÇALDIN!" dediğimde hıçkırıklara boğuldu. Ama acımıyordum.

Böyle birisine acıyacak kalp yoktu artık bende. Kapıdaki sesler daha çok şiddetlenmişti. Annem bana bağırıyordu. Bir taraftan hizmetliler kapıyı açmaya çalışıyordu. Ağlamalarım devam ediyordu. Artık bedenimi ayakta tutmakta zorlanıyordum. Kendimi dizlerimin üstüne bıraktım. Yalvaran gözlerle ona bakmaya başladım.

"Geri ver... Nolur ailemi, mutluluğumu ve sevdiğim adamı bana geri ver... Sana yalvarıyorum..." diyerek hıçkırıklara boğuldum. İkimizde ağlıyorduk. Dışarıdaki sesler artık uğultu gibi geliyordu. Bir anda kapı açıldı.

Göz ucuyla bakmaya başladım. Annem hızla akemi'ye doğru ilerledi. Kızına telaşla birşeyler soruyordu. Bir yandanda bana bağırıyordu. Ona sımsıkı sarıldığında hiçbir şey hissetmedim. Biliyordum bana asla sarılmayacaktı. Asla elde edemeyeceği birşeyi neden kıskanmalı ki bir insan.

Nora beni ayağa kaldırmaya çalışmaya başladığında ona yük olmamak için yavaşça ayağa kalktım. Arkamızı dönüp odadan çıktık. Akemi arkamdan bana seslensede onu duymamazlıktan gelip odama doğru ilerledik.

Odama girince nora arkadan kapıyı kapattı ve beni yavaşça yatağa oturttu. Hiçbir duygu belirtisi göstermiyordum. Ağlayacak göz yaşım, Söyleyeceğim söz, kızacak gücüm kalmamıştı. Nora bana bir bardak su uzattığında elinden aldım ve içmeye başladım. Bitirincede ona uzattım. Bardağı alıp komidinin üzerine bırakıp hüzünlüce bana baktı.

"Sakura-sama iyi misiniz..?" dedi tedirgince. "Beni yalnız bırak... Yalnız kalmak istiyorum." başını sallayıp odadan çıktı. Kendimi yatağa bıraktım. Kafam çok doluydu, rahatlamak istiyordum. Uyku bedenimi ağır ağır etkisine alırken direnmeden kendimi ona bıraktım.

~~~

Kapının açılma sesiyle gözlerimi araladım. Gözlerim kısık bir şekilde kapıya doğru baktım. Uyku yüzünden gözlerim bulanmıştı. Bu yüzden tam olarak seçemiyordum. Gözlerimi ovalayıp tekrar baktığımda bütün rahatlığım yok oldu. Akemi kapının yanında duruyordu.

Görünürde 'mahçup' bir şekilde bakıyordu. Ama artık ona kanıcak akılsızlık bende yoktu. Yavaşça doğruldum. Açıklama istiyordum. Neden herşeyimi benden çaldığını ona sormak istiyordum. Yavaşça bana doğru yaklaştı. Tam baş ucuma oturacakken elimle dur işareti yaptım. Kafasını sallayarak ayakta durdu.

"Açıklamanı bekliyorum..." dediğimde kafasını salladı. yutkundu ve bana tergince baktı Anlatacaklarını nasıl sözlere dökeceğini düşünüyor gibiydi. Derin nefes aldım ve dikkatle onu izlemeye başladım.

"Herşey 2 yıl önce oldu. Sizin sevgili olduğunuz gün..."

✍🏻

Evet!!ceusthen knkma dua edin hızlıca yazdım. 10 vote sonra yb gelicek hadi bakalımm sizleri seviyorum ° ͜ʖ ͡ -