Love born of hate|SasuSaku|

9.Özür mü!?

Hafifçe yere oturdum ve derin nefes aldım. Sonunda sığınabileceğimiz bir yer bulabilmiştik. Sasuke'ye baktığımda kapıyı kapatmaya çalıştığını görünce aval aval ona baktım.

"Gerizekalı bi taş alıp destek yapsana arkadan mal!" Diyerek çemkirdiğimde bana tip tip baktı. Allah beyin dağıtırken şemsiye mi tuttu üstüne bu çocuk. Bacağıma saplanan ağrıyla inledim. Çok pis ağrıyor ve acıyordu, sanki bıçak saplıyormuşlar gibiydi. Sasuke hızla yanımda bittiğinde şaşkınca ona baktım.

"İyi misin!?" Korkuyla söylrdiği şeye daha çok şaşırmıştım. Ağzımdan hangi cümleleri çıkaracağını şaşırmıştım. Ne yapmaya çalışıyor ki? Neden arkamdan geldi... Kafamı allak bullak ediyor...

"İ-iyiyim tamam uzaklaş pis ellerini çek ayağımdan." Dedim iğrenerek. Dediklerimle kaşlarını çattığını görünce gülesim gelmişti.

"Pis mi?" Anlam verememiş yüzü beni daha çok güldürmeye itiyordu. Yalandan öksürerek boğazımı temizledim.

"Evet pis! Başka kadınlara dokunduğun ellerinle bana sakın dokunma!" Diyerek tiksintiyle ona baktım. Doğruydu içimden geçenler buydu.

Bir anda gözlerinden geçen üzüntü kırıntısıyla şaşkınlıkla ona baktım. Ne oluyor be ona! Kesin yine beni kandırıyordu pislik. Ona acıyım diye yapıyordu bunları.Belki gerçek duygularıydı, belki gerçekten pişmandı ama artık ona olan aşkım bitti. Hiçbir şey hissetmiyorum. Ona baktığımda o duygu karmaşası artık yoktu. Mutlu muyum..? Hiçbir fikrim yoktu. Ama rahatladım mı..? Evet!

Kusura bakma uchiha sasuke, artık pişman olsanda 'Son pişmanlık neye yarar..?'

~~~

"karnım çook~ acıktı..." Diyerek sıkkınlıkla konuştum. "Bende açım onu ne yapıcağız."

"Bok ye sen!" Dedim sinirle. "Ne kadar ayıp senin gibi bir hanımefendiye yakışıyor mu bu laflar." Sinir kat sayım yükseldikçe yükseliyordu. "Ni kidir iyip sinin gibi bir hinimifindiyi yikişiyi mi bi liflir." Aval aval bakmaya başladığında anlam veremeyerek ona baktım. Gür bir kahkaha patlatınca sinirle solumaya başladım.

"Ne gülüyorsun hıyar!" Daha fazla gülmeye başladığında. Yavaşça ayağa kalktığımda burkuk ayağıma yük vermedin onun yanına ilerledim. Elimi ona doğru savunurken bir anda bileğimden çekip üstüne doğru düşmemiş sağladı. Afallamış bir şekilde ona bakarken hafifçe gülümsedi.

"Nabıyorsun sen?" Kaşlarımı çatmış ruhsuz gibi bakıyordum. Bir anda gülümsemesi solmuştu. Artık bir gram sevgim yoktu ona. Önceden yapmış olsaydı kalp atışlarımı yavaşlatmak için çok zorlanırdım, ama artık onu her gördüğümde kalbim duruyor.

"Özür dilerim." Özür dilerim... Özür dilerim mi!? "Aaa bak herşey değişti dimi!?" Herşey değişti sanki kalbim düzeldi!

"Bak-"

"Ne bakıcam ya ne bakıcam! Sen benim kalbimi çok önceden parçaladın toz haline getirdin bile! Özür dilemekle hiçbir şey eski haline getiremezsin! Hiç bir şekilde düzeltemezsin!" Kafasını eğmişti. Bana bakacak yüzü mü yoktu, yoksa gülüyor muydu hiç bir fikrim yoktu. Sinirle soludum, onu ittirerek ayağa kalktım topallayarak önceden oturduğum yere doğru yürüdüm. Yavaşça yere oturdum. Karnım çok guruldamaya başlamıştı.

Odalara bakmalıyım, belki bir şeyler bulurum. Yavaşça ayağa kalktım topallayarak sağdaki odaya doğru ilerledim. İçeri girdiğimde boşlukları karşılaşmak hiç şaşırtmamıştı. Odadan çıkıp soldaki odaya doğru ilerleyecek birden önüme Sasuke çıktığında afalladım. Yüzünü gördüğüm an iyice afallamıştım. Yüzünü üzüntüyle ekşitmiş bana pişmanlıkla bakıyordu. Pişman olmak için çok geç Uchiha Sasuke... Yanından geçecekler kolumdan tutarak gidişimiz durdurmuştu. Sıkıntıyla nefes verip kolumu çekiştirdim, ama hiç bir işe yaramıyordu.

"Bırak!" Bana bakmıyordu uzun uzun duvara bakıyordu. Neden böyle davranıyordu ki her şey bitmişti. "Bırak dedim sasuke!" Dinlemiyordu bile beni. Neden böyle yapıyordu, beni o kadar kışkırttı ve şimdi böyle şeyler yapması...

"SASUKE BIRAK!"

✍🏻

Noluyo ayol

Voteye basmayı ve yorum yapmayı unutmayın!
💞