Love born of hate|SasuSaku|

16. ilk Adım.

"Saku-" dediği anda söze atladım, "ne istiyorsun sasuke." lafını böldüğüm için afallamıştı. Hemen konuşmasını ve burdan defolup gitmesini istiyordum.

"Sakura bak akemi'den duydukların eskiden olan şeylerdi..." dediğinde derin bir nefes aldım. sinirlenme-
meliyim diye içimden çokça geçiriyordum.

"Birde akemi'ye gidip bağırmışsın! Gelip bana sorabilirdin ve bende sana her şeyi anlatırdım. Akemi'yi üzmene gerek yoktu." dediğinde artık sinirden kudurmak üzereydim. Belkide kudurmuştum ha!

"BANA BAK SIÇAN SURAT!" dediğimde afallamış bir şekilde bana baktı. Dediklerim onu baya bir şaşırtmıştı. "SAKIN BANA AKIL VERMEYE KALKMA! SUSTUM SUSTUM BİR YERE KADAR!" dedim bağırarak. Acayip sinirliydim ve artık sinirimi birisinden çıkarmam gerekiyordu.

"Ha anlat bakalım beni nasıl kullandığını!? Senin yüzünden bu dünyada ki en sevdiğim iki insanı kaybettirdin bana! Seni kaybettim... Ablamı kaybettim... HEPSİ SENİN YÜZÜNDEN!" dediğimde pişmanlık yüzünde belirginleşmişti. Artık pişman olsada nâfileydi.

"Sakura... Beni kaybetmedin! Ben.. Ben.. Ben seninle geçirdiğim zamanlarda çok mutluydum. Seninle sette olan konuşmalarımız, çekimler-
deki uyumlarımız ve ramencide yemek yememiz... Hepsinde o kadar çok eğlendim ki!" dediklerine inanmamıştım, Hiçbirine hemde.

Beni aptal zannediyor hâlâ galiba!? İnanmamışçasına kafamı sağa sola salladım. Onun yüzündeki pişmanlık daha da belirginleşmişti. Beni kandıramazsın uchiha sasuke Asla!

"Sakura bana inan! Kahretsin ki seni o sasori itinden de kıskandım! Tamam mı! Seni gerçekten kaybettikten sonra herşeyi anladım... Ben... Ben.. Senden hoşlanıyorum!" Dediğinde buz kesilmiştim. Hâlâ yalan söylüyordu hala benimle oynama peşindeydi!

Kesin ablamın gözüne girmek için bunları söylüyordu. Bir iki gün beni mutlu edecek sonra benimle tartışacak ve ayrılacaktı. Planları buydu ama asla planları işlemeyecekti. Asla...

"bitti mi?" dediğimde umutlu bir şekilde kafasını salladı. Yavaşça koltuklara ilerledim ve tekli koltuğa oturdum. Ayaklarımı üst üste attım ve ona baktım. "Pekala kapı orada çıkabilirsin." dediğimde resmen yıkılmışçasına bana baktı. Bir şey söyleyecekken onu durdurdum.

"De-fol." dediğimde yavaşça ağızını kapattı ve hızla kapıyı açıp odadan çıktı. Artık onlara yenilmeye niyetim yoktu. Ayağa kalkmalıydım...

En baştan adım adım. Yine başlamalıydım...

Hızla ayağa kalktım ve misafir odasından çıktım. Aklımda bir plan vardı. Beni bu dünyada tek gerçekten sevebilecek tek kişiydi o ve tek ona güvenebilirdim. Ama tek sorun var ki bunu yapmak ve yapmamak arasında kararsızdım. Hızla merdivenlerden çıktım ve uzun kolidorda yürümeye başladım. Ablamın odasının önünden geçerken annemin sesini duymam ile duraksadım. Nedensizce onları dinleme isteği uyanmıştı kendimde.

"Ah akemi canım kızım neden kendini üzüyorsun..?" üzgün bir şekilde konuştu annem. "Anne... Sakura artık benden nefret ediyor! Onun bütün güvenini bana olan sevgisini paramparça ettim..!" diyerek ağlamaya başlamıştı akemi.

Sıkıntıyla nefes verdim. Hâlâ rolüne devam etmesi sinirlerimi bozuyordu.

"Kızım sakura'yı niye bu kadar kafana takıyorsun..? O önemsiz bir çocuk ve sen ise bizim şirketimizin sonraki varisisin. Niye gereksiz birşey için kendini yıpratıyorsun.." annemin dedikleriyle gözlerim sonuna kadar açıldı. Artık anlıyordum ki ben bu aile için çöpten bile daha değersizdim.

Hızla odama doğru yürümeye başladım. Odama girip kapıyı arkamdan kapatıp derin nefesler aldım. Sinirden gözlerim dolmuştu ki akmamaları için tavana bakmaya başladım. Artık emindim kesinlikle yapıcaktım. Artık ne aileme ne de başka birisine güveniyordum. Dolaba doğru ilerleyip büyük bölmesini açtım.

Valizi çıkardım ve onu soyunma odama getirdim. Hızlıca valizin fermuarından tutup çekip açtım. Kıyafetlere doğru bakınmaya başladım. Elime hangi kıyafetler geçiyorsa onları alıp valize tıkıştırmıştım. Valiz ağızına kadar dolduğunda fermuarından çekip kapattım.

Çekme yerinden yukarı doğru çekip açtım. Hızla odadan çıktım ve kolidorda ilerledim. Buradan çabucak kurtulmak istiyordum. Merdivenlerde valizi kaldırarak inmeye başlamıştım. Bir anda valizin ağırlığı sıfırlandığında tedirgince arkama baktım. Gördüğüm kişiyle rahatlama gelmişti çünkü bu nora'ydı. Hafifçe gülümsedim ve yardım etmesine izin verdim.

Beraber merdivenlerden valizi indirdik ve dışarı çıkardık. Büyük bahçe kapısına kadar benim yanımda olmuştu. Hafifçe gülümsedi, eğildi ve doğruldu. Buna karşılık ona sarıldım, O da bana sarıldı ve ayrıldık. Bahçe'nin büyük kapısını zorlukla açtıktan sonra çıktım. Sonunda kendi hayatıma başlıyordum.

En baştan adım adım...

✍️

Bakalım bakalım sakura'nın bu kadar güvendiği kişi kim acaba merak konusu 😯

Voteye (15) basmayı ve yorum (15) yapmayı unutmayın💞

İyi geceler🌸