Διμοιρία Ερωτευμένων

Ένα// Μια στιγμή μπορεί...

Για άλλη μια φορά σηκώθηκε δύο λεπτά πριν το κουδούνισμα του ξυπνητηριού της ηχήσει κοντά της και, χωρίς να χρονοτριβεί, μέσα σε αυτά τα λίγα λεπτά που είχε περιθώριο έως ότου ξυπνήσουν και οι υπόλοιποι τρεις του θαλάμου, έτρεξε στο μπάνιο του λόχου της.

Ο καθρέφτης που λείπει είναι ανακουφιστική νότα στο πρωινό της ξύπνημα ενώ το άδειο μπάνιο είναι παραπάνω από ευχάριστο γεγονός. 

Ρίχνει μπόλικο κρύο –εννοείται– νερό στο πρόσωπό της και πλέον τα μάτια της δεν είναι τόσο βαριά από την νύστα. Το προηγούμενο βράδυ είχε κοιμηθεί αρκετά αργά, μετά τις δύο, για να ολοκληρώσει ένα κεφάλαιο στην Αεροναυπηγική. Θα εξεταστούν σε λίγες μέρες, στόχος της είναι μονάχα το άριστα. Για να το πετύχει χάνει τον ύπνο της αλλά αυτό είναι μέρος του προγράμματος.

«Να διαβάζεις μόνη σου και μόνο όταν λειτουργεί καλύτερα ο εγκέφαλός σου. Αν χρειαστεί να χάσεις τον ύπνο σου για το όνειρό σου, κάνε το. Κάποια μέρα θα κοιμάσαι όσο θέλεις έχοντας εκπληρώσει τους στόχους σου.»

«Σπήλιο είμαι δεκατέσσερα, τι μου τα λες αυτά;»

«Για πότε θα φτάσεις δεκαοχτώ και θα φτιάχνεις μηχανογραφικό, ούτε που θα το καταλάβεις.»

«Θα το συμπληρώσουμε μαζί το μηχανογραφικό μου;»

«Και το ρωτάς;»

Τελικά το συμπλήρωσε μόνη της χωρίς σκέψη, μόνο με λίγα δάκρυα. Η υποδιευθύντρια που την βοήθησε να βγάλει κωδικούς για την είσοδό της στην εφαρμογή κατάφερε να διαβάσει το πρόσωπό της.

«Σμαράγδα μου το ξέρεις ότι είναι περήφανος, έτσι;»

Η κυρία Μητροπούλου ήταν πάντοτε πολύ κοντά της. Μετά τον θάνατο του αδερφού της δεν την άφησε στιγμή να νιώσει άβολα ή ανασφαλής στον σχολικό χώρο. Την είχε αφήσει να ανοιχτεί, την άκουγε να μιλάει ώρες πολλές για τον Σπήλιο, γι' αυτό και εκείνη την ώρα απλώς χαμογέλασε και δεν έμεινε παγωμένη στην θέση της –όπως έκανε κάθε φορά που κάποιος αναφερόταν στον αδερφό της.

«Ελπίζω και τώρα να είναι περήφανος...» μουρμουρίζει καθώς περπατά στον ήσυχο διάδρομο με προορισμό τον θάλαμό της. Μπαίνοντας μέσα παρατηρεί πως η πρωτοετής έχει ξυπνήσει και στρώνει το κρεβάτι της, το ίδιο κάνει και η δευτεροετής. Η θαλαμάρχης, ή αλλιώς η «τεταρτοετήνα», δεν έχει σηκωθεί καθόλου από το κρεβάτι της.

«Σμαράγδα θα πας για γυμναστική;» την ρωτά η τελευταία.

«Μάλιστα!»