Διμοιρία Ερωτευμένων

Πρόλογος

«Όλο αυτό... είναι λάθος!»
«Αλίμονο αν με ενδιαφέρει Σμαράγδα!»

Τα δύο προηγούμενα χρόνια στην σχολή της φάνηκαν λιγότερο κουραστικά από το τρίτο, αυτό που διανύει με κούραση εδώ και μερικούς μήνες. Σε αυτό, βέβαια, οφείλεται το γεγονός πως τα προηγούμενα χρόνια δεν αγωνιζόταν τόσο σκληρά για την αρχηγία ανάμεσα σε τόσους άνδρες. Σε αυτό το τρίτο της έτος όμως θέλει να κάνει τα αδύνατα δυνατά για να πάρει αυτό που ποθεί περισσότερο από όλα. Στόχος της, από τότε που πέθανε ο αδερφός της σε πτητική άσκηση, είναι να ακολουθήσει την πορεία του.

Να γίνει αρχηγός της Σχολής Ικάρων και να γίνει ιπτάμενη στα μαχητικά F-16.

Έτσι έκανε ο Σπήλιος, έτσι θα κάνει και η Σμαράγδα.

Ωστόσο, είναι δύσβατο αυτό το μονοπάτι για μια κοπέλα μέσα σε μια σχολή ως επί το πλείστο ανδροκρατούμενη. Γύρω της υπάρχουν τόσοι ικανοί άνδρες για την αρχηγία που το όνειρό της φαντάζει στους υπόλοιπους να απομακρύνεται. Όχι στην Σμαράγδα όμως.

Γιατί η Σμαράγδα το κρατά γερά και δεν θα το αφήσει να φύγει εντελώς μέχρι να το κάνει πραγματικότητα.

«Σμαρώ μου, αν δεν έρθει ο ίδιος ο Θεός να σου πει πως το όνειρό σου είναι άπιαστο, δεν θα σταματήσεις να το κυνηγάς.»

Ο Σπήλιος ήταν για εκείνη τα πάντα. Ο αδερφός της, ο καλύτερος της φίλος, ο πατέρας, η μάνα της. Ο Σπήλιος ήταν το άλλο της μισό, η δικλείδα ασφαλείας της. Μέχρι εκείνος να μπει στην σχολή ήταν αχώριστοι μα και μετά δεν χωρίστηκαν ουδέποτε παραπάνω από λίγες ημέρες, όσο εκείνος εκτελούσε τα στρατιωτικά του χρέη. Ο Σπήλιος, εν πάσει περιπτώσει, ήταν όλα όσα χρειαζόταν στην ζωή της.

Οπότε όταν εκείνο το μεσημέρι γύρισε από το σχολείο και βρέθηκε αντιμέτωπη με τους κλαμένους γονείς της αλλά και με υψηλόβαθμα μέλη της Αεροπορίας, έχασε την γη κάτω από τα πόδια της.

«Ο Σπήλιος;»

«Σμαρώ έλα εδώ», την διέταξε ο πατέρα της με όση δύναμη του είχε απομείνει.

«Ο Σπήλιος;»

«Σμαρώ...»

Δεν χρειάστηκε παραπάνω για να καταλάβει τι συνέβη και γιατί οι αξιωματικοί της Αεροπορίας κάθονταν με βαριά καρδιά στο καθιστικό της.

Την επόμενη μέρα όλα τα κανάλια μιλούσαν για τον χαμό του Σπήλιου Ανδρεάδη. Ο Σμηναγός που έκανε την θάλασσα ουρανό και «έπεσε» τιμώντας αυτό για το οποίο μιλούσε από μικρός.

«Σμαρώ μου αν πεθάνω εν ώρα υπηρεσίας να το ξέρεις θα χαμογελάω!»

Και εκείνη προσπάθησε να χαμογελάσει, για να του κάνει παρέα. Όμως δεν μπορούσε, απλώς έκλαιγε όλο και περισσότερο και μόνο στην σκέψη.

Στο σχολείο δεν πήγε για αρκετό καιρό με τις απουσίες της να σβήνονται αμέσως. Όταν όμως γύρισε, είχε πάρει την απόφαση που της άλλαξε όλη την ζωή.

«Εννέα ναυτικά μίλια βορειοανατολικά της Σκύρου με την πτώση του μαχητικού της 3-3-1 μοίρας, πεσών Σπήλιος Ανδρεάδης.»

Δεν είδε για αρκετό καιρό τηλεόραση, ακόμη και τώρα φοβάται μήπως πέσει κάπου στο όνομα του αδερφού της. Από εκείνη την ημέρα και έπειτα διάβαζε μέχρι να βεβαιωθεί πως στην ανακοίνωση των βάσεων της επόμενης χρονιάς θα αναγράφεται η Σχολή Ικάρων.

Και το έκανε, μπήκε στην σχολή που ήθελε. Επιβίωσε στο πρώτο έτος αλλά και στο δεύτερο από τα σκληρά καψόνια και την αδυσώπητη αντιμετώπιση των ανώτερων. Και τώρα στο τρίτο αγωνίζεται για μια θέση στην αρχηγεία του τέταρτου έτους.

Δεν θα αφήσει κανένας να της την πάρει, αυτό είναι σίγουρο. Συνήθισε την ρουτίνα, συνήθισε τους φαλλοκράτες πάνω από το κεφάλι της, συνήθισε τις προσβολές και τις αιχμές προς το πρόσωπό της. Συνήθισε το σκληρό πρόγραμμα, τις υπηρεσίες, τα αγήματα, τις σκληρές στρατιωτικές εκπαιδεύσεις.

Και όχι απλώς τα συνήθισε, πλέον τα φέρνει σε πέρας κάνοντας τα να φανούν εύκολα. Και αφού είναι ικανή να κάνει τα δύσκολα, εύκολα.. τότε θα μπορέσει να κάνει και τα αδύνατα, δυνατά.

»«»«»«
ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΦΙΛΟΙ. ΤΙ ΚΑΝΕΤΕ;
Τι; Νέα Ιστορία;
Και με τι έχει να κάνει; Με στρατό;
Και τι άλλο έχει; απαγορευμένο;
ΒΑΛΕ ΚΙ ΑΛΛΑ, ΘΑ ΤΟ ΚΑΨΟΥΜΕ ΚΥΡ ΣΤΕΦΑΝΕ!

Με μεγάλη μου χαρά σας παρουσιάζω την Σμαράγδα Ανδρεάδη. Σύντομα θα συναντήσουμε και τον πρωταγωνιστή, εύχομαι να σας αρέσει.

Εμενα με ενθουσιάζουν αυτοί οι δυο παρα πολύ. Ενημερώνω πως κεφαλαία θα ανεβαίνουν όποτε τα γράφω και τα έχω έτοιμα. Η κανονική ροή ανανέωσης κεφαλαίων όμως θα ξεκινήσει όταν ολοκληρωθεί το Bulletproof.

Όπως και να έχει, εύχομαι να σας έχω μαζί μου σε αυτό το ταξίδι. Θα περιμένω τις πρώτες εντυπώσεις, τις προσδοκίες σας και τι πιστεύετε πως θα δείτε έπειτα.

Σας ευχαριστώ όσους είστε εδώ (και) σε αυτό το ταξίδι. Δεν το θεωρώ καθόλου δεδομένο.

-Φέικ Σίλβερ-