Διμοιρία Ερωτευμένων

Δύο//Τα διαμάντια δημιουργούνται υπό πίεση

Ο Χάρης είχε μόλις βγει στο στρατόπεδο για τρέξιμο όταν είδε την Σμαράγδα να τρέχει με απίστευτη ταχύτητα και εξαιρετική αντοχή στον πέμπτο της γύρο. Την κοίταξε παραξενευμένος και κάπως θυμωμένος που μια κοπέλα φαντάζει να έχει παρόμοια μυϊκή δύναμη με την δική του.

Ο επισμηνίας του τρίτου έτους έχει έναν στόχο από όταν μπήκε στην σχολή, να γίνει αρχηγός της στο τέταρτο έτος ώστε να του ανοίξουν πόρτες για την μετάθεση στην Θεσσαλονίκη που θέλει αργότερα, μετά την ορκωμοσία του επόμενου έτους.

Είναι αρκετά κοντά στο να το πετύχει, αυτή είναι η αλήθεια. Όμως, η Σμαράγδα Ανδρεάδη τον κρατά πίσω. Είναι πρώτη σε όλα τα μαθήματα ενώ στα μάτια του είναι ισάξια με εκείνον στην στρατιωτική εκπαίδευση -μάλλον δειλιάζει να παραδεχτεί ότι τον ξεπερνά κι εκεί. Το λιγότερο που θέλει είναι να χάσει την αρχηγεία από εκείνη, θα κάνει ό,τι περνά από το χέρι του για να το καταφέρει.

Οπότε, ξεκινά με παραπάνω γυμναστική τα πρωινά. Η Σμαράγδα τρέχει πάνω από έξι χιλιόμετρα κάθε μέρα και η λύση είναι να ξεκινήσει να την μιμείται. Φορά τα ακουστικά του, βάζει μια ουδέτερη μουσική και αποφασίζει να τρέξει τόσο που να την φτάσει. Ίσως και να την περάσει. Πιέζει τον εαυτό του να επιταχύνει και νομίζει πως το καταφέρνει όταν νιώθει τα πόδια του να καίνε μα σηκώνοντας το βλέμμα του για να δει πόσο έχει πλησιάσει την Σμαράγδα, καταλαβαίνει πως όχι δεν την έφτασε αλλά αντίθετα, απομακρύνθηκε.

Την ίδια στιγμή, ο Αντώνης απολαμβάνει από το γραφείο του αυτό που εκτυλίσσεται στο στρατόπεδο ανάμεσα στον επισμηνία και την Σμαράγδα.

«Αυτός που τρέχει με την Ανδρεάδη ποιος είναι;» ρωτά τον συνάδελφό του όταν τον συνοδεύει με τον πρωινό του καφέ. Είναι κιόλας τρεις μέρες εκεί και έχει κάνει ήδη μια παρέα.

«Χάρης Κωστέλης. Υποψήφιος αρχηγός σχολής και τρομερός ανταγωνιστής της Ανδρεάδη.»

«Είναι καλός;»

«Αρκετά. Είναι άριστος ακαδημαϊκά και στρατιωτικά μα όχι τόσο για να την ξεπεράσει.»

«Λες να την πάρει την αρχηγεία;»

«Εγώ νομίζω πως η Ανδρεάδη την έχει πάρει από την πρώτη μέρα που μπήκε στην σχολή. Αλλά ξέρεις πως πάνε αυτά... Σχολή Ικάρων και να πάρει την αρχηγεία κοπέλα; Δεν θα το αφήσουν να συμβεί.»

Ο Αντώνης νιώθει το πουκάμισό του να πιέζει περισσότερο από όσο περίμενε τον λαιμό του. Τελικά, το ονομάζει «δίκιο» και εξαγριώνεται που ξέρει ακριβώς για τι πράγμα μιλάει ο συνάδελφός του, ο Φώτης.