Διμοιρία Ερωτευμένων

Τρία//Πόνος σημαίνει εξέλιξη

Η Κυριακή ήταν ανέκαθεν μέρα μελαγχολική, οπότε και η χθεσινή δεν θα αποτελούσε εξαίρεση. Μέχρι τις πέντε είχε τελειώσει το διάβασμά της, στις έξι είχε μαζέψει το σπίτι, στις επτά είχε πλυθεί και είχε ντυθεί και στις οκτώ μιλούσε με τους γονείς της πριν φύγει από το σπίτι. Στις εννέα είχε μπει στο ταξί και στις δέκα είχε ήδη βάλει τα πράγματά της στην ντουλάπα του θαλάμου της.

Κοίταξε το αυστηρά μαζεμένο γραφείο της και ενώ ήθελε όσο τίποτα να το αγνοήσει, τελικά απέρριψε την πρόταση για βραδινή γυμναστική με τον Χάρη και τον Κώστα για να πετύχει εκείνο το εκατό που θα την στείλει αμέσως ένα βήμα πριν το όνειρο.

Έτσι, λοιπόν, το χθεσινό βράδυ πέρασε με μπόλικο διάβασμα που έληξε λίγο πριν τις δύο. Και το επόμενο πρωί ήταν παρόμοιο με εκείνο της προηγούμενης Δευτέρας. Έτρεξε έξι ολόκληρους γύρους, έκανε το μπάνιο της και έφαγε το πρωινό της στα γρήγορα. Ύστερα, η επανάληψη στην Αεροναυπηγική μέχρι τις οκτώ και κάτι και τέλος, το διαγώνισμα το πολυπόθητο.

Ο Αντώνης εκείνη την Δευτέρα άργησε να πάει στο στρατόπεδο οπότε το να επιβλέψει την πρωινή γυμναστική της Σμαράγδας δεν μπήκε στο πρόγραμμά του. Οπότε, αφού αυτό δεν συνέβη, αποφασίζει να θέσει σε εφαρμογή το σχέδιό του.

//*//

Βγαίνει από την αίθουσα έχοντας αριστεύσει τόσο στην γραπτή εξέταση αλλά και στις αρκετά δύσκολες προφορικές ερωτήσεις που ο καθηγητής της έκανε. Ούτε ένα λάθος, δεν κόμπιασε λεπτό και με τρομερές επεξηγήσεις κατάφερε να αποσπάσει τον βαθμό που ήθελε και τελικά εξασφαλίζει το εκατό ακόμη και για την εξεταστική που επρόκειτο να έρθει σε ένα μήνα.

Αυτό το τεστ ήταν η ευκαιρία σε κάποιους να εξασφαλίσουν μερικούς βαθμούς για τότε, για την Σμαράγδα ήταν η απαλλακτική της.

Περπατά με τους ώμους της ανοιχτούς και την πλάτη της τεντωμένη. Αναπνέει βαθιά και περήφανα. Δεν το κάνει από κακία μα δεν μπορεί να μην χαμογελάσει στην σκέψη πως ο Χάρης δεν κατάφερε να πάρει την απαλλακτική, ήταν ανακούφιση, ήταν μια ανάσα, μια δρασκελιά πιο μακριά του στον αγώνα της αρχηγίας. Ήξερε βέβαια πως κι εκείνος δεν χαιρόταν με τα αποτελέσματα, δεν είχε χαρεί με την χαρά της. Μα πώς να το κάνει;

Ο «θάνατός» της, η ζωή του.

Ήταν αναμενόμενος ο ενθουσιασμός της Σμαράγδας, λοιπόν. Αν δεν την απατούν τα όνειρά της, φαίνεται μια πόρτα στον ορίζοντα και υπόσχεται στον εαυτό της –αλλά και στον αδερφό της– πως θα την ανοίξει, όχι για να περάσει κάποιος άλλος, αλλά για την ίδια και μόνο.