Ik Hou Van Je (Book 2) - A Julia Barretto Fanfiction

Chapter 20.2 - Natalie Part 2

"That was a nice goal!" Natalie said, clapping as they saw the match on TV.

"Kaya nga eh!" Lauren said with a smile.

"By the way, anong nangyari pagtapos ng unang tryouts mo? I know na nagfail siya, but what happened next?" Lauren asked.

"Yun nga, nalungkot ako ng sobra." Natalie said. And tears fell from her eyes.

"Naging emosyonal ka na ah." Lauren replied, and she comforted Natalie.

"Pag naalala ko yun ate, nalulungkot ako." Natalie cried, and Lauren gave her a tissue to wipe her tears.

Back to the story, good thing na hindi worse ang injury na natamo ni Natalie, though may mga tinahi na sugat at buti walang fracture sa mga legs niya. Nalulungkot parin at luhaan si Natalie di dahil masakit ang mga tahi ng sugat niya, bagkus, ang sakit ng pagkatalo ang gumupo sa kanya.

But at the same day, she was crying on her hospital bed. Natalie's parents are trying to cheer her up.

"Mama, papa, sorry, natalo po ako." Natalie cried.

"Anak, yan palang ang umpisa ng journey mo. Kahit natalo ka o nanalo, lagi kaming proud sayo. Tandaan mo, failure is a part of success, not the opposite of it." Natalie's dad said.

"At anak, sobrang hanga kami sayo kasi kahit na nagkaroon ng disgrasya, sugatan at iika-ika ka, pero pinili mong tapusin ang karera. You didn't lose hope. Alam mo ba na mas pinapalakpakan ka ng mga tao kaysa sa nanalo kanina?" Natalie's mum said.

"Pero ma, mas gusto kong manalo ako kaysa matalo." Natalie cried again.

"Hindi dulo ng lahat ang isang pagkabigo. Hindi dulo ng lahat ang isang kasawian. Magiging dulo na ang lahat pag tinapos mo ang purpose mo. At ano ba ang purpose mo, diba, maging isang mahusay na atleta? Keep on pursuing it anak. Marami ka pang mararating. Hindi hadlang ang isang pagkatalo." Natalie's dad said.

"At, nandito naman kami. Diba, nangako kami na sasamahan ka na maging isang mahusay na atleta? The best fall down sometimes but no one settles on the mud on defeat. Winners stand up after a fall." Natalie's mum said.

And with tears, Natalie hugged her parents. She uncontrollably cried and she sought comfort on her defeat.

Natalie's friends and her PE teacher visited Natalie in the hospital, bringing her fruits, balloons that says "Get well soon!", teddy bears, and nutritious foods. Sobrang saya ni Natalie.

"Guys, maraming salamat sa pagdalaw sa akin!" Natalie said. Masaya rin ang magulang ni Natalie. "At salamat din sa mga dala ninyo para sakin!"

"Alam mo Natalie, nakakaproud ang ginawa mo na kahit nainvolve ka sa isang matinding bangaan, nasugatan ka, pero pinili mong tapusin ang karera, at nagawa mo pang habulin ang nauna sayo! Mas natuwa ang mga tao sayo pati ang mga katunggali mo! Huwag ka nang madismaya sa pagkatalo mo, at least ginawa mo ang lahat diba! And who knows, by the grace of God, maging national champion ka?" Natalie's PE teacher said.

"Nadisappoint lang po ako nung umpisa kasi natalo po ako. Salamat po sa motivation ninyo sir. Kakayanin po lagi, para sa pangarap." Natalie said.

Grade 6 si Natalie nung nagretiro na sa pagiging atleta ang parents niya. Her father started a bike shop business and lots of people are buying bike parts and complete bike setups. In this way, dito yumaman sina Natalie.

At hindi huminto si Natalie sa pagtetraining araw-araw at naging excellent siya na estudyante. She also kept on practicing her singing skills. She even joined junior racing competitions in Brighton, though kahit hindi nananalo, ay masaya siya dahil may nagegain siya na skills at experiences sa pagiging siklista.