When you fall out love

WYFOL: Fourteen

(Warning: Unedited and wrong grammars ahead)

...

"are you sure about this, wife?" malalim akong tiningnan ni Ken habang kumakain.

Napa buntong hininga naman ako at dahan dahang tumango.

"hindi ko na alam ang gagawin ko kapag hindi ko pa nakita ang mga anak ko... lagi akong nag ooverthink.." pahina kong sabi. Huminga naman sya ng malalim bago muling nagpatuloy sa pagkain.

Nasa kalagitnaan kami ng pagkain ng tumunog ang cellphone nya. Kinuha naman nya iyon.

"sasagutin ko lang" tumango lang naman ako, baka kasi importante.

Tinapos ko ang kinakain, ng hindi parin nakaka balik si Ken. Siguro ay patungkol iyon sa kumpanya nya. Mahirap siguro ang trabhao ng mga CEO, ano?

Iniligpit ko ang hapag kainan, wala si manang ngayon dahil nasa probinsya, inaasikaso ang sakitin nyang anak. Kaya walang katulong na maglilinis ng bahay, pwera sa akin. Pero kadalasan lang ako nakaka paglinis dahil busy lagi ang sched ko.

Naligo ako pagkatapos nun, ng makababa ako. Naabutan ko si Ken na may kausap parin sa telepono. Mag iisang oras na sya dyan ah?

Akmang lalapit na ako ng marinig ko ang usapan.

"no! hindi ko iiwan ang asawa ko para sayo!" batid kong galit sya. Hindi nya naman ako napansin, kaya nakinig pa ako. Chismosa na kung chismosa. I wonder kung sino ang kausap nya.

"shut up! ano pa bang kailangan mo? I gave it all! Fuck! Ibinigay ko na lahat ng gusto mo! I gave you money, time! the fucking love that you really want! Ano pa? ha?"

Huminga ako ng malalim. Kung sino man ang kausap nya... baka napaka sobrang importante naman.

"no way... leave us alone! wala... hindi ko gagawin ang gusto--" hindi na natapos ni Ken ang sasabihin ng bigla syang umalis.

Susunod pa sana ako ng bigla na naman syang bumalik.

"aalis ako... take care, wife... It will take long..." saka sya humalik sa noo ko. Tiningnan ko ang papalayo nyang bulto hanggang sa mawala.

Eto na naman ba yun? Babalik naman ba kami sa dati? Magiging mahirap na naman ito panigurado. At lalo pang maging mahirap, kung wala ang mga anak ko. Haay.

Pabagsak akong humiga at tumitig sa puting kisame. Paano na?

Dumaan ang isang linggo. Pero wala si Ken. Ni tumawag ay hindi nya ginawa. Ni ang kamustahin ako ay wala. Ang kausapin ako ay wala rin. May problema ba kami? May nagawa ba ako?

Mag iisang linggo narin akong naghahanap mag isa sa mga anak ko. Umalis ako sa bath tub at nag bihis.

Maglilinis na muna ako. Baka sakaling dumating si Ken, wala parin si manang. Nagluto narin ako. Nasa kalagitnaan ako ng paglilinid ng may mag doorbell.

Agad ko naman iyong pinagbukasn at laking gulat ng tumambad sa harap ko ang malungkot na itsura ni Ariel. Hm?

Nag cross arm ako, "anong ginagawa mo dito?"