Doubting Love Again (Vervolg Falling In Love Again) || Luke Hemmings || GESTOPT

19. Kriebels & Een lift

Belangrijke A/N aan het eind!

Luke's POV

'Holy shit, dit vlees is goed.' Kreunt Calum verheerlijkt terwijl hij nog een stuk in zijn mond stopt. 'Mag ik eens proeven?' Michael steekt zijn vork al uit zonder te wachten op een antwoord, klaar om een aanval op Calum's bord te doen. Haastig schuift Calum zijn bord opzij zodat Michael er niet bij kan. 'Waag het niet, jij sinaasappel!' Michael's haar is inmiddels oranje/rood. Iedereen waarschuwt hem constant dat zijn haar zal uitvallen als hij zo door gaat, maar dat kan hem niet zo veel schelen.
Ik kijk in gedachten verzonken het restaurant door. Het lijkt onmogelijk om mijn gedachten van de nieuwe muziek en de opkomende shows  af te houden. Ik voel kriebels in mijn buik bij het idee alleen al dat we morgen weer in een uitverkochte arena staan. Weleens waar als openingsact, maar als nog. Een uitverkochte arena! Het aantal mensen in het publiek keer twee is het aantal ogen dat ons aan zal staren. Ik haat het om het toe te geven, maar ik ben stik zenuwachtig. Dan denk ik terug aan de O2 Arena. Het is al best lang geleden dat we die show hebben gedaan. Hoe hielt ik toen m'n zenuwen onder controle?
'Gaat het?' Ik schrik op van een por in mijn linkerzij. Ashton kijkt me glimlachend aan. 'Beetje afwezig zoals altijd?' Lacht hij. Ik glimlach en knik. 'Ik zat gewoon te denken aan de show van morgen.'

'Heb er echt super veel zin in! Wordt echt ge-wel-dig!' Bewonderend kijk ik mijn bandmate aan. Ashton lijkt totaal niet zenuwachtig of er erg in te hebben dat we voor zo'n gigantisch publiek gaan spelen. Zijn rechterarm hangt nonchalant over de rugleuning van zijn stoel terwijl hij zelf een beetje schuin naar links hangt. Hij ziet er zo ontspannen uit. Ik realiseer me dat ik aan het staren ben en draai mijn hoofd snel weer naar het bord dat voor mij op tafel staat. 'Niet zenuwachtig zijn, man.' Ik voel Ashton's hand bemoedigend op mijn schouder. Hij ziet het altijd als er iets met mij is, dat ziet hij bij iedereen eigenlijk. 'Je doet het echt goed, Luke. Je bent heel erg vooruit gegaan sinds we hier zijn, wij allemaal.' Ik geef hem een zwak glimlachje en mompel een dankjewel. Ashton besluit me verder met rust te laten en draait zich naar mijn moeder, die aan de kop van de tafel zit. Iedereen aan tafel is in gesprek met elkaar. Een aantal crewleden rechts van mij bespreken vluchtig nog een paar details voor morgen. Calum en Michael zijn van het onderwerp "vlees" overgegaan naar "games". 'Ik zweer, vanavond maak ik je in met FIFA.' Zegt Calum overtuigd. Ik grijns. Michael gaat sowieso winnen, voorspel ik in gedachten. Wanneer de gedachte aan morgen terug komt in mijn hoofd begint het weer te kriebelen in mijn buik. Ongemakkelijk kijk ik om me heen en neem dan een besluit. 'Ehh... ben zo terug.' Zeg ik, waarna ik opsta en richting de lobby loop. Met een snelle pas verlaat ik het restaurant van het hotel. Frisse lucht, dat heb ik nodig. De lobby ziet er varrassend druk uit waardoor de weg naar de ingang versperd lijkt. Mijn handen beginnen te zweten. Snel probeer ik ze droog te vegen aan mijn broek, maar ze voelen nog steeds klam aan. Opeens schiet het me te binnen dat onze hotelkamers een balkon hebben. Met een zucht loop ik naar de liften. Gelukkig staan er niet zo veel mensen en zal de lift straks niet vol zitten. Voor mij staan twee grote, gespierde mannen met hun rug naar mij toe. De linker is kaal en draagt een zwart rugzakje. De rechter is iets kleiner en heeft donkerblond haar. Ondanks dat ik hun gezichten niet kan zien krijg ik een geïntimideerd gevoel. Opnieuw veeg ik mijn klamme handen af aan mijn broek. Na een paar lange seconden gaat de lift open en komt het kleine groepje wachtende mensen voor mij in beweging. Ik ben de laatste die de lift in stapt. Mijn blik glijdt snel over het paneel naast de deuren en controleer of het knopje van de vierde verdieping al brandt, wat het geval is. De deuren glijden langzaam dicht. Nerveus wiebel ik heen en weer terwijl ik gefocust naar het schermpje boven het paneel kijk om te zien op welke etage we zijn. 'Oh mijn god, Luke?' Iemand trekt aan mijn arm waardoor ik gedwongen ben om me om te draaien. In een flits zie ik een gezicht en voor ik het weet wordt ik stevig omhelst. De flits duurde minder dan een seconde, maar ik had niet langer nodig om het gezicht te herkennen. Ik sla mijn armen stevig om haar middel waardoor ze dicht tegen me aan gedrukt wordt. Mijn gezicht verberg ik in de kuil tussen haar schouder en nek en haal diep adem. Een fijne vertrouwde geur komt mijn neus binnen waardoor ik tevreden uitadem. Geen van ons zegt iets. Ik hoor het "ping" geluidje dat aangeeft dat we een bepaalde verdieping hebben bereikt, maar het kan me niets schelen. Mijn mond trekt tot een glimlach wanneer ik haar zachte lippen tegen mijn schouder aan voel. Het lijkt wel alsof ze hier "Ik ben bij je." zegt. Met een glimlach kus ik haar nek als antwoord. Bij een tweede "ping" laat ze me los en kijkt om naar de kale, gespierde man die haar had aangetikt. 'We moeten er hier uit.' Zegt hij. Aria geeft hem een knikje en wendt zich dan weer tot mij. Haar groene ogen glimmen blij alsof ze aan het lachen is met haar ogen. 'Ik heb je zo gemist.' Zegt ze zacht terwijl ze haar hand in de mijne laat glijden en me de lift uit leidt. Sprakeloos sla ik mijn armen opnieuw om haar heen. Door alle drukte over de shows en het nieuwe album was ik even vergeten dat ze vandaag aan zou komen. 'Ik heb jou ook gemist.' Komt er uiteindelijk krakend uit mijn keel. De twee gespierde mannen die intimiderend overkwamen komen bij ons staan. De kale man schraapt zijn keel. 'Uhh... mevrouw Greenwoud, uw kamer is aan het eind van de gang aan de linkerkant.' Aria en ik laten elkaar los zodat zij de uitgestoken kamersleutel van de man kan aanpakken. Beide mannen geven ons een knikje en stappen daarna de lift weer in. Wanneer de deuren sluiten, stel ik de eerste vraag die in me op komt. 'Wie waren dat?' Serieus, Luke? Is dat het eerste dat je vraagt? Je hebt je vriendin al een paar maanden niet gezien en de eerste vraag die je stelt wanneer je d'r ziet is "Wie waren dat?", zeg ik in gedachten tegen mezelf. Aria giechelt zacht. 'Gary en John, je moeder heeft ze ingehuurt om mij op te halen van het vliegveld en zonder drama hier te brengen.'

'Wat bedoel je met dr- wacht. Mijn moeder heeft ze ingehuurd?' Vraag ik verbaasd. Ik kan me niet herinneren dat ze mij daar iets over heeft vertelt. 'Jup. Heeft ze het niet vertelt?' Ik schut mijn hoofd en haal mijn schouders op. 'Nouja het gaat erop dat je hier nu bent.' Glimlach ik en zet een stap dichter naar Aria toe. Mijn ene hand leg ik op haar wang en de andere gebruik ik om haar dichter naar me toe te trekken. Ik buig voorover en kus zachtjes haar lippen. Onmiddelijke kust ze me terug. Een fijn, vurig gevoel vult mijn lichaam terwijl onze kus steeds gepassioneerder wordt. Onbewust realiseer ik me hoe erg ik haar nodig heb gehad en hoe geruststellend het voelt dat ze er nu is. Na een tijdje trek ik me een  beetje terug. 'Je hebt geen idee hoe blij ik ben dat je er bent.' Zucht ik zachtjes. Blozend kijkt Aria me aan. 'Waarschijnlijk net zo blij als ik.' Antwoord ze. Ze zet een stap naar achteren en kijkt naar de blauwe koffer die de donkerblonde bodyguard voor haar de lift uit had gerolt. Behulpzaam pak ik het handvat van de koffer vast en begin te lopen richting Aria's hotelkamer. 'Was er trouwens veel drama op het vliegveld?' Vraag ik wanneer ik me realiseer dat Aria twee bodyguards nodig heeft gehad. Aria begint grinnikt. 'Je wilt het niet weten.' Voor de linkerdeur aan het eind van de gang komen we tot stilstand. Ik merk dat al mijn zenuwen en kriebels van eerder in één vlaag zijn weggewaait sinds Aria me omhelste in de lift. Er stroomt zo veel energie door mijn lijf dat ik het gevoel heb dat ik een hele week dag en nacht door kan gaan. Aria draait zich om naar de deur om de sleutel in het sleutelgat te steken. Zonder erbij na te denken stap ik dichter naar haar toe en draai haar weer met haar gezicht naar me toe. Lachend vind ik haar lippen weer en duw haar tegen de deur aan. Een kleine giechel ontsnapt er uit haar mond terwijl we zoenend van elkaar genieten.

A/N:

EGHHHHHHH WHAT HAVE I DONE?!! Hahaha. Sorry dat het wachten allemaal zo lang heeft geduurd en dat dit hoofdstuk niet zo groot is. Maar zoals jullie weten heb ik een toetsweek gehad. En als jullie m'n post op mijn profiel hebben gelezen weten jullie ook dat in die week mijn opa is overleden. De afgelopen weken zijn dus heel zwaar geweest vanwege familie drama en de bovenstaande dingen. Elke keer dat ik wilde schrijven lukte het gewoon niet. Dit hoofdstuk heeft me heel veel tijd gekost om te schrijven ookal is het zo ongelooflijk kort, sorry daarvoor. Ik nam me steeds voor om te schrijven en dan uiteindelijk deed ik het niet want het lukte niet. Dus ja ik dacht voor het geval jullie het nog niet wisten... het is wel handig dat jullie het weten en niet denken dat ik totaal geen zin had of het vergeten was.

Ik heb trouwens geen controle gedaan, want ik ben best wel moe. Als er een foutje of een rare zin in zit: voel je vrij om dat aan te geven.

Laat me je reactie op dit hoofdstukje weten in de comments, want ik heb geen idee of het nou wel zo goed was of niet...

Hopelijk gaat het met jullie goed en SUPER SUPER BEDANKT voor het wachten!

xxxx

StoryTimeWith

Sasha