Doubting Love Again (Vervolg Falling In Love Again) || Luke Hemmings || GESTOPT

11. Telefoongesprekken & Emoties

Aria's POV

Met een zucht laat ik me achterover vallen op het bed. Mijn telefoon staat op de speaker en Megan's stem is het enigste geluid dat ik hoor. 'Ik mis hem zo.' Zegt ze voor de zoveelste keer. Ik antwoord niet en wacht tot Megan verder gaat over alle lieve berichtjes die ze van Calum heeft gekregen, maar het blijft even stil. 'Aria? Alles oké? Je bent zo stil...' Zegt ze na een tijdje. Ik rol op mijn zij en kijk naar de telefoon die naast me ligt. 'Sorry, gewoon een beetje afgeleid.' Mompel ik afwezig. Hoe hard ik ook probeer om aan iets anders te denken, elke keer rollen mijn gedachten terug naar mijn broertje. 'Vertel, wat is er gebeurd.' Zegt Megan meteen. Ze kent me te goed om te weten dat er iets is gebeurd en mijn gedachtengang terroriseert. Zuchtend rol ik weer terug op mijn rug en staar naar het witte plafond. 'Het gaat om Jamie.'

'Jamie?' Megan's stem klinkt oprecht verbaasd. 'Eergisteren is hij opgepakt door de politie wegens diefstal.' Zucht ik. 'WAT?! No way!'

'Dat dacht ik ook. Maar het blijkt dus dat hij omgaat met dit groepje jongens die niet echt bekend staan als nette heren.' Ik stop even en wacht op een reactie, maar Megan blijft stil. 'Onze buurman meldde vorig weekend bezorgt dat hij Jamie bijna elke dag na school in een kroeg zag drinken met een groep jongens. Dan heb ik het niet over een glaasje cola en nog niet eens over bier, maar echt mix drankjes enzo. Ik weet niet hoe oud die zogenaamde "vrienden" van hem zijn, maar hij is nog maar vijftien!'

'Maar wat heeft hij gestolen? En heeft hij nu een taakstraf ofzo?' Onderbreekt Megan me. Ik zucht opnieuw en rol op m'n buik. Ik kan gewoon niet stil zitten of liggen. De gedachten over Jamie overspoelen mijn hoofd en ik kan niet anders dan nerveus blijven bewegen en zuchten. 'CD's en DVD's uit een locale record store en natuurlijk krijgt hij een taakstraf... Een taakstraf van tien uur ofzo.' Even blijft het stil aan de andere kant van de lijn, maar dan hoor ik een zachte ongelovige "Woah."

'Serieus? Jamie? Ik kan het me nauwelijks voorstellen.' Zegt Megan zacht. Ik maak een instemmend geluid en rol daarna weer om op mijn rug. Zonder dat ik het door heb beginnen mijn vingers nerveus met de rand van mijn dekens te spelen. 'Ik wist van niks tot ik twee dagen geleden thuis kwam van bijles en Jamie en m'n vader het huis uit stormden. Schreeuwend... En m'n moeder stond in de deuropening verslagen toe te kijken.'

'What the fack?! We hebben het nog steeds over Jamie A.K.A netste kind ter wereld die altijd alles volgens de regels doet?!' Vraagt Megan ongelovig. 'Ik ben net zo verbaasd.' Mompel ik. Jamie is nooit "het netste kind ter wereld" geweest, maar hij is ook nooit echt in de problemen gekomen. Op school, bij vrienden, sport clubs, etc. Dit is zó niks voor hem. Een lange pijnlijke stilte valt waarin ik minstens elf keer om rol naar een andere positie. Mijn moeder is ongelooflijk bezorgt en hoopt dat Jamie zo snel mogelijk weer naar huis komt. Elke keer als ze langs het raam loopt die zicht op de oprit heeft, blijft ze zeker tien minuten staan staren alsof haar zoon ieder moment in het zicht zal verschijnen. Mijn vader daarentegen maakt overuren op zijn werk en als hij thuis is doet hij research naar het groepje waarmee Jamie rondhangt. De resultaten maken m'n moeder alleen maar bezorgder. De hele groep is al meerdere keren in aanraking gekomen met de politie en de oudste van de groep heeft zelfs een strafblad wegens het plegen van inbraak. Mijn zorgen hopen steeds meer op naarmate de tijd verstrijkt en ik er langer over nadenk. Ik vertel Megan snel over de groep jongens en mijn zorgen. 'Stel dat ze hem opzetten om inbraak te plegen of een bank te overvallen?!' Schrik ik op. 'Oké, rustig, rustig.' Ik hoor aan Megan's stem dat ze dat niet alleen tegen mij zegt maar ook tegen zichzelf. 'Misschien komt hij vanavond thuis en uhh...' Weer valt er een stilte waarin in me realiseer hoe graag ik met iemand wil praten, buiten Megan om dan. Een persoon die denkt als een jongen en weet wat er in een vijftien jarige andere jongen omgaat. Luke. Ik voel opeens zo'n sterke drang om hem te spreken. Buiten dat ik hem miss heb ik hem nodig. Om me te vertellen dat het goed komt en dat het maar een periode is, dat Jamie wel weer bij draait. Ergens weet ik wel dat dit niet zomaar een periode is en dat het extreem is wat Jamie doet. Maar de gedachten om even met Luke te kunnen praten is fijn. Een verkeerd vrienden groepje heeft iedere jongen wel eens in z'n leven, maar een groepje criminelen als vrienden is best extreem. Het drinken van alcohol is niet bepaald extreem want iedere jongen van vijftien wil een biertje proberen, maar hij neemt mix drankjes! Razend snel zet ik alle dingen op een rijtje in mijn hoofd. Op de achtergrond hoor ik Megan's stem, maar ik luister niet echt naar wat ze zegt. 'Vind je het erg als ik ophang? Ik wil even gewoon... alleen zijn denk ik.' Lieg ik. 'Ja tuurlijk uhh bel me meteen als je iemand nodig hebt of als Jamie weer thuis is oké?' Ik antwoord snel. 'Doe ik, maar dan hang ik nu op. Doeg.' Voordat Megan antwoord kan geven druk ik het telefoongesprek weg. Meteen daarna toets ik Luke's nummer ik en hou de telefoon verwachtingsvol tegen mijn oor. Biep... Bieb... Bieb... Bieb...

De telefoon gaat veel te vaak over en uiteindelijk krijg ik zijn voice mail. Teleurgesteld leg ik mijn telefoon weer naast me neer. Natuurlijk. Hij is druk. Met een laatste zucht rol ik van mijn bed af en plof neer op de vloer. Langzaam draai ik me op mijn rug en begin weer naar het plafond te staren terwijl mijn gedachten weer volop aan de gang gaan. Ik voel me bezorgt vanwege Jamie, teleurgesteld vanwege het feit dat mijn vriendje aan de andere kant van de wereld zit en te druk om z'n telefoon op te nemen. Gestrest vanwege mijn cijfers die nog steeds niet goed genoeg zijn. En als laatste ben ik verdrietig. Alles lijkt me tegen te zitten en er zijn zo veel stomme gevoelens. Gefrustreerd leg ik mijn gezicht in mijn handen terwijl ik rechtop ga zitten. Ik weiger te gaan huilen, maar mijn ogen worden al vochtig. Op het moment waarop er bijna een traan uit mijn oog ontsnapt bijt ik hard op m'n lip en adem diep in en uit via mijn neus. Al snel knipper ik het vocht in mijn ogen weg. Ik zal geen traan verspillen aan Jamie of school, zelfs niet aan Luke, zeg ik in gedachten streng tegen mezelf. Na een laatste diepe zucht sta ik op en kijk op de klok aan mijn muur. Half drie. Mijn schooltas staat al klaar met mijn Aardrijkskunde boeken en aantekeningen schrift erin bij de deur. Snel werp ik een blik in de spiegel om te kijken of mijn mascara misschien toch een beetje is uitgelopen, maar alles zit nog netjes. Een paar seconden blijf ik stil staan om mezelf weer bij elkaar te krijgen en pak dan mijn tas op en loop de slaapkamer uit op weg naar de bibliotheek voor mijn bijles.

A/N:

HEEEEY!!! Ben nog niet terug van vakantie en heb crappy WiFi, maar ik verveelde me een beetje en ging toen schrijven :) Morgen ga ik naar Madrid en overmorgen vlieg ik terug naar Nederland (dit is zo'n overstap vlucht dat goedkoper is dan een rechtstreekse vlucht). Kan niet geloven dat de vakantie al bijna over is!! :,O

WARNING: Er zijn wat problemen met hoofdstuk 6. Om de een of andere reden is alle tekst weg (of het lijkt maar zo en ligt aan mijn internet). Maar als ik thuis ben zal ik het fixen want ik heb het hoofdstuk gewoon veilig op mijn computer staan. Dus no problem.

Hopelijk vonden jullie deze update leuk ookal was ie niet heel lang of spannend. Vergeet niet te stemmen en laat alsjeblieft een comment achter!

Bedankt voor het geduld op deze update!

Xxxxxxxxx