Doubting Love Again (Vervolg Falling In Love Again) || Luke Hemmings || GESTOPT

7. Zorgen & Advies

"Backseat serenade

Dizzy hurricane

Oh god, I'm sick of sleeping alone

You're salty like a summer day

Kiss the sweat away

To your radio"

Met mijn knalblauwe koptelefoon op dans ik door mijn kamer heen op het nummer "Backseat Serenade" van All Time Low. Er is al een maand voorbij gegaan sinds het afscheid in Londen. Luke is tot nu toe zijn belofte na gekomen en heeft me vaak gebelt. Vanwege het tijdverschil was het soms midden in de nacht hier wanneer Luke me belde voor een video chat. Meestal bleef ik daardoor wakker tot de zon bijna op kwam en besefte dat het een schooldag was. Naast het gezellige kletsen heeft Luke me al een aantal keer geholpen met mijn wiskunde, wat op zich best effectief was. De bijlessen duurden niet erg lang omdat we uiteindelijk altijd van het onderwerp af dwaalden. Het resultaat van het laat opblijven was dus ook dat ik als een zombie in de les zat. En heel misschien... ben ik in slaap gevallen tijdens de les, geef ik aan mezelf toe. Gelukkig heb ik Olivia nog, die bijna alle lessen die ik volg ook volgt. Olivia en ik zijn erg close. Niet alleen omdat we niet in het groepje van het populairste meisje van de school - Hilary - passen, maar ook omdat we veel gemeen hebben. Ondanks dat ik nog best veel contact met Luke en de jongens heb, mis ik ze erg. Olivia is er dan altijd voor me om me op te vrolijken en mijn gedachten af te leiden. Meestal gaan we dan surfen wat echt geweldig is om weer te kunnen doen.

"Backseat serenade

Little hand grenade

Oh god, I'm sick of sleeping alone

You're salty like a summer day

Kiss the pain away

To your radio"

All Time Low is al jaren mijn favoriete band... nouja nu delen ze die titel met 5 Seconds of Summer natuurlijk. Op momenten dat ik Luke het meest mis en Olivia niet in de buurt is zet ik altijd hun muziek op. Het voelt erg bevrijdend ookal roept bijna elk nummer herinneringen op aan Luke en de jongens. "Backseat serenade" doet me vooral denken aan die keer dat de jongens me hadden uitgenodigt om mee te gaan naar het strand en we onderweg kei hard mee gingen zingen op hun nummer "Gotta Get Out" en "Just Give me a Reason" van Pink. Opnieuw kriebelen er vlingers in mijn buik bij die herinnering. En dan te bedenken dat ik toen pas door kreeg hoe bekent hun band eingelijk is. Toen ik ze ontmoette had ik absoluut geen idee dat ze zo bekend zouden zijn. Kun je nagaan hoe fout ik zat. Wanneer het nummer afgelopen is, krijg ik een sterk verlangen om de jongens en Olivia op te bellen om naar het strand te gaan, maar dan bedenk ik me dat mijn vriendje en zijn band in Engeland zitten. Ik zucht. Olivia is sowieso al op het strand, maar ze is aan het trainen voor de surfkampioenschappen. In eerste instantie wilde ik ook mee doen, maar tegen de tijd dat die kampioenschappen worden gehouden zit ik waarschijnlijk net in het vliegtuig... als ik het eerste semester goed door kom. Ik sta nu vier onvoldoendes en als ik die niet in een halve maand op haal naar vier voldoendes kan ik die tour en Luke gedag zeggen. Ik leg mijn koptelefoon op mijn bureau en bekijk mijn cijferlijst. Oké... een onvoldoende voor scheikunde, Frans, aardrijkskunde en wiskunde....

Luke's bijlessen in wiskunde hebben me van een drie naar een vier geholpen, maar het is nog steeds geen voldoende. Tijdens Frans en aardrijkskunde viel ik meestal half in slaap en wat scheikunde betreft... Zou ik Luke kunnen vragen om me daarmee te helpen. 'Is dat te veel gevraagt?' Vraag ik mezelf af. Luke heeft het al druk genoeg met de tour en zijn eigen schoolwerk... ik moet hem er ook niet mee lastig vallen. Deze gedachten heb ik al ongeveer een maand in mijn hoofd. En de onvoldoendes heb ik tijdens mijn gesprekken met Luke nooit genoemt. 'Ik wil hem er gewoon niet mee lastig vallen, is dat zo fout?' Vraag mezelf opnieuw in gedachten af. 'Nee, natuurlijk niet.' Was heel lang mijn antwoord op die vraag, maar nu begin ik eraan te twijfelen. Het einde van het semester komt steeds dichterbij en vier van mijn cijfers zijn dramatisch laag. Lipbijtend en peinzend zit ik aan mijn bureau. Zal ik hem vertellen dat het niet zo goed gaat? Of zal ik het niet noemen en nog harder proberen om die cijfers te verbeteren? What the fuck moet ik nu doen? Gefrustreerd leg ik mijn hoofd in mijn handen.