Yeji kendini hasta gibi hissettiğinden, belki de sadece ona öyle geldiğinden, okula gitmemişti. Cuma gününden sonra bir daha açmadığı kutusunu açtı, içindeki mühürlenmiş zarfları yavaşça çıkardı. Uzun zaman olmuştu bazılarını yazalı, ortaokuldan kalma bile vardı birkaç tane.
Bu mektupları yazmaya başladığında ayda bir tutulan günlükler gibiydi. Kafasına estikçe veya geriye sadece yazarak içini boşaltmak kaldığında yazmıştı.
Zarfları saydığında bir tanesinin eksik olduğunu fark etti. Hızla oturduğu yerden ayağa kalktı ve dehşetle etrafına bakındı. "Nasıl olur?Nerede?" diye sayıklamaya başladı.Odasının her yerine baktı,ancak hiçbir yerden çıkmamıştı. Mutsuz bir şekilde yatağına oturduğunda hangisi kayboldu acaba diye mırıldandı kendi kendine. Sonra yerdeki zarfların yanına oturdu ve saymaya başladı.
"14 yok. Ah,cidden. Nereye gitmiş olabilir?Oysaki kutudan bir kere bile çıkar-" Okulda kutunun düştüğü an aklına geldiğinde dehşetle gözleri büyüdü. "Okulda mı düştü?Olamaz."
Zarfların hepsini kutuya koyduktan sonra kutuyu yatağının altına itti. Üzerine düzgün bir şeyler giydikten sonra evden hızla çıktı. Okula doğru koşuyordu,bir yandan da kimsenin almamış olmasını umuyordu. Yazdıklarının birisi tarafından okunması onu çok korkutuyordu.
Okula geldiğinde dolabının altına, etrafa, içine baksa da hiçbir yerde bulamadı. Hizmetlilere sordu, ancak onu kimse görmemişti.
"Kahretsin,onu nasıl bulacağım?"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
