Uçak gittiğinde Hyunjin bir süre elindeki kutuyla havaalanında kaldı. Sonra evine gitti, kutuyu masasına bıraktı. Onu özlediğinde kokusunu duymak için açıp okuyacaktı mektupları. Çünkü Yeji lavanta kokardı.
Birkaç saat odasının balkonunda oturdu öylece. Yeji'nin playlist'inden şarkılar dinledi. Hozier'in Take Me To Church şarkısı kulaklarına dolarken o gün parktaki konuşmaları, kızın sesi kulaklarına doldu adeta sonra büyü bozulurcasına şarkı bir anda kesildi. Telefon titremeye başladı.
Yeji sanarak heyecanla telefonu eline aldığında bilinmeyen bir numaradan olduğunu görmesiyle kaşlarını çattı. Belki de abisinden aramıştır diye düşünerek aramayı yanıtladı.
"Yeji?"
"Merhaba, Hwang Yeji'nin yakını mısınız?"
"E-evet. Bir sorun mu var?"
Yüreği ağzında atıyordu resmen, ona bir şey olmasından ölesiye korkuyordu...
"Hwang Yeji'nin bulunduğu uçak kaza yaptı, düştü. Uçakta sağ çıkan maalesef ki yok. Bu şekilde haber verdiğimiz için üzgünüz ancak..."
Devamını dinleyemedi Hyunjin. Telefonu elinden düştü, odayı telefonun düşmesiyle çıkan tok bir ses kapladı önce, sonra Hyunjin'in hıçkırıkları.
Sevgilisi, ellerinin arasından kayıp gitmişti. Ondan geriye sadece 17 mektup kalmıştı.
Hwang Yeji'nin 17 yıllık yaşamına sığdırdığı 17 lavanta kokulu mektup.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
