Yeji'nin cesedini abisininki ile beraber Kore'ye getirmişlerdi.
Hyunjin ise toparlanamamıştı, hepsinin bir kabus veyahut telefon şakası olduğunu düşünmüştü. Yeji'nin mezarına gittiğinde, çerçevenin içerisindeki kızıl saçlarını ördüğü fotoğrafını gördüğünde kavrayabilmişti gerçekleri.
Onun minik sevgilisi 17 yıllık hayatına veda etmişti.
Hyunjin yine bir mezarlık ziyaretinden dönmüştü. Odasının balkonuna geçti, annesinin onu yemeğe çağırmasını umursamadan. Yemeden içmeden kesilmişti artık. Ne yapacağını bilemiyordu.
Onu özlüyordu, bir kez daha elini tutmak istiyordu Yeji'nin. Bir kez daha gözyaşlarını silmek istiyordu, sarılmak, öpmek istiyordu. Onu istiyordu.
Yeji gittikten sonra her an playlist'ini dinler olmuştu. Yine playlist'i açtı. Sonra Yeji'nin verdiği kutuyu. Onu özlemişti. Balkona lavanta kokusu dolduğunda dudaklarında belli belirsiz bir gülümseme oluştu. Onun kokusuydu, lavanta.
İlk mektubu eline aldı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bundan sonraki 17 bölüm Yeji'nin mektuplarından oluşacaktır :')
