Her şey kesinleşmişti. Bu hafta sonu veda edecekti bu atmosfere.
Yeni bambaşka bir kapı açacaktı. Ardında ne olduğunu bilmiyordu fakat hissediyordu.
Okula gitti Yeji. Dersleri dinlemek yerine sadece tahtaya baktı. Saçmaydı belki ama öğretmenlerinin yazısının ne kadar kötü olduğunu düşündü. Sanki kendisininki güzelmiş gibi.
Tenefüste dolabına gitti. İçindeki her şeyi çantasına yerleştirdi ve okuldan çıktı. Müdüre kötü hissettiğini söylemişti. Yalan değil, kötüydü.
Okulun yakınındaki parka geçti. Belediye burayı yıkmıştı, park demeye bin şahit isterdi. Kaydıraklar kalmıştı sadece, kırık dökük bir şekilde.
Şantiyenin etrafına sarılan girmeyiniz yazılı sarı bandı umursamadan altından geçti. Kırık kaydırağın diğer kaydırakla arasında oluşturduğu çatı gibi yere geçti. Çantasının içinden telefonunu ve kulaklığını çıkardı.
Kulaklarında Lana Del Rey'in Born To Die söylerkenki o güzel sesi varken kırık dökük parkı izledi.
Tıpkı kendisi gibi kırık dökük parkı...
'Cause you and I
We were born to die
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
