Thank You [ Uni 🔛 Zaw ]

အပိုင်း_ ၂၀

Unicode

မေမင်း..။

မေမင်းရဲ့အနမ်းတွေ အလိုက်တသိလက်ခံကာ ပြန်ချွေပေးနေတော့ ကိုယ့်စိတ်ကပိုအားတက်လာတယ်။အချစ်ဆိပ်တွေ တစ်ရိပ်ရိပ် ပိုပြင်းပြလာတယ်။အနမ်းတွေ ပို မြန်ဆန်လာတယ်။ကိုယ်ချစ်တဲ့လူက ကိုယ့်အနီးဆုံးမှာလေ ဘယ်သူတွေက ဘယ်အရာတွေက တားဆီးနိုင်မှာလဲ။အိပ်ချင် စိတ်ပါ ပြေကုန်တာ။

အနမ်းတွေက အဆက်မပြတ် အပေးအယူမျှကာ ရင်ဖိုစေတာ ဘယ်လိုချုပ်တည်းရမှာလဲ။ချစ်ရသူခန္ဓာကိုယ်လေးကို ပွေ့ဖက်ရင်း ခေါင်းအုံးလေးပေါ် ညင်ညင်သာသာလဲချလိုက်သည်။

ဒီတစ်ကြိမ်တော့ သူမ လုံးဝမငြင်းပါ။သူ့လက်ချောင်းလေးတွေနဲ့ ကိုယ့်ဆံပင်တွေ ဖွဖွလေးထိုးသွင်းလိုက် ကိုယ့် ဂုတ်သားတွေဖြည်းဖြည်းလေး ပွတ်ပေးနေတာ ကိုယ်ချစ်ရည်လူးတာ လက်ခံပေးဖို့အသင့် ကိုယ်နားလည်သည်။

သူ့လက်လေးတွေ ဖမ်းဆုပ်လိုက်ပြီး ကြမ်းပေါ်ကပ်ထားလိုက်သည်။

"ဒီတစ်ခါ ကိုယ်စားဖို့အလှည့်..."လို့သူ့နားစည်ကို တိုးတိုးလေ ကပ်ပြောတော့ သူရယ်ရင်း ပြောလာသည်။

"ကို့သဘော..."တဲ့ အူယားလိုက်တာဆို။။ကလေးလေး အဖြေကြားတော့ ကိုယ့်စိတ်မြူးလာသည်။ကလေး လည်တိုင် ဆီ ကိုယ့်နှုတ်ခမ်းတို့ အငမ်းမရ အကြင်နာချွေလေတော့သည်။ကိုယ့်အနမ်းတွေက ကြမ်းပေမယ့် ကလေးလေး စိတ်ပျော်သည်ထင် လည်တိုင်လေးကို အနည်းငယ်မော့ထားပေးသည်။လည်တိုင် ကို ချွေလို့ဝမှ ရပ်လိုက်ပြီး ကလေးလေးမျက်နှာရှေ့ ကိုယ့်မျက် အပ်ပေး လိုက်တော့

"ရွှတ်.."ခနဲ့ ကိုယ့်နှုတ်ခမ်းကို အနမ်းပေးသည်။ကိုယ်မပြီးသေးပါ။ကလေးလေး အပေါ်ဝတ်တွေ ချွတ်လိုက်တော့ အသာတကြည်ချွတ်ပေးသည်။ကိုယ့် အဝတ်တွေလဲ ချွတ်လိုက်သည်။

မှောင်နေပေမယ့် နိမ့်လိုက် မြင့်လိုက် ရင်ဖိုနေတဲ့ ကလေး ရင်အုံက မမြင်ပဲနဲ့တောင်ကိုယ့်စိတ်ကိုမြူစွယ်နေတာ။ကိုယ့်လက်ကလေးတွေ ကစားတော့လဲ ကလေးလေး ငြိမ်နေတယ်။

"ကို..ယားတယ်...ဘာလုပ်တာလဲ..."တဲ့။ကိုယ့်လက်ကလေးတွေဖယ်လိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းလေးနဲ့ အကြင်နာချွေတော့လဲ ကလေးလေး ငြိမ်နေပေးတယ်။ဒီလို ငြိမ်သက်ခြင်းက အသွေးအသားကို ပိုလို့အားဖြည့်စေသည်လား။ကိုယ်စိတ်တွေ ပိုဆိုးလာတယ်။