2. Bölüm

211 15 2
                                    

                          Drama köprüsü

                          Drama köprüsü

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Adam öldürmeyi Hasan, oyun mu sandın?

Gözlerimi bilgisayardaki haberden çekmeden

"Sırada kim var?"

Dedim. Vural boğazını temizleyip konuştu.

"Özgür Demirbilek. Bekar ve tek başına takılan biri. Pek bir marifeti yok, dün geberen şerefsize güveniyordu. Şuan ise takipteler bizim çocuklar. İstersen işini bitirsinler yenge."

Ayağa kalkarak ceketimi omuzlarımın üzerine bıraktım.

"Boş istasyonun sonundaki depoya gidiyoruz. Ben oraya varmadan o orada olsun."

Macit'in açtığı kapıdan geçerek asansöre ilerledim.

***

Araba ani bir fren ile deponun önünde durdu. Ardından Macit kapımı açıp geçmem için kenara çekildi. Arabadan inip depoya girdim.

İşte orada. Tüm duygularımı öldüren kurban.

Ellerini bağlayıp bir sandalyeye oturtmuşlardı. Başındaki siyah bez torbayı çekip karşısındaki sandalyeye oturdum. İlk birkaç saniye gözlerini kırpıştırdı. Etrafı tarayan gözleri bende durduğunda bakışları yüzümde dolandı.

"Ne yaptığını sanıyorsun? Çoc-"

"Kes be kes! Yatırın şunu sedyeye." dedim pudralı siyah eldivenleri elime geçirirken.

Vural ve yanındaki iki adam Özgür'ü sedyeye yatırırken Macit ise omuzlarıma bıraktığım ceketimi aldı.

"Noluyor lan!"

Sedyeye doğru adımladım.

***
Genç kadının topuklu ayakkabılarından çıkan tok ses Özgür'ü titretmeye yetiyordu. Biliyordu Saye'nin herşeyi öğrendiğini. Ölümü bu kadının ellerinden olacak.

Çok duymuştu Saye Karagöz'ün namını.   Siyah saçları ve esmer teni birbirine kıskanılacak kadar yakışıyordu. Uzun boyu ve şekilli bedeni herkesin dikkatini çekecek kadar mükemmeldi. Bir kadının bu kadar şişkin pazuları olabilir miydi? Giydiği gömlekten bariz belliydi. Kapkara gözleri ve onlara çerçeve olan şekilli kaşları ise...

Saye ile göz göze gelince bedeninden titreme dalgası geçti. Kesinlikle karanlıklar Tanrıçası idi bu kadın.

Önünde dikildiği masaya baktı kadın.

Eli neştere uzanırken konuşmaya başladı.

"Hayat nasıl gidiyor?"

"Bırak beni!"

Omuzunun üzerinden , elleri ve ayakları sedyeye kelepçeli olan adama baktı.

Ardından dudağının sağ  ucu aheste aheste kalktı.

SAYEHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin