𝑺𝒄𝒆𝒏𝒆𝒓𝒚 ❦︎ 𝑇𝑎𝑒𝑛𝑛𝑖𝑒

𝑺𝒊𝒙☘︎

𝑆𝑒𝑛𝑖 𝑠𝑒𝑣𝑚𝑒𝑘𝑡𝑒𝑛 𝑑𝑒𝑔̆𝑖𝑙 𝑏𝑢𝑛𝑢 𝑠𝑎𝑛𝑎 𝑠𝑜̈𝑦𝑙𝑒𝑚𝑒𝑘𝑡𝑒𝑛 𝑣𝑎𝑧𝑔𝑒𝑐̧𝑡𝑖𝑚.

❦︎

Ne hissediyordum? Hangisinden başlamalıydım? Duygularımı kaybetmedim. Bundan emindim. Peki ama ben şuan ne düşünmeliydim? Tekrar başa mı dönmüştüm? Hayır hayır! Başa dönseydim bu kadar acımazdı canım.

Yine tek taraflı olurdu aşkım, ama bu kadar çok acımazdı canım.

Onu gördüğüm ilk gün, tek bir gülümsemesiyle kalbim ısınmıştı. Çok uzun zamandan beridir hiç kimseyi almadığım bu kalbe, o tek bir gülümsemeyle girmişti.

Bana değildi gülüşü. Başkasınaydı. Onu izlediğimi bilmiyordu. Hiçbir zamanda farketmedi zaten. Cesaretimi toplayıp ona hiçbir zaman açılamamıştım. Korkmuştum. Benden nefret eder diye korkmuştum. Benim yüzümden nefret edilir diye korkmuştum. Haketmediği birçok şey yaşar diye korkmuştum.

Korkularımın arkasına saklanıp, onu uzaktan sevmeye alıştırdım kendimi. Üzüldüğünde üzüldüm. O mutluyken mutlu oldum. Kolayı seçmiştim. Dört yıl boyunca onu tek taraflı sevmek, belkide dört saniye sürecek o cümleyi kurmaktan daha kolay gelmişti.

Ben korkağın tekiydim. Bahanelerinin ve korkularının arkasına saklanan bir zavallıydım. Şimdi onunda benimle aynı acıları çektiğini bildiğim halde elimden birşey gelmiyordu.

Kiminle olursan ol Jennie. Ama sen benim yaşadıklarımı yaşama. İster Kai ister bir başkası yeterki sen mutlu ol. Ben seni sensiz sevdim. Ben alışığım buna, ama sen bunu kaldıramazsın Jennie.

Sahnedeki bu beyaz kuğuyu andıran narin bedenin bunları kaldıramaz. Herşeyden çok kendine zarar vermenden korkuyorum. Bir başkasıyla olmana alışırım belki ama, sensizliğe alışamam.

Sanki cennetten sahneye bir melek inmişti. Ve herkesi kendine hayran bırakıyordu. Bu benim Jenniem miydi? Yoksa az önceki; hayal kırıklıkları kalbine saplanan o kız mıydı? Acısını gizleme konusunda benden daha başarılıydı. Gözlerimle şahit olmasam az önceki kızın o olduğuna asla inanmazdım. Etrafına ışık saçıyordu.

Güzel olan herşey onda toplanmıştı.
Sürekli aşık oluyordum, hep aynı kişiye.

"Başarılı bir solo kariyeri var. Öyle değil mi?" Hoseok hyungun yönelttiği soruya sesli cevap vermeden başımı olumlu anlamda salladım. Keşke oda duysaydı bunu. İmrendiği kişinin imrendiği kişi onun başarısını konuşuyordu. O ise kendini yetersiz görüyordu. Kendine çok fazla haksızlık ediyordu. O tanıdığım en mükemmel kızdı. O benim idolümdü.

Performansı bitmişti. Dansçıları sahneden inmişti. O ise nereye gideceğini bilemeyerek mahçup bir şekilde sahne arkasına koşmaya başlamıştı. Bu hali o kadar tatlı geliyordu ki gülümsemek yerine ifadesizce bakıyordum sadece.

❦︎

Tören bitmişti. Yurda geri dönmüştük. Odamın kapısını kitlemiş çift kişilik yatağımın ortasında sırtüstü uzanmıştım. Bu karanlık odada tavanı izliyordum. Saat çok geç olmuştu. Herkes uyumuş olmalıydı. Ben ise düşünmekten uyuyamıyordum. Yine milyonlarca soruyla başbaşaydım.

O şu an iyimi?
Bana anlattığı için pişman mı?
Hala ağlıyor mu?

İlk günler çok zor geçer.