Parang last week lang ang saya ko because I get Trav to wear the costume and he looked really funny. Kainis lang at hindi ko nakuha ang reaksyon na gusto ko. Instead of laughing at him, people actually think he's cute! Lumaki tuloy ang ulo niya.
But that was last week, first Saturday of November at nababadtrip na agad ako.
"Dahan dahan naman sa pagsara ng pinto, bakit pati kotse ko dinadamay mo." Sabi ni Travis pagkapasok ko ng kotse niya. "Ano bang kinababadtrip mo dyan? Ihahatid na nga kita."
Humalukipkip lang ako sa passenger seat at sumimangot.
"At may kasama ka pang gwapo."
Sinamaan ko siya ng tingin sa sinabi niya. I'm not really in a mood to talk to him right now dahil badtrip talaga ako. I'm not short tempered pero may mga bagay lang kasi talaga na nakakainis.
"Sinabi ko naman kasi sayo na magquit ka na sa club na 'yan."
"Travis, don't start." I warned him.
He zip his mouth using his hand.
I need to pass some papers para sa club na sinalihan ko sa school in a Saturday. Saturday! And mind you, the classes are not yet starting pero ito ako pupunta ng school at ang aga pa! Sino bang hindi mababadtrip doon.
I'm with Travis kasi sa kanya ako nagrant at nagprisinta siya na samahan ako para hindi ako mabadtrip. Naisip ko naman na baka mabawasan ang inis ko when I'm with someone than alone.
Turns out mali kaming dalawa kasi lalo lang akong nabadtrip. I was going to quit that club pero ang sabi bawal raw magquit ang mga graduating tsaka ilang months nalang ang natitira so no choice ako but to pass that damn paper.
"I'll wait for you here o gusto mo samahan pa kita?" Ngisi niya.
I sighed because I know hindi siya titigil sa pangungulit niya sa akin. "Just wait here."
Pumunta ako sa office ng club namin and good thing nandun na silang lahat so I don't need to wait. Kung bakit ba kasi nasa akin ang request letter na yan.
"Brielle, sorry na. Sobrang biglaan lang kasi sinabi sa akin. And I didn't mean to wake you up this morning." Lumapit sa akin ang club president namin.
Tumango nalang ako. Ano pa bang magagawa ko, eh nandito na rin ako at naistorbo na ako.
Inabot ko ang kailangan niya at nagpaalam na aalis na ako.
"B, you want to have lunch with us? My treat." She offered.
As much as I want kasi libre but Travis is waiting for me so I declined the offer.
Kinatok ko ang bintana ng kotse dahil nakalock iyon at busy'ng busy ang loko sa pagtitext at nakaincline pa ang upuan niya. Napaayos siya ng upo nang dumating ako.
"Kamusta? Hindi mo naman siguro inaway 'yung club mates mo?" He joked as I entered the car.
Umirap lang ako.
"Inaway mo?" Nanlaki ang mata niya.
"Mukha bang aawayin ko sila?" Inis kong tanong at nanahimik siya.
Kabisado ko ang lahat ng daan pauwi sa bahay kaya hindi ko alam kung saan kami pupunta ni Travis dahil sigurado akong hindi sa bahay ang daan na dinadaanan niya ngayon.
"Take a guess." He said when I asked.
"Tagaytay?"
"Nope." He popped the p.
"Baguio?"
"No."
"Subic?"
Umiling siya habang nakangisi.
Lahat na ata ng lugar na alam ko ay sinabi ko na pero puro iling lang ang ginawa niya habang nagmamaneho.
"Are you going to kidnap me?"
"Ming, ikaw ang sumakay sa kotse ko. How can you accuse me of kidnapping? Are you serious?"
"Eh saan ba kasi? Kung sinasabi mo nalang hindi 'yung pinapahula mo ako." Iritado kong sabi.
"Ang init nanaman ng ulo mo. I'm just taking you out for lunch para hindi naman sayang ang labas mo at hindi ka na magsungit." Then he smiled at me. "We're here."
Bumaba ako ng kotse and I immediately felt the wind that blew across my face. Wow! This place is amazing. Hindi ko alam kung nasaan kami pero maganda ang place. Parang bahay ni Edward Cullen.
Seriously, bakit hindi ko alam na may ganitong lugar dito sa Pilipinas. Ang ganda! Medyo mahaba ang lalakarin papunta sa mismong restaurant pero hindi pansin na malayo dahil puro puno ang dadaanan at ang ganda.
Maganda rin ang pagkakadesign mg restaurant, parang bahay lang 'yung interior and it's really cozy pero 'yung tipong modern dahil puro glass window ang nakapaligid.
"Not only the place looks good but the food tastes good too." He said as we entered the restaurant.
Amoy pa lang alam ko nang masarap ang pagkain nila dito. Aba dapat lang masarap dahil ang layo ng dinrive namin makarating lang dito. "Papasa ba yan sa taste ko?" Biro ko.
"Wala naman yata papasa o hindi sayo basta pagkain." Bulong niya na narinig ko naman.
Umupo kami sa may gilid para kita namin ang view sa labas. They serve Filipino foods and the staffs are really nice.
He waited for me to have the first bite of food before talking to me again.
"Ano, badtrip ka pa rin?" He asked.
"Asked me again when I'm done eating." Tawa ko.
"Matakaw ka talaga."
"I've been told." Tapos kumuha pa ako ng spoonful of kare-kare. "How did you discover this place?"
Nakakagulat kasi na may alam na ganitong lugar si Travis aside from bars at inuman. Pag gusto mong malaman saan masaya pumarty you just ask him, alam niya lahat.
He shrugged. "I was not in the mood and was driving when I saw this place. Nakakawala ng badtrip, right?"
I nodded and smiled at him. It was really thoughtful of him na dalhin ako dito. May ganitong side rin pala si Travis, the thoughtful side. My most favorite side of him is probably this.
We asked for the bill at hinanap ko ang wallet ko and pulled out the bill pero tinitigan lang niya ito at nagtaas ng kilay.
"You keep your wallet when you're with me." He said sternly and a bit offended.
I'm not a feminist pero ayaw kong nagpapalibre sa mga tao when I know I can afford to pay but seeing the look that Travis gave me alam kong hindi niya ako pagbabayarin kahit pagpilitan ko at magaaway lang kami kaya tinago ko na.
"Wow, generous ka ngayon ha!" I said instead.
Bumalik ang ngisi niya, "Kaya sulitin mo na."
Well, I think I can add the generous Travis to the list of my favorites.
