My boss is my husband? [RESTRICTED]

Chapter 6

Chapter 6

BIA POV

“Lasing ka na..” Bulong niya

Napatingin ako sakanya. Aaminin ko medyo tinamaan na nga ako.

“Hindi pa,” pagsisinungaling ko at saka ininom ang alak na hawak ko.

Nagulat nalang ako nang akabayan niya ako. Pero ang mas kinagulat ko eh yung aalisin ko na sana ang akbay niya saken ng...

NAALIS NG KUSA ANG KAMAY NIYA SA BALIKAT KO AT NASA-SAHIG NA SIYA NGAYON!!!

PAG-TINGIN KO SA GILID....

omyghad..

O_O

Without any saying words bigla na lang niya akong hinila palabas. This time kinakabahan ako sa pwede mangyari sa’ken. Actually, He is really monster when he's mad.

Tinulak niya ako kaya napasandal ako sa pinto ng kotse niya. Ang sakit. Jusko! Sana naman hindi siya dito magwala.

Yeah, Si Jay ‘tong kaharap ko. Akala ko sa isang araw pa sya darating dahil sabi niya 1 week siya doon pero nagkamali ako...

“ANO SABI KO SAYO?! DI—” Bago pa niya matuloy ang sasabihin niya agad ko iyon pinutol.

Lumapit ako sakanya ng konti. Ayokong masyadong malapit sakanya dahil baka saktan niya ako.

“..Calm down. Please Jay..please..” pagmamaka-awa ko.

Hinilot niya muna ang sentido niya. Siguro pinapakalma niya muna ang sarili niya. Pamaya-maya din sumakay na siya sa loob ng kotse without any saying words. Wala akong magawa kungdi sumunod sakanya. Pumasok na din ako sa loob ng kotse.

Ang akward dahil buong byahe siyang di nagsasalita at bara-bara pa ang pagpapatakbo niya sa sasakyan. Natatakot pa nga ako dahil baka maaksidente kami.

Pagdating na pagdating namin sa mansyon nila agad niya akong pinababa para buksan ang main gate. Nasa akin kasi ang susi. Siguro nung pagdating niya dito kanina baka nagulat siya dahil naka-lock ang main gate kaya di sya makapasok kaya siguro hinanap ako.

Kinapa ko ang susi sa bulsa ko at nang makapa ko ito agad-agad kong binuksan ang main gate at binuksan ito.

Pinadaan ko muna ako kotse ni Jay tapos sinara ko ulit ito at ni-lock. Nilolock din kasi namin ito bago matulog.

Nakita ko na lang na nakababa na ng sasakyan si Jay at dumiretso sa loob ng mansyon without looking at me. Pero mas lalo yata siyang nagalit nung bubuksan na sana niya ang pinto ng ayaw bumukas. Malamang nasa akin ang susi.

Inis siyang napa-tingin sa direskyon ko at saka tinapunan ako nang masamang tingin. “What are you doing there? Come on! Open this goddamn door!!” Galit na sigaw niya sa’ken.

Tumakbo ako papalapit sakanya at saka binuksan ang main door at saka nauna siyang pumasok. Dahan-dahan akong lumakad papasunod sakanya. Dahil alam kong lagot na lagot ako sa amo ko.

Hinagis niya lang ang dala niyang maleta sa tabi at saka tumingin sa direksyon ko. Omo! Ubod ng sama ng tingin niya sa’ken.

I’m so dead!

Yung tipong mag-aapoy na siya sa galit at mag-uusok na ang ilong niya.

“You.” He pointed at me.

He so fvcking serious. O_O

“Bakit ka lumabas?!” mahinahon pa siya pero kahit ganun bakas pa din sa tono niya na galit na galit siya.

“...I TOLD YOU NOT TO GO SOMEWHERE ELSE!! BUT YOU DID!!” Sigaw niya. Natatakot ako. Di naman niya ako sinasaktan ngayon. Sana nga hindi siya mapakanakit dahil sa galit niya.

Humihikbi na ako sa harap niya. Sorry...

Nai-yukom niya ang kamao niya. Alam ko, pinipilit niyang i-kalma ang sarili niya. Di ako maka-sagot dahil alam ko sa sarili ko na mali talaga ang ginawa ko. Di ko siya sinunod. Umupo siya sa katapat kong upuan at saka hinilit ang sentido niya at saka pumikit.

“Ano ang ginagawa mo d’on?” Kalmadong tanong niya.

Hikbi pa din ako ng hikbi.

“W-wala—” bago ko pa matuloy ang sasabihin ko pinigilan niya na ‘yon.

“Wala? Ha-ha. Ito na lang, magbigay ka ng dahilan kung bakit ka pumunta d’on.” sarkastikong sabi niya. Naka-upo pa din siya. Pinipilit niyang i-kalma ang sarili niya.

Di ko siya masisisi dahil kasalanan ko.

Napa-yuko ako at... “Dahil lang naman sa boredom ko dahil naga—” Di ko napag-patuloy ang sasabihin ko nang sigawan niya ulit ako.

This time, iyak na talaga ako ng iyak.

“DAHIL SA BORED KA?! THAT'S FVCKING REASON!”

Napahinto ako sa pag-iiyak nang... “Sino ang nag-text sayo dati?! Siya ba yon ah? Sya ba yon?!” Galit na galit na tanong nito. Ang tinutukoy niya ay ‘yung guy sa resto-bar kanina. The hell! I don't even know who is texting me. Tapos sasabihin niyang si Jake ‘yun?

Hindi naman sa pinagtatanggol ko si Jake kaso hindi naman dapat siya i-damay sa away namin diba?

Nanlilisik ang mata niya sa galit. Natatakot ako. P-paano niya nalaman ‘yun? Di ko nga ‘yun kilala e!

“D..di ko siya k....kilalala,” sa kabila ng pag-iiyak ko nagawa ko pa ding sumagot. Dahil totoo naman ‘yon. Tumayo siya. Galit na galit. Kita sa mga mata niya.

“WHAT?! DON'T MAKE ME FOOL! BECAUSE I’M NOT A STUPID!” Singhal na sigaw nito.

Tumayo ako kahit na hirap na hirap ako. Kakayanin ko ito. nagulat pa siya dahil tumayo ako. Nung una, nahihirapan akong mag-salita dahil naninikip na ang dibdib ko dala na rin siguro ng pag-iiyak.

“H-hindi ko sinabing tanga ka o ano! P-paniwalaan mo na ang g-gusto mong p-paniwalaan! B-basta nasabi k-ko *sob* na ang totoo sa-sayo *sob*. H-hindi mo ako hinayaang mag-explain sa'yo *sob* r-rest your self. I'll talk to you tomorrow. *sob*” Tinakpan ko ang mukha ko na basang-basa na gamit ang dalawang kamay ko at saka umakyat pai-taas ng kwarto ko at saka ni-lock yun at nag-kulong ako.

Ang bad niya! I hate him! Bakit ba ganun siya?! He didn't let me to explain! I hate him!

Bukas ko nalang siya kaka-usapin pag kumalma na siya.

Di ko namalayang naka-higa na ako sa kama ko at tuluyan ng napa-pikit.

--*

Di lahat ng naririnig at nakikita mo ay pwede mo nang paniwalaan.

~Bia

--*

VOTE&COMMENT for this chapter. :)

Ps: pengeee chocolateee~ para ganahan akong mag-update at madamihan ko ‘to. ;) hahaha lol.

XOXO