The Bucketlist

Hoofstuk 31: Op daken onder de sterren

Hoofdstuk 31: Op daken onder de sterren

        Organiseer een feest: het was nummer vijf op onze bucketlist. Al sinds we een aantal maanden geleden aan de lijst waren begonnen hadden we ons hier al op verheugd. Het eindfeest was dan misschien niet een feest dat we helemaal zelf hadden georganiseerd, maar onze bijdrage aan de decoratie heeft zeker zoden aan de dijk gezet.

        Geconcentreerd strik ik het lintje dat ik in mijn handen vast heb aan een het haakje aan het plafond. Zodra ik klaar ben stap ik voorzichtig het trappetje af. Met mijn handen in mijn zij zet ik een aantal stappen achteruit en bekijk kritisch het resultaat. 'Class of 2022' staat er geschreven in goudkleurige opblaasletters. Een tevreden glimlach siert mijn lippen en ik kijk de rest van de aula rond. Zilveren en gouden ballonnen met confetti vanbinnen hangen over verschillende plekken verspreid. De ramen zijn afgetaped met zwart plastic en kleurrijke lampen staan klaar om binnenkort de ruimte te verlichten. Mijn blik valt op de fotobooth die in de hoek staat gepositioneerd en in mijn hoofd maak ik een aantekening op Louise daar later deze avond mee naartoe te nemen.

        Plotseling voel ik twee handen die zich langzaam om mijn heupen heen wikkelen. Geschrokken draai ik me om en tot mijn verwachting ontmoet ik de plezierige ogen van niemand minder dan Rafael. Mijn vriendje, denk ik stiekem bij mezelf.

        "Wat sta jij te grijnzen?" vraagt hij met geheven wenkbrauwen. Ik draai me om en pers mijn lippen op elkaar. "Om niets."

        Met zijn vingers door de lusjes van mijn broek heen gewikkeld draait hij me terug in de voorgaande positie. Mijn rug ontmoet de muur en mijn lippen de zijne. Ongemakkelijk breek ik de kus en kijk achter zijn hoofd langs of er iemand zijn blik op ons heeft gericht gezien de houding dat we instaan. Rafael rolt lachend zijn ogen om mijn verlegenheid en zet een aantal stappen achteruit zodat ik niet meer tussen hem en de muur klem sta. Zijn ogen verplaatsen naar boven waar hij hardop voorleest wat er staat geschreven. "Class of 2022."

        Ik knik. "Raar idee hé? Dat we binnenkort studenten zijn."

        "Ga je me missen?" vraagt hij met een scheve grijns.

        Ik schud uitdagend mijn hoofd. "Lekker rustig, ik verheug me er nu al op."

        Rafaels gezicht valt teleurgesteld neer, hoewel hij de ironie heeft begrepen. Hij trekt een pruillipje en lachend zwaai ik mijn armen om hem heen en trek hem in een knuffel.

        "Grapje," fluister ik in zijn oor.

        Over zijn schouder heen spot ik de roze haren van Louise die als een gordijn langs haar gezicht vallen terwijl ze voorovergebogen staat bij een tafel vol versieringen. Ik trek me langzaam terug uit de omhelzing en hef mijn hoofd om Rafaels blik te vangen. "Ik ga even richting Louise, goed?" vraag ik met een knikje in de richting van mijn beste vriendin. Hij volgt mijn blik en laat me los. "Is goed."

        Een korte blik op zijn horloge geeft aan dat het bijna acht uur is. "Zie ik je bij de ingang als het van start gaat?"

        Ik steek mijn duim op en draai me om naar Louise. "Hé," zeg ik als ik haar bereik. Ze draait zich geschrokken om en glimlacht. "Hé," groet ze terug en veegt een pluk haar achter haar oren terwijl ze zich omdraait. "Wat vind je ervan?"

        Ik volg haar vinger die wijst naar waar ze aan heeft staan werken. Met een variatie aan grootte en kleur siert een boog aan ballonnen de ingang van de aula.

        "Super gedaan Louise," zeg ik enthousiast en klap in mijn handen. "Het ziet er heel leuk uit."

        Ze glimlacht tevreden om mijn compliment en draait zich weer terug naar haar kunstwerk. "Een stuk leuker om te doen dan examens."