The Bucketlist

Hoofdstuk 22: Fashion

Hoofdstuk 22: Fashion

        "Ella, kom nou," roept Louise ongeduldig terwijl ik mijn fiets op slot probeer te zetten. "Het is al tegen enen. Ik wil de rest van de dag honderd procent benutten."

        Toen we gisteravond samen hadden bijgepraat en we tot de conclusie waren gekomen dat we nodig weer eens een middag puur aan ons moesten besteden, hebben we afgesproken om onze kledingvoorraad bij te vullen. Hard nodig, volgens Louise. Nu ze geen relatie meer heeft waar ze haar tijd en aandacht aan kan besteden, heeft ze haar zinnen gezet op andere dingen, zoals complete controle hebben over alles wat ze in haar dag doet. Het is haar manier van liefdesverdriet verwerken, heb ik inmiddels over de jaren heen gemerkt. Alleen keren de tranen naar een paar dagen weer terug en worden dozen vol chocola het medicijn.

        "Oh, we hadden veel eerder moeten gaan," vloekt Louise ongeduldig terwijl ze met haar voet ritmisch op de tegels stampt.

        "Jeez, Louise rustig," lach ik terwijl ik een extra ruk aan het slot geef. Na een laatste poging krijg ik eindelijk de sleutel eruit. "Kijk, ik ben al klaar."

        "Al?"

        Ze pakt mijn hand vast en sleept me mee het winkelcentrum in. Sinds het pas nog herbouwt is, zijn alle winkels nog nieuw. Het is al een hele tijd geleden dat ik hier voor het laatst ben geweest. Verwonderd kijk ik omhoog naar het glazen plafond waar het zonlicht in gebroken stralen doorheen glinstert. Alles ruikt nog nieuw. De witte muren en tegels zouden bijna een koude indruk geven maar de lichten en verdere decoratie doet het breken. Als je langs de winkels loopt voel je de warmte tegen je benen aanstrijken, iets wat ik van kinds af aan al uitnodigend vond.

        Gelukkig is de buitenlucht al een stuk warmer geworden. De koude winter hebben we langzaam maar zeker achter gelaten. Dat werd tijd, vond ik. Hoewel ik een grote voorliefde heb voor sneeuw en ijs, houd ik ook van de zonnestralen die hun warmte over je huid laten tintelen. Lente is misschien wel mijn meest favoriete seizoen. Het doet me goed als ik alles om mij heen weer tot leven zie komen.

        "Waar wil je eerst heen?" haalt Louise me uit mijn gedachten.

         "Jij bent de expert op het gebied van fashion," antwoord ik. "Leid jij maar de weg."

        De verrukte glimlach op haar gezicht verraad dat ze al hoopte dat ik dat zou zeggen. Ze geeft een stevig kneepje in mijn hand als ze me vervolgens meetrekt naar de eerste winkel. De rekken vol met kleding komen ons tegemoet.

        "Hier," Louise overhandigt me een mandje. Normaal gesproken moet ik er niet zo veel van hebben en pak ik hooguit twee of drie kledingstukken mee naar de paskamers, maar met Louise erbij wordt ik vaak geforceerd naar een heleboel meer.

        Na bijna een half uur in de winkel rondgelopen te hebben besluiten we dat het tijd is geworden om te passen.

        Puffend en kreunend laat Louise de mand met maar liefst twintig kledingstukken op de grond vallen en laat zich zakken op het houten bankje dat in het pashokje staat. "God al machtig wat is dat zwaar."

         "Misschien de volgende keer nauwer selecteren?" knipoog ik. Ze zend me een vernietigende blik terug en trekt met een ruk het zwarte gordijntje dicht. "Ga jij ook nou maar passen. Ik kan niet wachten om dat blauwe jurkje te zien," roept ze. "Oh en dat ene topje, die is ook te gek."

        Ik rol glimlachend mijn ogen en trek ook mijn gordijntje dicht.

~

        "Ah, wat fijn om weer een nieuwe lading aan kleding te hebben," zucht Louise uitgelaten terwijl ze met de tassen in de ronde zwaait. Na veel passen en afgekeurde stukken, hebben we het toch voor elkaar gekregen om nog voor vier uur ieder twee volle tassen te hebben. Hoewel ik in mijn eigen gezelschap nog niet eens de helft had meegenomen, kijk ik er toch wel naar uit om de nieuwe items het komende seizoen te gaan dragen. Bovendien was het heerlijk om weer eens met Louise eropuit te gaan. Na al de drama konden we allebei wel een luchtige middag gebruiken.