The Bucketlist

Hoofdstuk 32: Zeventien

Hoofdstuk 32: Zeventien

        Met mijn handen in een vuist probeer ik de slaap uit mijn ogen te wrijven. Ik knipper tegen het felle licht en gooi het dekbed terug over mijn hoofd. Voor een aantal minuten blijf ik daar liggen om langzaam wakker te worden. Het is zaterdag, komt er op in mijn hoofd. Nog wat langer blijven liggen dus. Zaterdag. Dan realiseer ik me plotseling dat het niet zomaar een zaterdag is. Het is de zaterdag dat ik eindelijk mijn zestienjarige leeftijd achter me laat en zeventien wordt. De ringtoon van mijn telefoon laat mij overeind schieten. Op gevoel reik ik naar mijn telefoon die ik gisteravond aan de lader op mijn nachtkastje heb neergelegd. Mijn vingers wikkelen om het toestel heen en met een ruk trek ik hem uit het stopcontact. Op het schermpje staat de naam van Louise geprojecteerd en glimlachend neem ik op.

        "Ella!" gilt Louise en met mijn hand voor mijn oor houd ik het toestel een stukje verder van me af.

        "Sst," sis ik lachend door mijn telefoon. "Ik ben net wakker."

        "Wel, maak je maar klaar voor vanavond, want je gaat daarvoor een hoop energie nodig hebben," zegt ze enthousiast en voegt eraan toe, "Gefeliciteerd Ella."

        Ik leg mijn hand tegen mijn telefoon en schuif het weer een stukje dichter naar mijn oor terwijl een warm gevoel door mijn lichaam heen verspreid. "Dank je, ik kan niet wachten totdat jullie er vanavond zijn." Voor mijn verjaardag heb ik een aantal van mijn vrienden uitgenodigd om het 's avonds te vieren.

        Louise kreunt geïrriteerd en ik hoor dat ze haar hand tegen haar gezicht aan slaat. "Waarom gaat de tijd zo snel? Het voelt als gisteren toen je zestien werd."

        "Time flies," stem ik in. "Mijn moeder zegt altijd dat ik maar moet genieten nu ik nog kind ben."

        "Dat zeggen volwassenen altijd."

        Ons gesprek wordt verstoord door mijn kamerdeur die openvliegt. Vol enthousiasme komt Riana de opening binnen en ploft neer op het bed. Haar tengere armen wikkelen zich om mij heen en vol liefde trekt ze mij dichter tegen zich aan. Ik glimlach en beantwoord haar knuffel. Zachtjes strijk ik met mijn vingers door haar lange haren totdat ze loslaat. Met een glimlach van oor tot oor roept ze, "gefeliciteerd!"

        "Dank je, Riana," zeg ik en geef haar een glimlach terug.

        Ze steekt haar vinger omhoog en vraagt om mijn aandacht. "Ik heb nog iets voor je," zegt ze en steekt haar handen achter haar rug. "Welke kant?"

        Ik frons even en wijs dan naar haar linkerarm. "Links."

        "Goed zo," zegt ze en klapt in haar handen. Ze haalt een dunne envelop vanachter haar rug vandaan. Het papier heeft een rode glimmende gloed, de enveloppen uit de studeerkamer die we normaal gesproken voor kerstkaarten gebruiken. Op de sluiting heeft ze een sticker geplakt waar in kleurrijke letters 'happy birthday' op staat.

        Ik steek mijn hand uit en neem de envelop van haar aan. Voorzichtig maak ik het stickertje los terwijl Riana popelend zit toe te kijken. Ze schuift haar knieën onder haar billen en bijt enthousiast op haar lip. Ik glimlach en vis de kaart uit de envelop. Op de voorkant staat in glitterende letters 'gefeliciteerd', omringt door ballonnen. Aan de binnenkant staat een tekst geschreven en ik knijp mijn ogen samen om Rians kinderlijke handschrift te ontcijferen.

        "Vind je hem mooi?" vraagt ze. Ik knik en geef haar een stevige knuffel. "Dankjewel," mompel ik tegen haar warme schouder aan.

        "Straks krijg je nog meer cadeautjes," zegt ze. "Kom, mama en papa hebben een ontbijtje gemaakt." Ze pakt mijn hand vast en sleurt me van het bed af.