The Bucketlist

Hoofdstuk 23: Trouw voor het leven

Hoofdstuk 23: Trouw voor het leven

        De band van mijn rugtas snijd in mijn schouder en gauw wissel ik het naar de andere. Het is de eerste keer in dit jaar dat ik korte mouwen draag en de dikke winterlagen zijn officieel omgewisseld voor de dunne T-shirtjes. Precies op tijd, zo kunnen de nieuwe aankopen van afgelopen keer meteen nuttig worden besteed. En als ik zo de school rond kijk, ben ik niet de enige zonder lange mouwen.

        Met een diepe zucht rommel ik aan het slot van mijn kluisje totdat hij openspringt. Engels, heb ik als eerste vak. Tot mijn geluk gaat dat me vrij makkelijk af en is het dus beter om de dag mee te beginnen dat iets zwaardere vakken, zoals alles dat eindigt op kunde.

        Diep in gedachten stop ik het zware lesboek in mijn tas en loop de trappen op naar het juiste lokaal. 214, gaf magister aan. De deur staat al open en langzaam druppelen mijn mede klasgenoten naar binnen. Ik neem plaats naast Louise die gebogen over haar telefoon naar het scherm zit te staren.

        "Hé," begroet ik haar.

        "Hé," groet ze terug terwijl ze van haar telefoon op kijkt. Haar ogen vliegen langs het klaslokaal naar het bord, waar de docent het huiswerk van deze week op projecteert. Met een knikje hint ze naar de tekst. "Heb jij die opdracht nog gedaan?"

        Ik tuit mijn lippen en graaf diep in mijn geheugen. "Ja? Volgens mij wel, een tijdje geleden al."

        Bij haar hoopvolle blik die ze me terug zend laat ik mijn hoofd toegevend zakken. "Laat me raden, jij niet?"

        Ze steekt haar vinger omhoog ter correctie. "Jawel, alleen niet helemaal."

        "Lou, je weet dat ik daar niet moeilijk over doe, maar het was een schrijfopdracht dat je moeilijk kan kopiëren." Ik schud lachend mijn hoofd.

        "Niet kopiëren, maar inspireren," verbetert ze me. "We hebben hetzelfde onderwerp, dus daar kan ik prima wat uithalen." Zonder op verdere toestemming te wachten, grist ze het blaadje van mijn tafel vandaan die ik net tevoorschijn had gehaald. Op hoge snelheid begint ze haar opdracht in elkaar te flansen terwijl de docent inmiddels voor de klas is gaan staan, zoekend naar aandacht.

        Tussen zijn uitleg door kijkt Louise af en toe schichtig op of de docent niet door heeft dat ze nog last-minute bezig is aan de opdracht die al lang af had moeten zijn.

        "Goed." De docent vouwt zijn handen samen. "Het lijkt me verstandig dat jullie allemaal even een frisse blik van je medeklasgenoten krijgen op je verslag." Met de afstandsbediening drukt hij op het knopje naar de volgende dia. Per direct begint de klas hevig te fluisteren bij het zien van hun namen, verbonden aan die van een ander. "Voor de verandering even met iemand anders dan je standaard buur en voordat de brandende vraag wordt gesteld: nee, ruilen is niet toegestaan."

        Ik zucht diep en laat mijn ogen glijden over de namen, zoekend naar de mijne. Al snel heb ik hem gevonden en knijp mijn vuisten nors samen bij het zien van de naam Claire Davis.

        "Oh, Ella, nee toch." Louise fronst medelijdend en kijkt voorzichtig in de richting van het blonde meisje aan de andere kant van het klaslokaal.

        IJdel heeft ze haar vingers tegen haar handpalm gelegd om nonchalant haar nagels te inspecteren. Een glimlach siert over haar lippen als ze opkijkt, recht in mijn gezicht. Met haar andere hand zwaait ze in mijn richting.

        Ik klem mijn kaken op elkaar als ze haar stoel piepend naar achter schuift en ze met uitgestrekte benen haar weg naar mij wandelt.

        "Kijk eens aan," zegt ze en steunt met beide armen op de tafelrand. "Wie had gedacht dat wij ooit samen zouden werken?"