ထာဝရအတြက္
အပိုင္း ( ၁၂ )
' ဘယ္သြားမလို႔လဲ မိုးခ်ဳပ္ေနၿပီ'
'မိုးခ်ဳပ္ေနရံုမကလို႔ ဘာျဖစ္ျဖစ္။ အိမ္ျပန္မလို႔ '
အခန္းဝ၌ခ်ိတ္ထားသည့္ အိတ္ကိုဆြဲျဖဳတ္ေတာ့ ျဖဴက အိတ္ကိုလွမ္းဆြဲသည္။
' မိုးခ်ဳပ္ေနၿပီ မရဲ့။ လာပါ မရယ္ ခုခ်ိန္ႀကီး ျပန္ရင္ အန္တီတို႔တစ္မ်ိဳးထင္ကုန္လိမ့္မယ္'
' တစ္မ်ိဳးမကလို႔ အမ်ိဳးတစ္ရာထင္လည္း ေသာက္ဂရုမစိုက္ဘူး။ ခုမင္းလက္ကိုလႊတ္ '
ျဖဴ မလႊတ္ပဲ အိတ္ကိုပ္ို၍တင္းတင္းဆြဲထားလိုက္မိသည္။
'ေအး မလႊတ္နဲ႔ အဲ့အိတ္လည္းမယူေတာ့ဘူး'
မဘက္က ဆြဲထားသည့္လက္ကိုလႊတ္လိုက္ေတာ့ ျဖဴေနာက္သို႔အားျဖင့္ လန္သြားသည္။မရဲ့ ေဒါသကိုသိေန၍ ျဖဴ လိုက္မတားရဲ။ တားလ်ွင္ ခုထပ္ဆိုးတာေတျြဖစ္လာေတာ့မည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မ အေပၚမေက်နပ္သည့္ စိတ္ႏွင့္ေဒါသေတြအား အခန္းထဲရိွသက္မဲ့ပစၥည္းမ်ားေပၚသို႔သာပံုခ်ပစ္လိုက္ေတာ့၏။
...........
' အေမ ။ အေမ...။ ေဒၚေလး....'
ဘုရားကန္ေတာ့ၿပီး၍ အိပ္ယာထဲဝင္မည္အလုပ္ အိမ္ေရ႔ွက အသံေၾကာင့္ ေခါင္းျပန္ေထာင္ကာ နားစိုက္လိုက္သည္။
'ေသာကိပလုတ္တုတ္။ ဟဲ့ အဲ့တာ အပ်ိဳႀကီးအသံမွလား'
ေဘးမွာ အိပ္ေနသည့္ ညီမကိုလွမ္းႏိႈးလိုက္သည္။
' ဘာျဖစ္လာတာလဲမသိဘူး။မမ ေနေန ညီမေလးသြားဖြင့္ေပးလိုက္မယ္'
အိပ္ယာကက်ံဳးရုန္းထၿပီး ေအာက္ထပ္သို႔ဆင္းခဲ့ရသည္။
'အေမတို႔ကလည္း အသံေလးဘာေလးနားစြင့္မဘူး အေမတို႔လုပ္ပံုနဲ႔ သူခိုးကပ္ရင္မလြယ္ဘူး '
' အခ်ိန္မေတာ္ႀကီး ေတာ္က ဘာျဖစ္လာတာလဲ ျဖဴကေရာ ဘယ္မွာလဲ'
'ေမးမေနနဲ႔ ။ သမီးဒီမွာ ေနမလို႔ ေလာေလာဆယ္ ပိုက္ဆံခဏေပးၪီး ေရ႔ွမွာ တကၠစီသမားကိုေစာင့္ခိုင္းထားလို႔'
