ထာဝရအတြက္
အပိုင္း ( ၁၆ )
*********
မဂၤလာေတာင္ၫႊန္႔ထဲတြင္ ၪီးခင္ေမာင္ျမင့္နာမည္ႏွင့္ လိုက္ရွာေတာ့ လြန္ခဲ့သည့္ သံုးႏွစ္ကတည္း တာေမြဘက္ကိုေျပာင္းသြားသည္ဟုသိရသည္။ တာေမြတစ္ေလ်ာက္ ကားတစ္စီးျဖင့္ လိုက္ရွာရင္း သီတာလမ္းက တိုက္ခန္းေတြစီေရာက္လာခဲ့သည္။ တိုက္ေအာက္ထပ္က ေစ်းဆိုင္ေလးေတြေမးျမန္းစံုစမ္းေတာ့ သီတာလမ္းအဆံုးက တိုက္ကိုလမ္းၫႊန္ၾကသည္။
' သံုးလႊာထိတက္သြားရင္ ဘယ္ဘက္ကအခန္းပဲ'
ေလွကားေတြကိုနင္းေတာ့ ရင္ေတြခုန္ေနခဲ့သည္။ ေျခဖ်ားလက္ဖ်ားေတြေအးကာ မ ကိုသတိရမိ၏။ မ ကိုမေခၚပဲ လာမိတာ ေနာင္တရမိသည္။ သံုးလႊာ ဘယ္ဘက္ျခမ္းကအခန္း။ အခန္းတံခါးေရ႔ွ၌ ရွားေစာင္းလတ္ပတ္ပင္ပုေလးေတြ တစ္ဖက္စီစိုက္ထား၏။ တံခါးေဘးက ဘဲလ္ကိုႏိွပ္လိုက္သည္။ အတြင္းဘက္က တံခါးပြင့္ကာ ယုယတို႔အရြယ္ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ထြက္လာသည္။
' ဘယ္သူနဲ႔ေတြ့ခ်င္လို႔လဲမသိဘူး'
' ဦးခင္ေမာင္ျမင့္တို႔အိမ္လား'
'ဟုတ္ကဲ့'
'သူရိွလား'
' ေဖေဖ မရိွဘူးရွင့္'
'ေၾသာ္'
ဒီကေလးမေလးက သူ႔သမီးေပါ့။ ဟထားသည့္ တံခါးမွာ အိမ္အတြင္းဘက္ကို လွမ္းျမင္ေနရသည္။ ေကာင္မေလးေနာက္က နံရံ၌ ခ်ိတ္ထားသည့္ဓာတ္ပံုကို အမွတ္တမဲ့ျမင္လိုက္မိသည္။ ျဖဴ ႏွခမ္းေလးမ်ားေကြးရံုၿပံဳးလိုက္သည္။ သူ႔မွာ သမီးႏွစ္ေယာက္ရိွတာေပါ့။ ဓာတ္ပံုထဲက တစ္ေယာက္က အႀကီးျဖစ္လိမ့္မည္။ သူနဲ႔သူ႔မိန္းမက ဘြဲ႔ဝတ္ဆံုဝတ္ထားသည့္ ေကာင္မေလးေဘးမွာၿပံဳးလို႔ေပ်ာ္လို႔။
' မႀကီးက ေဖေဖ့ မိတ္ေဆြလား။ မႀကီး နာမည္ေျပာခဲ့ေလ ေဖေဖျပန္လာရင္ ေျပာလိုက္ပါ့မယ္'
ေကာင္မေလးထံမွ ေဖေဖ ဟုေျပာတိုင္း ျဖဴ နားထဲေရႏြေးျဖင့္အေလာင္းခံရသလိုပူေနသည္။
' မႏၲေလးက ေဒၚခင္မမ ေျမးလို႔ေျပာလိုက္ပါ။ ဖုန္းနံပါတ္ေပးထားခဲ့မယ္'
