Engel/yeni ailem

korku

lütfen yıldıza basmayı unutmayın

iyi okumalar

korkuyorum

üşüyorum

bazen neden burdayım,ailem neden beni buraya bıraktı,bir ailem olduğundanda şüpheliyim ama.
işte belki bi umut belki beni arıyorlar,belki beni isteyek bırakmadılar.

kendini bir yalana inandırıyosun.

aptal

gözyaşlarım akmaya başlamıştı bile
ufacık bir şeyde bile hemen gözlerim dolar,
vanası açık bırakılmış çeşme gibi akardı.

yağmur dahada hızlanmaya başlamıştı,rüzgarda esiyordu,az sonra kesin şimşek çakıcak.
evet beklenen gürültü ve ışık +altına sıçmış bir ben.
ağacın altında acaba kafama şimşek çakarmıydı,psikopat garı beni yetim hanenin arka bahçesindeki binadan uzakta olan bu ağacın altına getirmişti,hayır resmen fırlarmıştı!.
kolum ve omzum fırlarken ağaca çarpmıştı,
10 dakika geçmesine rağmen hâla acıyordu.

sertçe esen rüzgarla ince telli kızıl rengindeki saçlarım uçuşmuştu,bu güzel hissettiriyordu rüzgarı saçlarımın arasında hissetmek,ardından gelen üşüme ve korkuyu saymazsak.

ben herşeyden korkardım

karanlıktan

gök gürültüsünden

örümcekten

psikopat garılardan

dar ve kapalı alan korkumda vardı

tarçına alerjim var ama ismim tarçın,
ne garip ama.

astım krizlerimdende korkarım çünkü astım krizi geçirdikten sonra net 3 gün kendime gelemem ve hava makinesine bağlı olmam lazım,ama burda bu imkanlar yok.psikopat garımız bide ek masraf çıkaramazmış.

kalp kapakçığmdada biraz açıklık var.

bendede her şey var maşallah tü tü tü.
düşüncelerle kendimi oyalarken umarım zaman geçmiştir. bir an önce gündüz olmazsa,sabaha burdan ölümü çıkaracaklar kesin.

çünkü korktuğum çoğu şey şu anda burda,
gök gürültüsü,karanlık,az sonra başlıyacığını belli eden astım krizi.
ilacımda içerde kaldı,
işte şimdi büyük sıçtık.

sakim olmam lazım.
sakin ol,sakin ol,sakin ol.
tamam sakin ol.
tekrardan gürleyen gökle,sakin falan kalamıyorum.
bağırsam acaba birileri beni duyarmı,
gelip beni burdan alırlarmı,
lütfen biri gelsin beni burdan alsın,
lütfen.
bağırırsam müdire kızabilirdi,ve beni en alt kattaki hiç kullanılmayın,tabi benim ve müdire dışında,oraya götürüp daha detaylı bir işkence yapabilirdi.

o yüzden burda astım krizinden ölmeyi yeğlerim.
biraz daha dayan lütfen,sabah olmak üzere gelip gündüz dışarıyı görme diye seni alıcak o minicik odana götürecek sabret.

kafamdaki hafif sızıyla beraber elimi kaldırıp acıyan yere dokundum,elime bulaşan sıvı şeyle elimi hemen çekip elime baktım,
kanmı,düşerken çarpmış olmalıydım kolumun ve omzumun ağrısından fark etmedim herhalde.
ama bi sorun var ben,
kandanda korkarım.

nefes al, nefes ver, al ver al ver
sakin ol panik yok.

sakin kalmaya çalışıyorum ama elimdeki kanı gördükçe korkuyorum ve daha çok panik oluyorum.
nefes almak istiyorum ama alamıyorum tek yaptığım şey çimlerin üstünde deli gibi öksürmek.

artık nefes alamıyorum,boğazımdan garip garip sesler çıkıyor ve çok az bi nefes almak istiyordum.

nefessizlikten yanmaya başlayan ciğerlerimle bilincim yavaşça kapanmaya başladı.

sanırım bu sefer gerçekten ölücektim.

yıldıza basmayı unutmayın lütfen.

♥️