başlamadan beğenelimmi♥️
başardım ayakta durabildim.
ben yapmıştım,ayakta durmuştum.
yine hayal mi görmeye başladım yoksa.
"tarçın kendine gel,tarçın,TARÇIN!!"
ama hayallerimdeki insanlar bağırmazki.
şoktan çıkıp bana seslenen doktor beye baktım,bir şey mi demişti.
" tarçın hemşireler seni hazırlayacak bacaklarının ne durumda olduğunu kontrol etmek için röntgen çekmeye götürecekler?"
ne dediğini pek anlamasamda kafamı salladım.
"tekrardan yürüyebilecekmi peki"
soruyu soran ahsen hanıma baktım,
ya yürüyemezsem,beni bırakırlarmıydı.
seni tekrardan yetimhaneye bırakacaklar.
zavvallı sakat.
"sonuçlar çıkmadan size net bir cevap veremem ahsen hanım"
doktorun cevabından sonra hemşireler gelmiş beni başka bir odaya alıp üstüme hasta kıyafetlerinden giydirip sedyeye yatırmışlardı.
sedyenin üstünte koridorlardan geçip bir odaya girmiştik,yuvarlak şeyin önündeki yatağa yatırdıktan sonra odadan çıkıp camın arkasına geçmiş beni izliyorlardı ahsen hanım ve alparslan beyde yanlarındaydı.
"korkmana gerek yok tarçın canını hiç acıtmayacak"
odanın içinde yankılanan sesten sonra üzeri de yattığım şey hareket etmeye başlamıştı.
yuvarlak şeyin içine girdiğimde artık camdan bana bakanları göremiyordum.
burası niye bu kadar küçüktü,daha büyük yapsalar olmazmıydı.
bir süre sonra yattığım şey hareket etmiş yuvarlak şeyin içinden çıkmıştım.
hemşireler tekrar gelip beni yine sedyeye koyup röntgen odasında çıkarmış başka bir odaya götürmüşlerdi.
odanın içindeki yatağa beni bırakan hemşiler çıkmadan önce ahsen hanıma bakıp konuştular.
"sonuçlar iki saate çıkar"
hemşireler odadan çıktıktan sonra ahsen hanım gelip yastıkları düzeltmiş odanın içinde bulunan sandalyeyi yatağın kenarına çekip oturmuştu.
"istersen biraz uyu,çok yorgun görünüyorsun kızım"
ahsen hanımın bunu demesiyle uyku için yalvaran gözlerime daha fazla eziyet çektirmeden gözlerimi yumdum.
"iyi uykular birtanem"
cevap veremeden uykunun kollarına çekilirken saçlarımdaki eller güvende hissettiriyordu.
⏳⏳
kulağıma uğultu gibi gelen seslerle gözlerimi açtım.
ahsen hanım ve alparalan bey kendi aralarında konuşuyorlardı.
"uyandırsakmı,5 saattir uyuyor"
"ama çok güzel uyuyor"
beş saattirmi uyuyordum ben,
ama sonuçlar iki saatte çıkacaktı.
ani bir refleksle doğruldum,
"ayyh,kızım korkuttun"
ani hareketimden dolayı korkan ahsen hanıma baktım çokmu korkutmuştum.
"niye beni uyandırmadınız,beş saattir uyuyorum"
"çok huzurlu uyuyordun uyandırmaya kıyamadık"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Engel/yeni ailem
أدب نسائيistediğim tek şey acıdan kaçmaktı, daha büyük acı çekmek istememiştim ki. 5 yaşındayken ailesinden koparılan bir çocuk,tarçın. daha büyük bir acı çekeceğini bilmeden yetimhaneden kaçan tarçın,kaçmak kurtulmak istediği yere geri döner. ama artık yü...
