Solace Escape

Kabanata 12

Kabanata 12 (First Version)

I closed my eyes tightly, pinapakalma ko ang puso, ang paghinga. I inhaled and exhaled softly, my hand gently lifting in my chest's level and lower again as I gave out a relaxed sigh.

The scent of the moist leaves and the province air danced around me that I started feeling lighter and relaxed.

Peace...

This is what I love and seek always. Comfort and solace.

Being in the spotlight, it was great but tiring at the same time. May ibang taong grabe ang papuri sa 'yo at laking pasalamat ko roon at sayang nararamdaman pero may iba ring ayaw sa kasiyahan ng isang tao at hihilahin ka pababa.

No matter what you do. No matter how big the good things you did in this life, kapag nagkamali ka—kahit iisa lang ay hihilhin ka nila pababa.

No amount of good will can ever surpass one single mistake. My whole life in the spotlight would be gone. Your lights would be switched off and the dance floor where you're dancing? The crowds would vanish in a blink of an eye and slowly, the curtains would close.

Mga taong mahilig mambaligtad ng kwento, mga taong maraming problema pero mas pinoproblema pa ang problema mo.

People. Idiots.

Ibinaba ko ang kamay ng tuluyan, iniunat ko muna ang paa bago tumayo at humawak sa barricade para sana mag-stretch ng paa pero 'yon na lang ang pagtalon ko nang makita ang pamilyar na lalaking papalapit.

I abruptly jumped from my place, hiding on the side of the barricade so he wouldn't see me. Hindi naman ako nakarinig ng kung ano kaya marahang inangat ko ang ulo para sumilip sa baba at nang 'di siya makita ay inilabas na ang ulo.

"Hays," I puffed a breath, "mabuti na lang—"

"Good morning, girlfriend." I gasped loudly, napatakip pa ako sa bibig at napalingon sa kung saan nanggaling ang boses at natantong nasa kabila pa rin siya sa ibaba!

"Solomon!" I hissed irritatedly and touched my chest, "you are creepy! Bakit bigla ka na lang sumusulpot?!"

"Ako?" tumawa siya at binasa ang labi, mas sumandal pa sa may puno roon at tumitig sa akin. "Is it bad roaming around here, angel?" he smirked.

Nakaangat ang isang paa niya patalikod sa puno. Kulay puti ang t-shirt na may butones sa may dibdib na nakabukas, yakap-yakap nito ang kanyang mapintog na braso at dibdib. His brown pants looked old and yet, it looks expensive and new while he's wearing it.

Itim ang boots na suot niya, natamaan na naman ng araw na pumupuslit sa mga dahon ng puno ang balat niya kaya kumintab iyon kasabay ng pagliwanag ng kanyang matang kulay tsokolate na ngayon.

"Baka naman pakasalan mo na 'ko niyan?" I snapped back from my reverie.

Huli ko na nang mapansing nakatulala ako kay Solomon kaya dali-dali akong nagpanggap na nasusuka sabay irap.

"Asa ka," I spat.

"Aasa talaga ko," humalakhak siya at umayos ng tayo. "'Di na nga 'ko magugulat kung biglang mag-propose ka sa 'kin."

Napaawang ang labi ko. Humalakhak siya kaya tumiim ang tingin ko.

"You thick-faced jerk!" irit ko, "I was just kidding—"

"Walang kidding-kidding dito, Miss Sweet Lips. Seryoso kasi 'kong tao, 'di ako mapagbiro." He smirked playfully again, putting his hands in the pocket of his jeans while walking closer to my place.

"Coming from you, huh?" I crossed my arms in front of my chest, "eh, puro kalokohan nga lumalabas sa bibig mo."

"Hindi, ah!" he defended. "Serious kaya 'ko sa totoo lang, mukha ba akong joker?"