Solace Escape

Kabanata 13

Kabanata 13 (Revised First Version)

Kisses was never this magnificent before. I may not be used to physical attachments but I've been kissed and it was alright and simple before. I didn't think I've given it enough thoughts like how I gave this one right now.

His kisses are soft, each move against mine made me feel like I'm floating in air. Ang kamay niya'y naramdaman ko nang sumasapo sa aking pisngi at isang marahang pisil sa may panga ko ay nakaawang na ng tuluyan ang labi ko.

I let out a soft groan when I felt his tongue slid inside my mouth, discovering every corner of it, every side—every secrets. Malakas ang tunog ng fireworks pero tila nabingi ako roon at ang naiwan na lang ay ang tunog ng kalabog ng dibdib.

Tila may musikang pumukaw sa isipan. Ang halik na iyon ay walang pagdadalawang-isip na sumabay sa ritmo, natural sa paggalaw at paglaban ng halik sa kanya. It was as if I am dancing—it felt so free, so powerful, so...peaceful.

He moved his body closer to me, touching my waist and pulled me closer to his body until we're so close we're getting oxygen from each other. He bit my lower lip, unti-unting ibinukas ko ang mata at nasalubong kaagad ang kanya. Malamlam at malalim, nakakalasing at nakakabaliw.

Humiwalay siya, magkadikit pa rin ang aming noo habang nandoon sa pwestong iyon at sabay na humuhugot ng hininga.

"You tasted sweet, angel," he whispered and my cheeks flushed.

Suminghap ako at kinagat ang labi, nahihiyang nag-iwas ako ng tingin pero mas mabilis niya akong nahila pabalik pasubsob sa kanyang leeg.

He laughed sensually on my ear, I gasped.

"Solomon..." I groaned, pinching him in embarrassment but he held me closer. Isang halik sa buhok ko at hawak pang muli sa likod ay mas lumakas ang ingay sa dibdib ko.

"Nahihiya ka?" bulong niya.

"H-Hindi, ah." I mumbled, "bakit naman ako m-mahihiya?"

"Ako nga dapat ang nahihiya sa 'yo, eh," natigilan naman ako roon.

"Bakit ka mahihiya?" maliit kong tanong.

"Kasi prinsesa ka tapos nakakahiyang hinalikan ka ng alipin kagaya ko—"

"Masarap ka kaya!" tinulak ko siya sabay tingin ng masama pero natutop ang bibig nang magkatitigan kami, parehong nanlalaki ang mata at gulantang.

Nahulog ang panga niya, parang namang sinilihan ako sa bilis ng pag-iisip ng palusot.

"Ng h-halik mo! Masarap 'yong labi—" nakagat ko na naman ang labi at nang umangat ang labi niya, nagpipigil pa ng ngisi no'ng una pero nauwi sa halakhak ay napairit na ako at hinampas-hampas siya.

"O-Oh my God, Solomon!" I gritted my teeth and smacked him but he chuckled more. Pumailanlang sa ere ang kanyang baritonong tawa na tila musika sa aking pandinig habang hinihila ako palapit sa kanya hanggang sa sumubsob ako sa dibdib niya.

His laughter echoed but despite it, I can hear the harsh pounding of his chest, too.

"Rinig mo 'yan?" he asked after a while pero 'di ako umimik, dinadama lang ang nakakaadik niyang amoy. "'Yan 'yong gulo diyan kapag ikaw."

"Huh?" I asked in confusion and he held my head gently, placing my ear where his heart is located and spoke.

"Parang sasabog 'yong puso ko kapag nand'yan ka," he whispered.

"Ang c-corny mo, Solomon." Bulong ko. Tumawa siya.

My heart burst into million indescribable emotions. I clutched his shirt tightly, burying my head on his chest comfortably and as the lights from the fireworks faded, my eyes shut.