Χάρτινες Λέξεις

12%

                                                                                          Οφήλια

Κάτι με τραβάει ξανά και ξανά στο να τοποθετώ τον εαυτό μου σε δύσκολες καταστάσεις. Έτσι είμαι εγώ βέβαια . Ρισκάρω αρκετές φορές . Το αποτέλεσμα είναι να χάνω. Μα η αλήθεια είναι πως ποτέ δεν χάνω πραγματικά.

Με την είσοδό μου στο σπίτι του ,ψάχνω απεγνωσμένα για ένα ποτό το οποίο θα χαλαρώσει τα νεύρα μου. Ήρθα για να αποδείξω στον εαυτό μου πως μπορώ και αν χρειαστεί να μεθύσω  ας μεθύσω.

Θα είναι εδώ αυτός με την άλλη. Τελευταία φορά που τον συνάντησα ήταν στην επέτειο των γονιών του Μαξ. Ανακαλώ τις αναμνήσεις απο εκείνη την μέρα. Θυμάμαι πως του έθιξα την μικρή και έπειτα εκείνος με έβρισε άσχημα. Μα το έχω συνηθίσει. Όλοι βρίζουν την Οφήλια που δεν αξίζει μία μπροστά στην Βιολέτα Μπρουκς ! Την σύντροφο του Άξελ ,την μητέρα των παιδιών του. Την έχουν αποθεώσει στα περιοδικά.

Κι εγώ ,εγώ είμαι αυτή η άλλη που πλήγωσε τον Άξελ. Εγώ είμαι εκείνη που πήγε με το δεξί του χέρι , με τον παιδικό του φίλο , με τον σοφέρ του και όλους τους άλλους . Και εκείνος είναι ο "άγιος" άνθρωπος που παρόλο που τον πλήγωσα έφτιαξε οικογένεια.

Ας πιστεύουν ό,τι θέλουν οι φυλλάδες και τα κανάλια .

Τελικά βρίσκω κάτι να πιώ ώστε να τονωθώ λιγάκι. Έπειτα με την  άκρη του ματιού μου εντοπίζω τον Μαξ να συνομιλεί με την μητέρα του και την Μπρουκς . Αρχικά σκέφτομαι να τον πλησιάσω και να του ευχηθώ μα μετά αποφασίζω να μην το κάνω. Όχι μόνο η Μπρουκς αλλά και η μητέρα του Μαξ με κάνουν να  νιώθω ανεπιθύμητη.

Αποφασίζω να περιπλανηθώ μέσα στον χώρο. Δεν είμαι δειλή. Γνωρίζω πού καλά πως θα γινόμουν θέαμα αν διέπραττα το λάθος και τους πλησίαζα. Η συζήτηση θα εξελισσόταν με εμένα να στέλνω υπονοούμενα και κακίες στην  Μπρουκς.

Γιατί αυτή είμαι εγώ και δεν θα απολογηθώ για τίποτα όσα έχω κάνει.

"Μη μου πεις πως σε κάλεσε εδώ ο Άξελ !"ακούω μια γνωστή φωνή να λέει πίσω μου και γυρνώ για να συναντήσω την Αντόρα. Φορά ένα καταπληκτικό φόρεμα απο βελούδο στο χρώμα του σμαραγδιού. Δημιουργία του Ρόμπερτ ,φυσικά.

"Η τελευταία λέξη που άκουσα απο τα χείλη του Άξελ Ρος ήταν πως είμαι μια αδίστακτη σκύλα και θα καταλήξω μόνη." απαντώ και πίνω μια γουλιά απο το ποτό μου.