Χάρτινες Λέξεις

27%

                                                                                             Μαξ

Όταν ήμουν μικρός ήθελα έναν αδερφό , οι γονείς μου όμως μου χάρισαν την μικρή μου αδερφή , την Μπέλα. Την αγάπησα πριν καν δω το πρόσωπο της. Και απο τη στιγμή που τα μάτια μου είδαν τα δικά της , και τα χέρια μου άγγιξαν τα μικροσκοπικά δικά της αποφάσισα πως θα είμαι ο προστάτης της. Όμως κάτι μου έλλειπε . Ένας αδερφός , ένας φίλος εφόρου ζωής.

Και έπειτα ήρθε ο Άξελ και έγινε αδερφός μου. Όχι εξ αίματος, αλλά με έναν άλλο είδος δεσμού , μεγαλύτερο ακόμα και απο την συγγένεια.  Δε μπορώ να το εξηγήσω με λόγια. Μπορώ να πω όμως πως θυμάμαι πως εγώ από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου είμαι η πλάτη του και αυτός η δική μου. Είμαστε αδέρφια απο επιλογή και ποτέ δε πίστευα πως αυτό μπορεί να αλλάξει , να συμβεί κάτι διαφορετικό.

Ούτε καν για μια γυναίκα.

Και να μαι τώρα , μπροστά απο το σπίτι του καλύτερου μου φίλου , του αδερφού μου , έτοιμος να τσακωθώ για μια γυναίκα.

Όμως όχι οποιαδήποτε γυναίκα. Την γυναίκα που είμαι σίγουρος πως θέλω όσο τίποτα άλλο ακόμη κι αν αυτή δεν νιώθει το ίδιο. Και υπόσχομαι στον εαυτό μου πως θα προσπαθήσω με όλη μου την ψυχή να την κάνω να με θέλει και αυτή.

 Αλλά πρέπει να ξεκαθαρίσω στον αδερφό μου πως την θέλω και θα την κάνω δική μου , είτε του αρέσει ούτε όχι.

Καθώς μπαίνω στην έπαυλη αισθάνομαι έναν κόμπο στο στομάχι που δεν είχα συνειδητοποιήσει πως βρισκόταν εκεί. Και πριν προλάβω να το σκεφτώ νιώθω μια μάζα να γραπώνει το πόδι μου. Κοιτάζω και βλέπω την πανέμορφη Τρις να μη με αφήνει να προχωρήσω άλλο βήμα στο σπίτι.

"Αχ εδώ είσαι μικρό τερατάκι ; Έφαγα τον κόσμο α σε βρω " ακούω την Βιολέτα να λέει που εμφανίζεται ξαφνικά μπροστά μου. Πλησιάζει την μικρή και τη αρπάζει στην αγκαλιά της , έπειτα με κοιτάζει. Τα μάτια της μαρτυρούν εξάντληση. 

"Γεια σου Μαξ, συγγνώμη για την βδέλλα που κόλλησε πάνω σου. Την κυνηγάω απο το πρωί να πάμε να κουρευτεί αλλά δεν θέλει η κυρία." λέει όλο νόημα στην μικρή.

"Χα! Δε πειράζει καθόλου Βι , μου αρέσουν οι αιφνιδιαστικές αγκαλιές. "λέω και χαϊδεύω την πλάτη της μικρής καθώς πλησιάζω την Βιολέτα.

" Ο Άξελ είναι στο γραφείο του, έχει κλειδωθεί απο το πρωί εκεί μέσα και δεν έχει κάνει διάλλειμα ούτε για φαγητό ! Σε παρακαλώ διέκοψε τον και βγάλτον απο εκεί μέσα .." με παρακαλεί και νιώθω την ανησυχία της .