WTF: PLAYS (COMPLETED)

41st Chapter

Paolo's Point of View

Nakatingin ako sa magaganda niyang pilik mata, sa matangos niyang ilong at mapupulang labi. Sa hindi maesplinikang dahilan gustong ko siyang halikan. Perhaps, I missed her sweet lips.

Napatayo ako ng bumukas ang pinto. Iyong doctor na nagaasikaso kay Eloisa.

She probably in mid 20's. "She fainted because of the lack of oxygen. At sa pag-check ko ng temperature niya, she have a fever dahil sa common cold. There's nothing to be scared for dahil hindi naman ganoong kalala ang sakit niya."

"Thank you po..." tiningnan ko ang nakaipit niyang I.D. sa kaniyang hospital gown. "Ms. Xavier." is she connected with Raegan? Oh I hope they're not. Raegan and I aren't in good terms right now.

"Walang anuman."

"Anong oras po kaya siya magigising?" I asked.

"Short time lang ang pag-faint niya. Pero mukha dahil sa pagod natutulog na lang siya reason it'll take hours."

"Okay po."

She smiled and bow. Umalis na agad siya.

Umupo ulit ako sa kinauupuan ko kanina malapit kay Eloisa.

I leaned on her bed. Pagkatapos ay pinindot-pindot ko ang pisngi niya. Damn, ginulo ko ang sarili kong buhok. Ano bang nangyayari sa akin? Kung ano-ako pinag-gagagawa ko.

Bumukas ulit ang pinto. Dahil sa gulat muntikan akong malaglag sa aking kinauupuan.

"M-Mrs. Ramos," oh, fuck. Why am I sweating cold? Ganito ba ang feeling na makita ang ina ng babaeng mahal mo?

"You were the nephew of Pricilla O'neil, right?" Mrs. Ramos asked.

I nodded.

"How's my daughter? Salamat nga pala sa pagdala mo sa kaniya rito. "

"Wala po iyon," ani ko. "Sabi po nung doctor kanina ay hindi naman daw po ganong kalala ang sakit niya. Dahil lang daw po sa lack of oxygen kaya siya nahimatay."

Tumango-tango si Mrs. Ramos.

"Iwan ko po muna kayo," sambit ko. Hindi ko kayang manatili pa sa kwarto na ito. Kinakabahan akong tanungin niya ako kung ano ako sa buhay ng anak niya. It'll break my heart to say 'The person broke your daughter's heart.'

Hindi siya sumagot kaya naglakad na ako papalabas ngunit... "Ano ka nga pala ni Eloisa? It's seems to be you both knew each other."

It took 5 seconds before I answered. "Kaibigan po," salitang basta na lang lumabas sa bibig ko. Fuck.

Tumango-tango ang mama ni Eloisa pagkaraan ay nginitian niya ako.

"Aalis na po ako." sambit ko. This time I manage to get out of there.

Pakiramdam ko ay nakalabas ako sa hawla. It's feels like hindi ko na pasan-pasan ang mundo.

Habang naglalakad ako papalabas ng hospital upang magpahangin. May toy car na nabangga sa aking paa. Kinuha ko ito at itinaas. Napangiti ako ng maalala kung gaano ako kabaliw sa toy car noong bata pa ako.

I stopped when there's a little child blocking my way, I frowned. He frowned too.

I giggled for no reason. This kid reminds me of myself. The way he frown. That's the way I frown.

Lumuhod ako sa kaniyang harapan para magkapantay ang aming tangkad.

Nginitian ko siya. "Sayo 'to?" tanong ko.

Tumango siya habang nakangiti abot langit. "Opo." aniya.

"Hmmm. Here." nginitian ko siya. "Where's your mom? Wala ka bang kasama? Are you lost?"