WTF: PLAYS (COMPLETED)

48th Chapter

Paolo's Point of View

Bakit sa lahat ng tao sa mundo, kami pang dalawa ang napaglaruan ng ganito? Why?

Tinawagan ko si Lolo kanina dahil sa ramdam kong siya ang dahilan kung bakit nandito si Eadaion. At tama nga ako.

She walked away. Napakamot ako ng batok ng hindi ko na siya makita dahil siguro sa hiya. Napangisi ako. Ang cute niya! Pulang-pula ang kaniyang pisngi.

Pumunta na lamang ako sa kwarto namin nila Lance. Kapag minamalas ka nga naman. Nakahiga sa kutson si Kean habang hawak-hawak ang kaniyang phone. Kasamahan namin siya sa kwarto, unfortunately. Kaya't mas gusto ko ngang nasa labas dahil lagi lang siya nandito sa kwarto.

Tiningnan niya ako pero ibinalik niya ulit ang tingin niya sa kaniyang phone.

Palabas na sana ako dahil hindi ko kayang manatili rito pero natigilan ako dahil kay Kian. "I'm sorry," sambit nito. Napalingon ako sa sinabi niyang 'yon pero hindi siya nakatingin. Nasa phone niya pa rin ang mata niya.

"I heard a voice of a traitor. Tss."

Nagmura siya. "Kaya nga nag-sosorry na 'di ba?"

"Hindi iyan sapat. Alam mo 'yan. You've done this before. Inulit mong muli. Hindi ka na nagsawang sirain ang buhay ko," sambit ko.

I left the room. Ayoko talaga ng atmosphere doon.

Napagdesisyunan kong buksan ang phone ko kahit na alam kong puro pangungulit lang ni ate Pauline ang bubungad sa akin. I need to call Eloisa but.

Lolo is calling...

Napabuntong-hininga ako.

"Hindi ka talaga natitinag, Paolo!" anito. "You're giving me no choice, apo."

"Don't act like a heartless old man, Lolo. Alam kong naibigay na sa iyo ng nihire mong spy ang mga litrato ng ganong kabilis. Naisend na ba sa 'yo? Lo, hear me first. I freaking love that girl! Iba ang pagmamahal ko sa kaniya, mas malalim kesa sa pagmamahal ko noon kay Jade. Are you getting my point? Kung hindi ko nagawang ipaglaban ng patayan ang pagmamahal ko kay Jade. Ngayon ipaglalaban ko ang pagmamahal ko para kay Eloisa. Can you just accept us? Make us happy for the mean time. Habang hindi pa umeeksena si Dad. Ayokong pati ikaw, Lolo ay kamuhian ko at alam kong ayaw mo ring kamuhian ka ng paborito mong gagong apo."

Umalingaw-ngawang halakhak ni Lolo. I heard a giggle too. Napakunot ako.

"Talo ka, Lolo. Paano ba 'yan." si ate Pauline. Tss. Pinagkakaisahan nila ako.

"Kakaiba ka, Paolo. You're way more good than your dad."

"What does that mean?" tanong ko.

"That's a yes, bruh! Gosh! Ganda pala ni Eloisa ano? Huwag kang mag-alala. Hindi kayo magkadugo. Hindi mo naman ama ang ama niya. Mayroon lang isang taong nagdudugtong sa inyo. Si Ace. Pero. Hindi siya hadlang. Ayon ang sabi ni Lolo, be happy! That's your lives. Not dad's." napangiti ako sa sinabi ni ate. She's not against. Thank God!

"Shut up, Pauline! Napaka-ingay mo."

"So, hindi mo kami paghihiwalayin, Lolo?"

"Ano bang choice ko? Saksi ang mata ko sa paunti-unting pagmamahalan niyo." aniya na nagpagulo sa utak ko. "Alam ko umpisa pa lang, apo." aniya.

Tangina.

"Kung ganon, bakit inilagay mo pa sa eksena si Ida!"

"Wala akong magagawa doon. Hindi ako ang nakipagkasundo sa pamilya ni Eadaoin. Ang dad mo."

"Ewan. Bahala na. Hahanap ako ng paraan para hindi matuloy ang engagement party namin. Uuna na ako Lolo."

"Bye, bruh! Sa birthday ko, huh!" ani ate Pauline. Nagpaalam na rin si Lolo.