WTF: PLAYS (COMPLETED)

37th Chapter

Eloisa's Point of View

"Bye..." sambit ko kahit wala na ang tawag ni Paolo.

Sumasakit na ang ulo ko. Mom texted me to go to my fiancé's party pero sabi ko'y wag na lang dahil baka mag-alburuto si Lolo. Mag-fo-four na rin naman. Oras ng meeting ko kay Lolo at saka. Why would I? That'll be awkward kung basta-basta na lang akong pumunta doon. We even don't know each other at the first place.

Tumingala ako sa building na pag-aari ni Lolo. Nandito ang opisina niya. Tanda ko noon ay ng mag-8 ako dinala ako ni Lolo dito nakatingala siya kaya napatingala rin ako.

"One day, apo. You'll own this building. Ikaw na ang magiging tagapagmana nito. Hindi na ang lolo ang tatawaging Boss... kundi ikaw na." sabi ni Lolo sa akin. He kneeled infront of me. "I want you to manage your Lolo's legacy. Is that fine?" tanong ni Lolo.

Walang hesitasyon akong tumango. "That'll be a great pleasure for me, Lolo!"

"Good."

"I can't wait to be a heiress, Lolo!" maligaya kong sambit.

Lolo smiled at me saying. "That's good to hear apo."

I don't know why I said that before... and now, halos magkamayaw na ako para lang hindi maging heiress. Sa bagay, bata pa ako noon. That was 9 years—or even 10 years ago.

I am still confused but lighten. It's obviously about the rule in our family. Si Lolo ang naging tagapagmana ng Lolo rin niya... then that means ang rule ay ang magiging apo ang magiging tagapagmana. Hindi ko lang alam kung bakit ako... bakit hindi si Kuya?

Naglakad na ako papasok ng building. Bumungad ang sekretarya ni Lolo na si Mrs. Cruz.

Kusa na niyang binuksan ang pintuan ng opisina ni Lolo ng walang tanong-tanong... maybe she's aware I am coming.

I bowed my head and smile for a sign of thanks.

Nakaupo si Lolo sa kaniyang office table habang naka-cross arm. Inilahad niya ang kamay niya... pinagmamano nya ata ako.

Kinuha ko ang kamay ni Lolo at nimano ko yon sa 'king noo.

"Maupo ka... let's talk about your fiancé," ani Lolo. Umikot siya para umupo sa swivel chair nya.

Umupo ako sa isang upuan sa harap ng office table ni Lolo bago magsalita. "About t—the arrange marriage, Lolo... I've told you before may kasintahan po ako."

"Yes, I do remember that. Sayang lang ang business partnerships with the O'neils and sa mother mo." Napatingin ako kay Lolo... O'neil? " Anyway, we can settle it, apo. Kung hindi mo gusto ang lalaki. Okay lang. Kung mahal mo ang kasintahan mo I can accept that," Nalalag panga ko, bakit biglang mabilia kong nabago ang desisyon ni Lolo?

"Lolo, thank you."

"Lumaki ka talagang tulad ng ina mo. I used to arrange her to my bestfriend's son pero mas pinili niya ang ama mo... dahil mahal na mahal niya raw ito," umiling-iling si Lolo. "Tumatanda na ako, I can't rule you dahil panigurado'y puso mo ang ipaglalaban mo tulad ng iyong ina." ito na ata ang tingin ko'y unang beses na maririnig kong magkwento si Lolo ukol kay Mama. "Basta if you change your mind would you agree to marry the boy I want you to marry?" tanong ni Lolo. Back to the topic. I want to know more about Mama pero mukhang hindi na madadagdagan iyon.

"Sure, Lolo. But that wouldn't happen I love him so much," ngumiti ako.

"Ilang buwan na ba kayo niyan?"

"U-Umm... n-not months or even weeks but soon to be a day, pero sa ngayon po ay e-eighteen hours po." sambit ko.

Kumunot ang noo ni Lolo. "18 hours? Apo, bago ba iyan?" humalakhak siya